Закаря 13 - Мукаддес Китап

13‑нҗи бап

¹ Шол гүн Давудың неслини хем-де Иерусалимиң халкыны гүнәден ве харамлыкдан сапламак үчин бир чешме чыкар.

Бутпаразлыгың ве ялан пыгамберлигиң соңы

² Шол гүн Мен юртдан бутларың атларыны өчүрип ташларын. Муны Хөкмүрован Реб айдяндыр. Мундан бейләк олар ятланылмаз. Ялан пыгамберлери-де, эрбет рухы-да юртдан чыкарарын.

³ Эгер кимдир бири ене пыгамберлик эдәйсе, ата-энеси оңа: «Сен дири галмарсың, себәби Реббиң адындан ялан сөзлейәрсиң» диер. Ол пыгамберлик эденде, ата-энеси оны пычаклар.

⁴ Шол гүн хер бир пыгамбер пыгамберлик эдйән вагтында гөрнен гөрнүшлерден утанар, адамлары алдамак үчин пыгамберлериң йүң донуны геймез.

⁵ Ол: «Мен пыгамбер дәл, мен – дайхан. Яш вагтым бири мени гул эдип сатын алыпдыр» диер.

⁶ Эгер ондан: «Дөшүңдәки яраң нәме?» дийип сорасалар, ол: «Бу достларымың өйүндекәм болды» дийип җогап берер.

⁷ Эй, гылыч, оян чопанымың гаршысына! Оян якынымың гаршысына. Муны Хөкмүрован Реб айдяндыр. Чопаны ур, гой, даргасын гоюнлар. Мен элими кичилериң гаршысына галдырарын.

⁸ Тутуш юрдуң, үчден икиси гырлып хеләк болар, үчден бири дири галар. Муны Реб айдяндыр.

⁹ Шол галан үчден бирини отдан гечирерин, олары күмүш кимин сапларын, алтының барланышы ялы сынарын. Олар Маңа дилег эдерлер, Мен олара җогап берерин, «Бу – Мениң халкым» диерин; Олар-да: «Реб – бизиң Худайымыз» диерлер.