Zebur 37 - Мукаддес Китап

37‑нҗи мезмур

¹ Давудың ятланма дилеги

² Я Реб, гахарыңда мени язгарма, газабыңда мени тербиелеме.

³ Чүнки пейкамларың парран гечди ичимден, Сениң элиң аграм саляр мениң үстүмден.

⁴ Гахарың зерарлы тенимиң абат ери ёк, гүнәм зерарлы беденимде саглык ёк.

⁵ Чүнки языкларым башымдан агды, агыр йүк дей маңа аграмын салды.

⁶ Акмаклыгым зерарлы яраларым ириңледи хем-де порсады.

⁷ Ики бүкүлип, ере язылдым, мен узаклы гүн яс тутуп гезйән.

⁸ Чүнки ысытмадан долудыр билим, беденимиң абат ери галмады.

⁹ Халыс тапдан дүшдүм, мыдар галмады, йүрек ызасындан зар-зар гыгырян.

¹⁰ Я Таңры, Саңа аян әхли дилегим, Сенден гизлин дәлдир мениң перядым.

¹¹ Йүрегим галпылдап, ысгыным гачды, мениң гөзлеримиң нуры галмады.

¹² Дост-ярларым яраларым зерарлы менден дашлашяр, гоңшуларым-да менден узакда дуряр.

¹³ Җанымың кастындакылар дузак гурярлар; мениң зелелими гөзлейәнлер мени йыкмак хакда гүррүң эдйәрлер; узаклы гүн хиле гурмагы ниет эдйәрлер.

¹⁴ Мен болса эшидип билмейән кер адам ялы, гүрләп билмейән лал ынсан ялы.

¹⁵ Дилсиз-агызсыз кер кимин болдум.

¹⁶ Чүнки, я Реб, мен Саңа интизардырын; Сен җогап берерсиң, я Таңры мениң Худайым.

¹⁷ Дийдим: «Душманларым чекйән җебриме, гой, бегенмесин, йыкылмайын, ягыларым, гой, өвүнмесин».

¹⁸ Чүнки йыкылмага голайландырын, дынгысыз агырым билен йүзбе-йүздүрин.

¹⁹ Мен өз языгымы боюн алярын, гүнәм бабатда хасрат чекйәрин.

²⁰ Душманларым болса дири хем гүйчли; мени нәхак ере йигренйәнлер көпелди.

²¹ Ягшылыгыма яманлык эдйәнлер маңа душмандыр, чүнки ягшылыга эерйәрин мен.

²² Я Реб, мени терк этме! Узаклашма менден, эй, мениң Худайым!

²³ Ярдам этмек үчин дадыма етиш, я, Таңры мениң Халасгәрим!