Zebur 32 - Мукаддес Китап

32‑нҗи мезмур

¹ Эй, догры адамлар, шатланың Ребде, догручыла алкыш айтмак гелишйәр.

² Реббе алкыш айдың лирада, Оңа мукам чалың он киришли гуралда.

³ Айдың Оңа тәзе нагманы, шадыян гыгырышып, уссатларча чалың өз сазыңызы.

⁴ Чүнки Реббиң сөзи догры, вепалыдыр Онуң әхли ишлери.

⁵ Ол догрулыгы, адалаты сөййәндир; ер йүзи Реббиң садык сөйгүсинден долудыр.

⁶ Ярадылды гөклер Реб сөзи билен, бар асман җисимлери – агзының непеси билен.

⁷ Ол деңиз сувларыны үйшмек кимин йыгнады, дүйпсүз сувлары ховданлара сыгдырды.

⁸ Бүтин ер йүзи, гой, Ребден горксун; дүнйәде яшаянларың бары Ондан эйменсин.

⁹ Чүнки Ол айтды – айданы болды; Ол буюрды – буйраны хем берк дурды.

¹⁰ Реб миллетлериң маслахатыны хич эдйәр, халкларың ниетлерини пуҗа чыкаряр.

¹¹ Эмма эбедидир Реб маслахаты, Онуң йүрек пикирлери – несиллербойы.

¹² Худайы Реб болан миллет багтлыдыр; Өз генҗи хөкмүнде сайлан халкы багтлыдыр.

¹³ Реб гөклерден назар айлаяр, Ол адамзадың барыны гөрйәр.

¹⁴ Тагтында отуран еринден ериң әхли илатына назар айлаяр:

¹⁵ Олдур хер бириниң йүрегини ярадан, оларың әхли ишлерине дүшүнйән.

¹⁶ Патышаны халас этмез улы гошуны, улы гүйҗи халас этмез батыры.

¹⁷ Гүйчли бедев еңши кепиллендирмез, улы гүйҗи билен хич кими ол халас этмез.

¹⁸ Ине, Реббиң назары Ондан горкянларда, садык сөйгүсине умыт баглаянларда.

¹⁹ Өлүмден олаң җаныны Ол халас эдер, ачлык дөврүнде-де аман галдырар.

²⁰ Ребби пена эдинйәр бизиң җанымыз, Ол – көмегимиз ве галканымыз.

²¹ Онда шатланяр йүреклеримиз, чүнки мукаддес адына бил баглаяндырыс.

²² Я Реб, биз Саңа умыт баглаяндырыс. Сениң садык сөйгиң бизе яр болсун!