Zebur 44 - Мукаддес Китап

44‑нҗи мезмур

¹ Айдымчылар топарының ёлбашчысына. «Лилия» әхеңинде айдылян. Кораның несиллериниң маскили. Сөйги нагмасы.

² Ягшы сөзлер җошяр мениң калбымдан, дүзен шыгырларымы патыша айдып берйәрин; дилим чаласын языҗының галамы кимин.

³ Ынсан огулларының ичинде иң гөрмегейи сен, мерхемет сачыляр сениң дилиңден; шоңа гөрә Худай сени бакы ялкады.

⁴ Эй, эдермен, дак гылыҗы билиңе, беслен шөхратыңа хем-де шаныңа.

⁵ Хакыкат, песпәллик, догрулык үчин, сен өз шаныңда еңишли атлан; сениң голуң гудрат гөркезсин.

⁶ Окларың душманларыңың йүрегине санҗылар; сениң аякларыңың астына халклар йыкылар.

⁷ Эй, патыша, Худайың саңа берен шалыгы, довам эдер бакы, эбеди, Сениң шалык хасаң – адалатлылык хасасы.

⁸ Сен догрулыгы сөйүп, йигренйәрсиң пислиги. Шонуң үчин Худай, сениң Худайың, сени ёлдашларың ичинден сечип-сайлады, башыңа шатлык ягыны гуйды.

⁹ Эгинбашың мүр, ахалот, далчын ыслыдыр; пил сүңкүне безелен көшклерден яңланян сазлар сени шат эдйәр.

¹⁰ Ша гызлары бардыр хорматлы зенанларыңың ичинде, опыр тылласына бесленен ша гызы дур сениң сагыңда.

¹¹ Эй, ша гызы, диңле, ойлан хем-де гулак гой, сен өз халкыңы, атаң өйүни унут.

¹² Ша арзувлар сениң гөзеллигиңи, ол сениң хоҗайының, оңа тагзым эт.

¹³ Сур шасының гызы саңа совгат гетирер, халкың барлы адамлары гөвнүңи авлар.

¹⁴ Ша гызы не гөзел өз көшгүнде! Онуң лыбаслары алтын-зерден докалан.

¹⁵ Ол ал-элван лыбасда ша янына элтилер, онуң кенизлери, улугызлар ша гашына элтилер.

¹⁶ Шатлык-шагалаң билен гетирилйәрлер, патышаның көшгүне олар гирйәрлер.

¹⁷ Огулларың гечер сениң аталарыңың орнуна, олары хөкүмдар белләрсиң тутуш ериң йүзүне.

¹⁸ Мен несилден-несле ыглан этҗек адыңы, шоңа гөрә, элмыдама ве бакы халклар сени шүкүрлере бесләрлер.