Zebur 138 - Мукаддес Китап

138‑нҗи мезмур

Айдымчылар топарының ёлбашчысына. Давудың мезмуры.

¹ Я Реб, мени сынаярсың ве танаярсың!

² Отурып-туршумы Өзүң билйәрсиң, пикирлерими узаклардан аңярсың.

³ Йөрейшими, ятышымы ызарлаярсың, мениң әхли ёлларымы Сен танаярсың.

⁴ Хениз агзымдан бир сөз чыкманка, я Реб, Сен оны эййәм долы билйәрсиң.

⁵ Ызымдан, өңүмден Сен гуршаярсың, Сен үстүме Өз элиңи гойярсың.

⁶ Муны билмек мениң үчин җуда аҗайып, ол белент, мен оны аңып билемок.

⁷ Сениң Рухуңдан нирә гидейин?! Сениң хузурыңдан нирә гачайын?!

⁸ Гөклере галсам, ол ерде Сен бар! Өлүлер дүнйәсине инсем, ол ерде Сен бар!

⁹ Сәхериң ганатларына мүнүп, деңзиң иң узак еринде чадыр гурунсам,

¹⁰ хатда ол ерде-де элиң ёл гөркезер маңа. Сениң голуң мени сөйгетләр.

¹¹ Дийсем: «Гой, түмлүк мени бүресин, мени гуршан ягтылык гиҗә өврүлсин».

¹² Сениң үчин түмлүк гараңкы дәлдир! Гиҗе хем гүндиз ялы ягтыдыр, Сениң билен түмлүк-де ягтылык дейдир.

¹³ Сен мениң ичгошларымы яратдың, энем гөвресиндекәм Сен шекил бердиң.

¹⁴ Мен Саңа өвги айдярын, чүнки мени аҗайып, тәсин яратдың. Аҗайыпдыр Сениң ишлериң, муны җуда оңат билйәндир калбым.

¹⁵ Пынханлыкда ярадылан махалым, ериң чуңлукларында эмеле гелен махалым, Сенден гизлин дәлди мениң сүңклерим.

¹⁶ Хениз шекилсизкәм мени гөзлериң гөрди, маңа белленилен гүнлериң хич бири хениз гелмәнкә, оларың хер бири Сениң китабыңда эййәм язылгы.

¹⁷ Эй, Худай, пикирлериң маңа нәхили эзиз! Оларың сан-саҗагы ёк!

¹⁸ Эгер санайын дийсем, оларың саны чәгеден-де көп, олары санап билседим, Сен дек яшардым узак.

¹⁹ Эй, Худай, эрбет адамлары Сен ёк этседиң! Эй, ганхорлар, айрылың менден!

²⁰ Олар Сен барада бетпәллик билен гүрлейәр, душманларың адыңы ерликсиз ере агзаяр.

²¹ Я Реб, Сени йигренйәнлери мен йигренйәрин, Саңа гаршы баш галдырянлары неҗис сайярын.

²² Олары бүтинлей мен йигренйәрин, мен олары душман сайярын.

²³ Эй, Худай, мени барла-да, йүрегими бил! мени сына-да, пикирлерими бил!

²⁴ Гөр, мен эрбет ёлдан барян болмайын, эбедилик ёлуна мени угрукдыр.