Zebur 34 - Мукаддес Китап

34‑нҗи мезмур

Давудың мезмуры

¹ Я Реб, мениң билен давалашянлар билен Сен давалаш; мениң билен сөвешйәнлер билен Сен сөвеш;

² совудыңы гей, галканыңы ал, дадыма етиш.

³ Мени ковалаянлара гаршы найзалы, айпалталы чык. Калбыма дий: «Халасгәриң – Мен».

⁴ Җанымың кастына чыканлар, гой, утанып масгара болсун; маңа гаршы эрбетлик ниетләнлер ызына дөнсүн, йүзи гызарсын.

⁵ Гой, олар ел өңүндәки овнук саман дек болсун; Реббиң перишдеси олары сырып әкитсин.

⁶ Гой, оларың ёлы гараңкы хем сүрчек болсун; Реббиң перишдеси олары ковсун.

⁷ Чүнки себәпсиз ере мениң үчин дузак гурдулар; себәпсиз ере мениң үчин чукур газдылар.

⁸ Гой, хеләкчилик дуйдансыз олаң башына инсин, гизлин гуран дузакларына өзлери дүшсүн, хеләкчилиге учранда, гой, шоңа дүшсүн.

⁹ Мениң җаным болса Ребде шат болар; мени халас эдендигине бегенер.

¹⁰ Шейле диер мениң әхли сүңклерим: «Я Реб, эйсем Сен ялы бармы? Сен эҗизи гутарярсың гүйчлүден, пукарадыр мәтәчлери – талаңчысындан».

¹¹ Бетниет шаятлар гаршыма чыкяр, билмейән задымы менден сораяр.

¹² Ягшылыгыма яманлык эдйәр, мениң җанымы хоссарсыз гойяр.

¹³ Мен болса җул геердим олар сыркавка, агыз бекләп, өзүми песпәл тутардым; эмма җогапсыз галды дога-дилегим.

¹⁴ Мен олара достум я доганым ялы гарардым, эҗеме яс тутян дек башым ашак салып, матам тутардым.

¹⁵ Олар болса бүдрәниме шатланып, йыгнанардылар; мыҗабатчылар маңа гаршы топланардылар; агсан болуп, мени яңсылардылар; мени дынгысыз парчалардылар.

¹⁶ Шикеслини яңсылаян худайсызлар дек, олар маңа дишлерини гыҗаярдылар.

¹⁷ Я Таңры, Сен хачана ченли муңа серетҗек? Оларың сүтеминден халас эт мениң җанымы, арсланлардан халас эт еке-тәгими.

¹⁸ Мен улы йыгнакда Саңа шүкүр эдерин, көп санлы халкың арасында Сени шөхратландырарын.

¹⁹ Маңа нәхак душман боланлар, гой, шатланмасын, Мени нәхак ере йигренйәнлер гөз гыпышмасын.

²⁰ Чүнки олар асудалык барада гүррүң этмейәрлер, терсине, ер йүзүндәки асудахаларлара гаршы хилели сөзлери ойлап тапярлар.

²¹ Мени айыплап, агызларыны гиңден ачярлар: «Хә-ә, өз гөзүмиз билен гөрендирис!» диййәрлер.

²² Я Реб, Өзүң гөрдүң, дымма! Я Таңры, менден узакда болма.

²³ Мениң хакым хем давам үчин, гайрата гал, оян, эй, Худайым, Таңрым.

²⁴ Догрулыгыңа лайыклыкда мени акла, эй, Бейик Худайым; хешелле какмасынлар мениң үстүмден.

²⁵ Йүрекден: «Хә-ә, йүрек ислегимиз ерине дүшди: биз ондан дындык» дийип, олар айтмасын.

²⁶ Хасратыма шатланянларың бары йүзлери гызарып, биабрай болсун; өңүмде өзүни бейгелдйәнлериң эгинбашлары утанч хем-де бетнамлык болсун.

²⁷ Мениң хаклылыгымы ислейәнлер шатланып, хешелле каксын, «Өз бендесине парахатлык ислейән Реббиң белентлиги артсын» дийип, дынгысыз айтсын.

²⁸ Мениң дилим Сениң догрулыгыңы айдар хем-де узаклы гүн Саңа ол алкыш эдер.