Zebur 93 - Мукаддес Китап

93‑нҗи мезмур

¹ Я Реб, өч алян Худай, нуруңы сач, эй, өч алян Худай!

² Галк, эй, ер йүзүниң Казысы, текепбирлере пәлине гөрә бер җезасыны!

³ Я Реб, эрбетлер хачана ченли, хачана ченли эрбетлер дабараланар?

⁴ Улумсылык сачяр оларың агзы, өвүнйәр беткәрлериң хеммеси.

⁵ Я Реб, олар халкыңы эзйәр, Сениң миллетиңе эҗир чекдирйәр.

⁶ Олар дул хатыны, гелмишеги өлдүрйәр хем-де етимлериң ганына галяр.

⁷ Диййәрлер: «Реб гөрмейәр. Якубың Худайы дыкгат бермейәр».

⁸ Дүшүниң, эй, халкың кемакыллары, эй, акмаклар, хачан боларкаңыз пайхаслы?

⁹ Гулагы ярадан, хей, эшитмезми? Гөзе шекил берен, хей-де, гөрмезми?

¹⁰ Миллетлери тоба гетирйән, ынсаныете билим өвредйән җеза бермезми?

¹¹ Реб билйәр ынсанларың пикирлерини хем-де бу пикирлериң паныдыгыны.

¹² Я Реб, Сениң тербиелейән ынсаның, Өз кануныңы өвредйән ынсаның нәхили багтлы!

¹³ Сен эрбетлериң габры тайяр болянча, бу ынсаны мушакгатлык дөврүнде аман галдыряң.

¹⁴ Чүнки Реб Өз халкыны ташламаз, Ол сайлан халкыны асла терк этмез.

¹⁵ Чүнки адалат догрулыга доланар, йүреги догрулар хем оңа эерер.

¹⁶ Мениң үчин эрбетлериң гаршысына ким галар? Мениң үчин беткәрлере ким гаршы дурар?

¹⁷ Эгер Реб көмекчим болмадык болса, җаным габрың үмсүмлигине эййәм гөчерди.

¹⁸ «Аягым бүдрейәр» диен махалым, мени, я Реб, садык сөйгиң голдады.

¹⁹ Йүрек гайгыларымың артан махалы, Сениң теселлиң җаныма рахатлык берйәр.

²⁰ Зулум канунларыны дүзйән эрбет хөкүмдарлар, эйсем Саңа яран болуп билерми?

²¹ Олар догры ынсаның җанына гаршы дил бирикдирйәрлер, бигүнәни өлүме хөкүм эдйәрлер.

²² Эмма Реб болды мениң беркитмәм, Худайым – пена эдинен гаям.

²³ Ол оларың яманлыгыны өзлерине гайтарар, олары эрбетликлери үчин гырып түкедер; Худайымыз Реб олары гырып түкедер.