Zebur 107 - Мукаддес Китап

107‑нҗи мезмур

¹ Нагма. Давудың мезмуры

² Йүрегим сарсмаз, эй, Худай, сарсмаз мениң йүрегим: мен нагмалар айдып, мукам чаларын.

³ Оян сен, эй, мениң йүрегим. Ояның, арфа хем лира! Мен даңы оярарын нагмалар билен.

⁴ Я Реб, халклар арасында Саңа шүкүр эдерин, миллетлер арасында Саңа нагма айдарын.

⁵ Чүнки Сениң сөйгиң гөклере етйәр, вепалылыгың булутлара дирейәр.

⁶ Эй, Худай, гөклерден-де ёкары бейгел, тутуш ер йүзүне долсун Сениң шөхратың!

⁷ Өз сөййәнлериңиң гутулып билери ялы, голуң билен халас эт, маңа җогап бер.

⁸ Вада берди Худай Өз мукаддес өйүнден: «Улы шатлык билен Мен Шекеми бөлерин хем-де Сукот дересини өлчәрин.

⁹ Гилгат Мениңки, Манаша Мениңки, Эфрайым – тувулгам, Яхуда – патышалык хасам.

¹⁰ Мовап – ювунмак үчин легеним, Эдомың үстүне зыңарын Мен чарыгымы. Пилишт топрагында еңиш дабарасы билен гыгырарын Мен».

¹¹ Берк гала ким мени элтер? Мени Эдома ким алып гидер?

¹² Эй, Худай, эйсем Сен бизи рет эдәйдиңми? Эй, Худай, инди гошунларымыз билен гитҗек дәлми Сен?

¹³ Душманларымызы еңмәге бизе көмек эт, себәби ынсан көмеги бидерек затдыр.

¹⁴ Худай аркалы еңиш газанарыс, душманларымызы депелеҗек Олдур.