Zebur 49 - Мукаддес Китап

49-нҗы мезмур

1 Асафың мезмуры. Нагма.

¹ Асафың мезмуры. Нагма. Худай, Бейик Худай гүрлейәр, гүндогардан гүнбатара ченли ер йүзүни чагыряр.

² Гөзеллигиң найбашы болан Сиондан Худай парлаяр.

³ Худайымыз гелйәр, үмсүм дәлдир Ол: Онуң өңүнде от бар әхли зады ялмаян, төверегинде – гүйчли гай-тупан.

⁴ Ол халкына казылык этмеклик үчин Ери, Гөги шаятлыга чагыряр:

⁵ «Йыгнаң яныма садыкларымы – гурбанлык аркалы әхт баглашанларымы».

⁶ Гөк ыглан эдйәр Онуң догрулыгыны, чүнки казылык эдйән – Худайың Өзи. Села

⁷ «Мен гепләйин, сен хем диңле, эй, халкым; Мендирин Худайың, сениң Худайың, эй, Ысрайыл, саңа гаршы шаятлык Мен эдейин.

⁸ Гурбанлыкларың үчин Мен сени язгарҗак дәл, якма гурбанлыкларың дынгысыз Мениң өңүмде.

⁹ Маңа не өкүз герек сениң өйүңден, не-де эркеч – сениң агылларыңдан.

¹⁰ Чүнки җеңңел җандарларының әхлиси – мүңлерче дагларың хайванлары Мениңки.

¹¹ Мен билйәрин дагың әхли гушларыны, мейдан җандарларының бары Мениңки.

¹² Эгер аҗыксам-да, саңа айтмарын, чүнки дүнйә хем ондакы әхли затлар Мениңки.

¹³ Өкүзлериң этини иййәринми Мен? Эркечлериң ганыны ичйәринми Мен?

¹⁴ Сен шүкүри гурбанлык бер Худая, Бейик Худая берен касамларыңы берҗай эт.

¹⁵ Мени чагыр мушакгат гүнде, сени халас эдерин, Маңа шөхрат айдарсың шонда».

¹⁶ Эмма Худай эрбет адама шейле диййәр: «Парзларымы агзамага, әхтими дилиңе алмага нәме хакың бар?

¹⁷ Чүнки Мениң тербийәми йигренйәрсиң сен, сөзлерими еле совурярсың сен.

¹⁸ Бир огрыны гөреңде, оңа гошуляң, зынахорлара шәрикдеш боляң.

¹⁹ Яманлыга бердиң сен өз агзыңы, сениң дилиң дүзйәр хиле-пирими.

²⁰ Сен отурып, доганыңа гаршы геплейәң, өз эҗеңиң оглуна мыҗабаты йөңкейәң.

²¹ Сен булары этдиң, Мен гүрлемедим, сен Маңа хем өзүң ялыдыр өйтдүң. Эмма Мен саңа кәйәрин, гөз алныңда этмишлериңи гоярын.

²² Эй, Худайы унуданлар, бу барада ойланың, ёгса Мен сизи парча-парча эдерин, сизи халас эден тапылмаз.

²³ Шүкүр садакасыны берйән Мени сылаяр; Мен өз ёлуны догры тутаны халас эдерин».