Zebur 26 - Мукаддес Китап

26-нҗы мезмур

Давудың мезмуры

¹ Реб – нурум хем Халасгәрим, мен кимден хедер эдейин? Реб өмрүмиң пенасы: мен кимден вехим эдейин?

² Беткәрлер: душманларым хем ягыларым төхметлери билен маңа хүҗүм эденде өзлери бүдрейәр хем-де йыкыляр.

³ Бир гошун мени габаса – йүрегим сарсмаз, маңа гаршы уруш турса-да, умытдан дүшмерин.

⁴ Ребден бир зат диледим, ислегим шудур: Реббиң өйүнде өмүрбойы яшамак, Реббиң гөзеллигини хөвес билен сынламак, Онуң ыбадатханасында дога-дилеглер этмек.

⁵ Чүнки Ол мушакгатлык вагтында мени горар Өз пенасында хем-де гизләр Өз чадырында; Ол гаяның үстүне мени галдырар.

⁶ Инди мениң еңишли башым мени гуршан душманларымың депесинден гараяр. Шадыянлык шовхуныны Онуң чадырында хөдүр эдерин; Реббе нагма айдып, оваз эдерин.

⁷ Я Реб, дат-перятлы сесими эшит; мерхемет эйле-де, маңа җогап бер.

⁸ «Онуң йүзүни агтар» диййәр йүрегим. Я Реб, Сениң йүзүңи агтарярын мен.

⁹ Сен гизлеме менден йүзүңи, газабыңда ковма Сен Өз гулуңы; Сен маңа көмекчи болдуң; мени ташлама хем-де терк этме, эй, Халасгәр Худайым мениң!

¹⁰ Хатда ата-энем терк эдәйсе-де, Реб мен барада алада эдер.

¹¹ Я Реб, маңа ёлуңы өврет хем-де душманларым себәпли мени дүз ёдадан алып гит.

¹² Душманларымың элине мени табшырма, чүнки ялан шаятлар чыкды гаршыма, олар залымлыгыны пүркйәрлер маңа.

¹³ Йөне дирилер юрдунда Реб ягшылыгыны гөрҗекдигиме ынанярын мен.

¹⁴ Реббе умыт багла; мерт бол, гой, гүйчленсин сениң йүрегиң; Реббе умыт багла.