Zebur 102 - Мукаддес Китап

102‑нҗи мезмур

Давудың мезмуры

¹ Реббе алкыш айт, эй, мениң көңлүм, мукаддес адыны алкышла, эй, тутуш җан-багрым.

² Реббе алкыш айт, эй, мениң җаным, Онуң эден ягшылыкларыны асла унутма.

³ Әхли гүнәлериңи Ол багышлаяр, әхли дертлериңе Ол шыпа берйәр.

⁴ Өмрүңи габырдан халас эйлейәр, садык сөйги, мерхемет җыгасыны саңа гейдирйәр.

⁵ Сени өмүрбойы ягшылыклар билен Ол разы эдйәр: бүргүдиңки ялы тәзеленйәр сениң яшлыгың.

⁶ Реб эзиленлериң әхлиси үчин берҗай эдйәр хак-адалаты.

⁷ Ол Муса гөркезди Өз ёлларыны, ысрайыл халкына – Өз ишлерини.

⁸ Реб рехимдар ве мерхеметли, садык сөйгә бай ве гиң гөвүнли,

⁹ Ол бизи хемише язгарып дурмаз, Өз гахарыны бакы сакламаз.

¹⁰ Ол бизе гүнәлеримизе гөрә гаранок, языкларымыза гөрә Ол гайтаранок.

¹¹ Чүнки гөклер ерден нәхили белентде болса, Реббиң садык сөйгүси Ондан горкянлара шонча-да бейик.

¹² Гүндогар гүнбатардан нәхили узакда болса, шонча-да Ол гүнәлеримизи бизден айыряр.

¹³ Атаның өз огулларына рехим эдиши кимин, Реб хем Ондан горкянлара эдйәр рехими.

¹⁴ Чүнки ничик ярадыландыгымызы Ол билйәр, бизиң бир топракдыгымыз ядына дүшйәр.

¹⁵ Ынсан өмри ота меңзейәр, мейдан гүли кимин олар гүллейәр,

¹⁶ үстүнден шемал өвүсйәр: ол хем ёк боляр; өңки ери оны инди хич танамаяр.

^17-18 Эмма Ребден горкянлар үчин, эзелден эбедә ченли довам эдйәр Онуң сөйгүси. Реббиң әхтини саклап, буйругыны берҗай эдйәнлер үчин, Реббиң гутулышы довам эдйәр несиллербойы.

¹⁹ Реб тагтыны гөклерде беркарар этди, Онуң шалыгы әхли ере хөкмүровандыр.

²⁰ Эй, Реббиң эдермен перишделери – Онуң буйрукларыны берҗай эдйәнлер, Онуң айдан сөзүне табын болянлар, Ребби алкышлаң!

²¹ Эй, Онуң ислегини берҗай эдип, Оңа хызмат эдйән мелеклери, Ребби алкышлаң!

²² Эй, Онуң хөкүм сүрйән ерлериндәки ярадан затларының әхлиси, Ребби алкышлаң! Эй, җаным, Ребби алкышла!