Zebur 20 - Мукаддес Китап

20‑нҗи мезмур

¹ Айдымчылар топарының ёлбашчысына. Давудың мезмуры.

² Я Реб! Патыша Сениң кувватыңа шатланяр, халас эдендигиңе бичак бегенйәр.

³ Йүрек арзувларыны Сен оңа бердиң; дилиниң дилегини Сен рет этмедиң.

⁴ Бол берекетлериң билен Сен гаршы алдың, башына сап алтындан җыга гейдирдиң.

⁵ Ол Сенден өмүр диледи, Сен оңа бердиң эбедилик, мүдимилик бир яшы.

⁶ Сениң еңшиң билен бейик онуң шөхраты, Сен хормат билен дабара беследиң оны.

⁷ Сен оңа эбеди берекет берйәң, хузурыңдакы шатлык билен оны шат эдйәң.

⁸ Чүнки Реббе бил баглаяр патыша, Бейик Худайың садык сөйгүси аркалы ол сарсдырылмаз.

⁹ Сениң элиң тапар әхли душманларыңы, Сениң голуң – Сени йигренйәнлери.

¹⁰ Сениң хузурың пейда боланда, олары эдерсиң отлы тамдыр дей; Реб ювудар олары Өз гахарында; от хем ялмап иер олары.

¹¹ Ер йүзүнден ёк эдерсиң несиллерини, ынсанлар арасындан – зүрятларыны.

¹² Саңа гаршы эрбет ниет эдәйселер хем, дилдүвшүк гурайсалар хем – үстүн чыкмазлар.

¹³ Чүнки йүзлерине пейкамлары ченемек билен Сен олары ызларына өврерсиң.

¹⁴ Я Реб, бейгел Сен Өз кувватыңда, биз Сениң гүйҗүң барада нагма айдып, алкыш айдарыс.