Zebur 39 - Мукаддес Китап

39-нҗы мезмур

¹ Айдымчылар топарының ёлбашчысына. Давудың мезмуры.

² Мен интизар болуп, Реббе гарашдым, Ол маңа тарап эглип, перядымы эшитди;

³ мени хеләкчилик горпундан, батгалык лайындан чыкарып алды; аякларымы гаяның үстүнде дурзуп, Ол мениң әдимлерими беркитди.

⁴ Ол мениң агзымда бир тәзе нагма – Худайымыза алкыш нагмасын гойды; көплер муны гөрүп горкарлар, хем-де Реббе бил багларлар.

⁵ Реббе бил баглаян ынсан нәхили багтлы! Текепбирлере, ялан худайлара йүз бермейән ынсан нәхили багтлы!

⁶ Я Бейик Худайым, Сениң билен деңәр ялы хич ким ёк! Сениң бизе гөнүкдирилен гудратлы ишлериң, пикирлериң көпдүр. Мен олары вагыз эдип, айдасым гелйәр, йөне олар санардан көпдүр.

⁷ Гурбанлык билен садаканы Сен ислемедиң; Сен мениң гулакларымы ачдың; якма гурбанлыгыны, гүнә гурбанлыгыны талап этмедиң.

⁸ Шонда дийдим: «Ине, гелйәрин; китапда мен барада язылгы.

⁹ Эй, Худайым, ислегиңи берҗай этмекден леззет алярын; Сениң кануның хем мениң калбымда».

¹⁰ Улы җемагатда догрулыгыңы мен вагыз этдим; Сен билйәрсиң, я Реб, мен агзымы юммадым.

¹¹ Сениң догрулыгыңы йүрегимде мен яшырмадым; садыклыгың, халас эдишиң барада мен гүррүң бердим; улы җемагатда сөйгиңи, садыклыгыңы мен гизлемедим.

¹² Я Реб, Өз мерхеметиңи менден аяма; Сениң сөйгиң ве садыклыгың, гой, элмыдама мени горасын.

¹³ Чүнки сансыз бела-бетер мени гуршады; өз этмишлерим мениң башымдан инди; гөрүп билмейән: олар башымың сачындан хем кән, пагыш-пара болды мениң йүрегим.

¹⁴ Я Реб, мени халас этмеги ниетиңе сал; я Реб, тиз етиш мениң дадыма.

¹⁵ Җаныма каст эдйәнлериң хеммеси, гой, утанҗа галсын, йүзи гызарсын; башыма гелен күлпетлере шат болянлар, ызына өврүлип, масгара болсун.

¹⁶ Маңа «хай, хай!» диййәнлер утанчларындан яңа, гой, довла дүшсүн.

¹⁷ Сени агтарянларың бары Сенде бегенип, шадыян болсун; «Реб бейикдир!» дийип, халас эдишиңи сөййәнлер дынгысыз айтсын.

¹⁸ Мен болса гарып ве мәтәчдирин, йөне Таңры маңа гамхорлык эдер; Сенсиң көмегим хем Халасгәрим, эгленме, эй, мениң Худайым!