Zebur 141 - Мукаддес Китап

141‑нҗи мезмур

Давудың маскили, говакдака айдан догасы

¹ Мен гаты сес билен Реббе перят эдйәрин, гаты сес билен Реббе мен ялбарярын.

² Онуң өңүне арз-халымы дөкйәрин, Онуң өңүнде гайгыларымы беян эдйәрин.

³ Рухум тапдан дүшен махалы, Сен билйәнсиң мениң ёлумы! Йөрейән ёдамда маңа дузак гурдулар.

⁴ Сагыма бак-да, гөр: хич ким маңа хормат гоймаяр, маңа инди гачалга-да ёк, хич ким җанымың гайгысыны этмейәр.

⁵ Я Реб, Саңа перят эдйәрин, диййәрин: «Сен – мениң пенам, дирилер диярында – мениң несибәм».

⁶ Мениң перядыма дыкгат бер, чүнки гаты песелендирин. Аңтаянлардан мени халас эт, чүнки олар менден гүйчлүдир!

⁷ Зындандан азат эт мени, адыңа шүкүр эдейин! Я Реб! Маңа җомартлык эдениң үчин, догрулар мени гуршарлар.