Zebur 57 - Мукаддес Китап

57‑нҗи мезмур

¹ Айдымчылар топарының ёлбашчысына. «Хеләк этме» әхеңинде айдылян. Давудың миктамы.

² Эй, хөкүмдарлар, догрудан-да, адалатлы казылык эдйәңизми? Сиз ынсан огулларына йүз гөрмезден хөкүм чыкаряңызмы?

³ Ёк! Сиз калбыңызда адалатсызлык дүзйәңиз, эллериңиз зорлук сачяр ериң йүзүне.

⁴ Эрбетлер эне ятгысындан бәри догры ёлдан азашандырлар, дүнйә иненлери бәри ялан сөзләп, ялңышяндырлар.

^5-6 Олар алахөврен ялы зәхерлидирлер. Олар өкде җадыгөйүң я-да овсунчының җадылайҗы сесини эшитмейән кер кепҗебаш ялы гулакларыны дыкярлар.

⁷ Эй, Худай, агызларында күл эт олаң дишини, я Реб, оврат ёлбарсларың гыйык дишини.

⁸ Олар акып гидйән сув дек, гой, йитип гитсин, окларыны ченәнлеринде уҗы күтелсин.

⁹ Гой, эрәп гиден балыкгулак дей болсун, аялың дүшен чагасы дей гүнеш гөрмесин.

¹⁰ Олар бөвүрслен дей тикен чыкарманкалар, гөк болсун, гуры болсун, гой, түвелей әкитсин.

¹¹ Өч алнаныны гөренде догры ынсан шат болар, эрбедиң ганында аякларыны ювар.

¹² Ынсан диер: «Догрудан-да, догры ынсана сылаг бар экен! Догрудан-да, дүнйә казылык эдйән Худай бар экен!»