Zebur 42 - Мукаддес Китап

42‑нҗи мезмур

¹ Эй, Худай, Сен мени акла! Худайсыз миллетден алып бер мениң хакымы, хилегәр ве адалатсыз адамдан халас эт мени.

² Чүнки пена тутунян Худайым Сенсиң. Сен нәме үчин мени терк этдиң? Душман мени гысан вагтында, нәме үчин гам-гуссалы гезмели?

³ Сен хакыкатыңы, нуруңы ибер, гой, олар ёл гөркезсин маңа; гой, олар мени әкитсин, мукаддес дагыңа ве яшалгаңа.

⁴ Шонда Худайың гурбанлык сыпасына, кейпикөклүгим болан Худайыма барарын. Эй, Худай, мениң Худайым, мен Саңа лирада өвги нагмасыны айдарын.

⁵ Эй, җаным, сен нәме үчин гамланяң? Нәме үчин сен ичимде ыңраняң? Умыдыңы Худая багла, мен ене Оңа – Халасгәриме ве Худайыма өвги айдарын.