Zebur 17 - Мукаддес Китап

17‑нҗи мезмур

¹ Айдымчылар топарының ёлбашчысына. Реббиң гулы Давудың мезмуры. Реб оны әхли душманларының ве Шавулың элинден халас эден гүни ол бу нагманың сөзлерини Реббе йүзленип айтды:

² Сени сөййәрин, я Реб – кувватым.

³ Реб мениң гаям, галам хем Халасгәрим, Худайым – пена эдинйән гаям, галканым, еңшим хем-де беркитмәм.

⁴ Мен шан-шөхрата мынасып Ребби чагырярын, хем-де душманларымдан халас болярын.

⁵ Өлүм танаплары маңа оралды, вейранчылык силлери мени гарбады.

⁶ Өлүм дүнйәсиниң танаплары маңа саралды, өлүм дузаклары гаршымдан чыкды.

⁷ Гам-гуссамың ичинде Ребби чагырдым, өз Худайыма мен перят этдим. Ол ыбадатханасындан мең сесими эшитди; Онуң гулагына перядым етди.

⁸ Шонда земин чайканды хем эндиреди, даглар бинятлары сарсып, лерзана гелди, себәби Реб газаба мүнди.

⁹ Газабындан яңа түссе чыкды бурнундан, ювудыҗы от билен көрейән көзлер чыкды агзындан.

¹⁰ Ол гөклери бөвсүп, ашага инди, зулмат аякларының астында барды.

¹¹ Ол бир керуба мүнди-де, учды, елиң ганатларында гайды.

¹² Ол Өзүниң дашына өртги этди түмлүги, теләр этди гойы булутларың ягмыр түмүни.

¹³ Хузурының ялкымындан яңа көрейән көзлердир долы бөвсүп гечди Онуң гара булутларыны.

¹⁴ Реб гөклерде гүңлеч гүрледи, Бейик Худай сесини көздүр долы билен чыкарды.

¹⁵ Пейкамларыны атып, пытратды ягыларыны, йылдырымлар чакдырып, вейран этди олары.

¹⁶ Шонда, я Реб, Сениң кәйинҗиңден, бурнуңдан чыкан демиңден яңа, деңзиң гечелгелери гөрүнди, дүнйәниң-де бинятлары ачылды.

¹⁷ Ол белентден етди хем мени алды Ол мени чуң сувлардан чекип чыкарды.

¹⁸ Халас этди мени йигренйән гүйчли ягымдан, чүнки олар гүйчлүди менден.

¹⁹ Олар бетбагт гүнүмде гаршыма чыкды, йөне Реб мениң даянҗым болды.

²⁰ Мени гиң ере чыкарды хем халас этди, чүнки Ол менден гөвнүхош болды.

²¹ Ол догрулыгыма лайык өвезини гайтарды, эллеримиң тәмизлигине лайык Ол сылаглады.

²² Чүнки мен Реббиң ёлларындан йөредим, Худайымдан айрылмак ялы эрбет иши этмедим.

²³ Чүнки гөзүмиң алнындады әхли карарлары, өзүмден дашлашдырмадым Онуң парзларыны.

²⁴ Мен кәмилдим Онуң өңүнде, сакладым өзүми гүнә этмекден.

²⁵ Шонуң үчин, догрулыгыма ве эллеримиң пәклигине гөрә, Реб өвезини гайтарды Өз назарында.

²⁶ Садыклык эдйәрсиң Сен садыклара, кәмиллик эдйәрсиң Сен кәмиллере,

²⁷ пәклик эдйәрсиң Сен пәк ынсанлара, эгрилере болса эгрилигине гөрә гараярсың Сен.

²⁸ Песгөвүнли халкы халас эдйәрсиң, эмма текепбир гөзлери песелдйәрсиң Сен.

²⁹ Я Реб, чырама нур берйән Сенсиң, Худайым ягтылдяр мең түмлүгими.

³⁰ Сениң билен талаңчылара хүҗүм эдерин, Өз Худайым билен дивардан ашып билерин.

³¹ Худай – Онуң ёлы кәмилдир, Реббиң сөзлери сапдыр, Оны пена эдинйәнлериң барына Реб галкандыр.

³² Чүнки Ребден башга Худай ёк! Худайымыздан башга гая ёк!

³³ Ол мени куввата беслейән Худай, Ол мениң ёлумы айыпсыз эдйәр.

³⁴ Аякларымы кейигиңки дек эдйәр, белент ерлерде мени ыкҗам дурузяр.

³⁵ Урша түрген эдйәр Ол эллерими, голларым эгрелдйәр бүрүнчден яйы.

³⁶ Еңиш галканыңы маңа берйәрсиң, Сениң голуң мени голдаяр, Сениң көмегиң-де мени бейгелдйәр.

³⁷ Гадамларымың астындакы ёлы гиңелдйәң, мениң аякларым таймаяр.

³⁸ Душманларымы ковалап, ызларындан етйәрин, олары гырып түкедйәнчәм, доланмаярын.

³⁹ Мен олары дерби-дагын эдйәрин, галып билмейәр, аякларымың астына олар йыкыляр.

⁴⁰ Уруш үчин Сен билиме кувват берйәрсиң, гаршыма чыканлары маңа табын эдйәрсиң.

⁴¹ Боюн эгдирйәрсиң душманларымы, гырярын мен өзүми йигренйәнлери.

⁴² Перят этселер-де, олары халас эдйән ёк; Ребби чагырсалар-да, Ол җогап беренок.

⁴³ Олары оврадып, тозан дек еле совурян, көчелериң палчыгы кимин ташлаян.

⁴⁴ Сөвешҗең халкдан мени халас эйлейәң, Сен мени миллетлере баш эдип гойяң, танамадык халкым табындыр маңа.

⁴⁵ Мени эшиден дессине боюн болярлар, ятлар маңа ялым-юлум эдйәрлер.

⁴⁶ Кесекилериң йүзи горкудан ак тама дөнйәр, олар галаларындан титрешип чыкяр.

⁴⁷ Реб диридир! Мениң Гаям алкышлы болсун! Гутулышымың Худайы беленде чыкарылсын!

⁴⁸ Ол мениң арымы алып берйән Худайдыр, Ол халклары маңа табын эдйәндир,

⁴⁹ Ол мени душманларымдан халас эйлейәр. Сен мени ягыларымдан үстүн чыкардярсың, хем-де мени залымдан халас эдйәрсиң.

⁵⁰ Мунуң үчин, я Реб, миллетлер арасында Сени алкышларын, Сениң адыңа нагмалар айдарын.

⁵¹ Ол Өз шасына бейик еңишлер берйәр, сечип-сайлан Давудына, онуң неслине элмыдама садык сөйгүсини гөркезйәр.