Zebur 108 - Мукаддес Китап

108‑нҗи мезмур

1 Айдымчылар топарының ёлбашчысына. Давудың мезмуры

¹ Айдымчылар топарының ёлбашчысына. Давудың мезмуры Дымма, эй, сенамың Худайы!

² Чүнки эрбетлер, хилегәрлер маңа гаршы агзыны ачып, яланчы диллери билен гаршыма олар геплейәр.

³ Олар йигренч сөзлери билен мени гуршаяр, себәпсиз ере мениң билен урушяр.

⁴ Мен олар үчин дога-дилег эдйәрин, олар болса сөйгиме дерек мени язгаряр.

⁵ Олар ягшылыгыма яманлык эдйәр, сөйгиме дерек мени йигренйәр.

⁶ Олар шейле диййәр: «Гой, онуң гаршысына эрбет адам чыксын, гаралавҗы онуң сагында дурсун.

⁷ Ишине гараланда, айыплы чыксын, онуң дога-дилеги гүнә сайылсын.

⁸ Онуң гүнлери санлыҗа болсун, башга онуң орнуны алсын.

⁹ Онуң чагалары, гой, етим болсун, аялы хем дул болуп галсын.

¹⁰ Чагалары энтәп, гой, гедай гезсин, харабалыкларындан чыкарылып, чөрек дилесин.

¹¹ Сүйтхор онуң бар задыны гарбасын, агыр зәхметиниң рәхнетини кесеки гөрсүн.

¹² Хич ким оңа, гой, мерхемет этмесин, етимлерине хич кимиң хайпы гелмесин.

¹³ Гой, онуң несли кесилсин, гелҗекки несилден онуң ады, гой, өчүрилсин.

¹⁴ Аталарының гүнәси элмыдама Реббиң өңүнде, гой, ятланылсын, эҗесиниң языгы өчүрилмесин!

¹⁵ Гой, гүнәлери элмыдама Реббиң өңүнде болсун, ер йүзүнде ятланмаз ялы, гой, Ол оны кесип ташласын.

¹⁶ Чүнки ол мерхемет этмеги яда салмады, гайтам гарыбы, мәтәҗи, йүреги гамлыны өлдүрҗек болуп, олары ызарлап гезди.

¹⁷ Ол гаргышы сөйди; гой, гаргышы өз башындан инсин, ол хич киме ягшылыгы арзувламады, гой, оңа-да хич ким ягшылыгы арзув этмесин!

¹⁸ Ол гаргышы дон эдип гейди: гой, ол сув кимин сиңсин онуң тенине, яг кимин – онуң сүеклерине.

¹⁹ Шоңа гөрә, гой, ол эшик кимин оны доласын, гүнде гушанян гушагы болсун».

²⁰ Гой, Реббе мени яманлаянларың, җаныма гаршы сөз айдянларың алҗак алмыты шулар дей болсун.

²¹ Эмма Сен, эй, Хөкмүрован Реб, мениң бәхбидими ара Өз адың хатырасына Садык сөйгиңиң ягшыдыгы себәпли, мени халас эт.

²² Чүнки мен гарып ве мәтәчдирин, эзъет чекйәр мениң йүрегим.

²³ Агшам көлегеси дек йитип гидйәрин, олар мени чекиртге дей какярлар.

²⁴ Агыз беклемеден яңа дызымың кувваты гачды, гөврәм ягсызлыкдан яңа хорланып галды.

²⁵ Мени яманлаянлара болдум бир гүлки, мени гөренлеринде яйкаяр олар башыны.

²⁶ Я Реб, Худайым, маңа көмек эт, Өз садык сөйгиң хатырасына мени халас эт.

²⁷ Билсинлер бу ишде Сениң элиң бардыгыны, я Реб, муны Сениң эдендигиңи.

²⁸ Гой, олар гаргаберсин, эмма Сен ак пата берерсиң! Олар баш галдыряр, эмма масгара болар, Сениң бендәң болса шадыян болар.

²⁹ Мени язгарянлар бетнамлыга бүренсин, гой, олар рысвалыгыны дон эдип гейсин.

³⁰ Мен Реббе көп шүкүр этҗек, улы җемагатда Оны шөхратландырҗак.

³¹ Чүнки Ол мәтәҗиң сагында дуряр, оны өлүме хөкүм эдйәнлериң элинден халас эйлейәр.