Zebur 103 - Мукаддес Китап

103‑нҗи мезмур

¹ Реббе алкыш айт, эй, мениң җаным! Сен нәхили бейик, я Бейик Худайым! Шөхрата, шөвкете бесленйәнсиң Сен!

² Сен нуры дон кимин геййәң, гөклери чадыр дек герйәң.

³ Сен отагларыңы сувларың үстүнде гуряң, булутлары Өзүңе сөвеш арабасы эдинйәң, елиң ганатларына мүнүп айланяң.

⁴ Сен илчилери еллер дек эдйәң, эмелдарлары от-алав эдйәң.

⁵ Сен ери бинятларының үстүнде гурдуң, ол сарсмаз асырларбойы.

⁶ Сен оны чуңлуклара беследиң, даглар сувларың астында галды.

⁷ Сувлар Сениң кәйинҗиңден ыза чекилйәр, гүррүлдиңиң сесини эшидип, гачяр.

⁸ Олар даглардан ашып, җүлгелере – Сениң олар үчин беллән ериңе инйәр.

⁹ Сувлар гайдып ер йүзүни өртмесин дийип, олар гечмесин дийип, бир серхет гойдуң.

¹⁰ Сен чешмелери җүлгелере акдыряң, олар дагларың араларындан акяр.

¹¹ Әхли мейдан хайванларыны хем сува якяр, гуланлары сувдан гандыряр.

¹² Гөк гушлары чешмелериң бойнунда месген тутуняр, япракларың арасындан олар сайрашяр.

¹³ Сен даглары белентликдәки месгениңден суваряң, Сениң ишлериңиң мивесинден ер канагатланяр.

¹⁴ Ынсанлар, маллар топракдан азыгыны эдинсин дийип, олар үчин галла, отлар өсдүрйәң:

¹⁵ ынсан калбыны шатландырян шерабы, онуң йүзүни ялдырадян зейтун ягыны, ынсан йүрегине кувват берйән чөреги.

¹⁶ Реббиң агачлары – Онуң отурдан Ливан кедрлери бол суварыляр.

¹⁷ Ол ерде гушлар хөвүртгелейәр, онуң чүр башында леглек хөвүртге гуряр.

¹⁸ Белент даглар даг гечилери үчиндир, байырлар торсуклара пенадыр.

¹⁹ Ол мөвсүмлери кесгитлемек үчин Айы яратды, Гүн хем өз яшмалы вагтыны билйәр.

²⁰ Гиҗе боляр Сен гараңкы дүшүрениңде, әхли җеңңел хайванлары җанланяр шонда.

²¹ Ав үчин арсланлар арлаяр, олар Худайдан рыскларыны дилейәр.

²² Гүн догяр, олар ыза чекилйәр, сүренлерине гирйәр-де, ятяр;

²³ ынсан өз ишине уграяр, агшама ченли ол зәхмет чекйәр.

²⁴ Я Реб, Сениң ишлериң ненең көпсанлы! Сен оларың барыны этдиң пайхаслы, Сениң яраданларыңдан ер йүзи долы.

²⁵ Ине, деңиз: ол әгирт ве гиң ол ерде сан-саҗаксыз сүйрениҗилер, улулы-кичили җандарлар бардыр.

²⁶ Ол ерде гәмилер йүзйәр, деңиз ичре ойнасын дийип ярадан аждархаң-да бар.

²⁷ Рыскларыны вагтында берерсиң дийип, оларың бары Саңа гарашяр.

²⁸ Сен берйәрсиң – олар йыгнаяр, элиңи ачярсың – нәз-ныгматдан дойяр.

²⁹ Сен йүзүңи гизлейәрсиң – олар ховсала дүшйәр, җанларыны алярсың – олар өз топрагына доланяр.

³⁰ Җан берйән демиңи иберйәң – олар ярадыляр, Сен ериң йүзүни тәзелейәрсиң.

³¹ Гой, Реббиң шөхраты эбеди болсун, Реб Өз ишлери бабатда шадыян болсун.

³² Ол ере середйәр, ол хем титрейәр, даглара элин дегирйәр – олар түтейәр.

³³ Мен өмүрбойы Реббе нагма айдарын, демим барка Худайыма алкыш окарын.

³⁴ Мениң ойланмаларым, гой, Онуң гөвнүнден турсун, чүнки мен Ребде шатланяндырын.

³⁵ Гой, гүнәлилер ер йүзүнден ёк болсун, эрбет адамлар инди асла болмасын. Реббе алкыш айт, эй, мениң җаным. Реббе шан-шөхрат болсун!