Zebur 94 - Мукаддес Китап

94‑нҗи мезмур

¹ Гелиң, Реббе нагма айдалы, халас эдйән гаямыза шатланып, айдым айдалы.

² Шүкүрлеримиз билен хузурына баралы, алкыш айдымларыны айдып, Оңа хешелле какалы.

³ Чүнки Реб бейик Худайдыр, әхли худайларың бейик Шасыдыр.

⁴ Онуң элиндедир ер чуңлуклары, Онуңкыдыр дагың чүр депелери.

⁵ Деңиз Онуңкыдыр, чүнки Ол яратды оны, гуры ере шекил берди Онуң эллери.

⁶ Гелиң, сежде эдип, тагзым эдели, бизи ярадан Реббиң өңүнде дыза чөкели.

⁷ Чүнки Ол бизиң Худайымыздыр, биз Онуң өрүсиниң халкыдырыс, Онуң элиндәки гоюнлардырыс. Бу гүн сиз Мениң сесими эшитсеңиз:

⁸ «Мерибада, ол гүн Маса чөлүндәки дей, сиз гататмаң йүрегиңизи.

⁹ Ол ерде аталарыңыз Мени барлады, эденлерими гөрсе-де, Мени сынады.

¹⁰ Кырк йыллап шу несли Мен йигренч сайдым. Дийдим: „Бу халкың йүреги Менден узакдыр, Мениң ёлларымдан йөрейән дәлдир“.

¹¹ Шоңа гөрә, олар дынчлык меканыма гирмезлер дийип, Өз газабымда Мен касам этдим».