Закаря 11 - Мукаддес Китап

11‑нҗи бап

¹ Эй, Ливан, дервезелериңи ач, гой, от кедр агачларыңы якып ёк этсин!

² Эй, серви, багыр, чүнки кедр агаҗы йыкылды, шөхратлы агачлар вес-вейран болды! Эй, Башаның дублары, увлаң, чүнки сүмме токай ер билен егсан болды!

³ Чопанларың багырышына гулак салың; оларың шөхраты өчди. Арсланларың аррылдысына гулак гоюң; Иорданың этегиндәки токай ёк эдилди.

Ики чопан

⁴ Мениң Худайым Реб шейле диййәр: «Союлян сүрә чопан бол.

⁵ Сүрини сатын аланлар гоюнлары сойярлар, йөне җезаларыны чекмейәрлер. Гоюнлары сатян адам олара: „Реббе алкыш болсун, себәби мен баядым“ диййәр. Чопанларың өз гоюнларына хайпы гелмейәр.

⁶ Мундан бейләк юрдуң илатына хайпым гелмез, муны Мен – Реб айдяндырын. Мен оларың хер бирини гоңшусының хем-де патышасының элине берерин. Олар юрды вейран эдерлер. Мен еке адамы-да оларың элинден халас этмерин».

⁷ Шейлеликде, гоюн сөвдагәрлериниң хатырасына мен союлмалы сүрә чопан болдум. Элиме ики таяк алдым-да, оларың бирини «Мерхемет», бейлекисини болса «Бүтевүлик» дийип атландырдым. Шейдип, сүрини бакдым.

⁸ Бир айда үч чопаны башымдан совдум. Мен гоюн сөвдагәрлерини йигрендим, олар хем мени йигрендилер.

⁹ Мен олара: «Мен сизиң үчин чопанчылык этҗек дәл. Өлен – өлсүн, юмрулан – юмрулсын. Аман галанлар болса бири-бириниң этини ийсинлер» дийдим.

¹⁰ Әхли халклар билен эден әхтими бозмак үчин «Мерхемет» дийип атландыран таягымы алдым-да, оны дөвдүм.

¹¹ Хут шол гүнүң өзүнде әхт бозулды. Җебир чекен гоюнлар – олар маңа середип дурдулар – мунуң Реббиң сөзүдигине гөз етирдилер.

¹² Соңра олара: «Эгер муны догры хасапласаңыз, онда муздумы бериң, эгер нәдогры хасапласаңыз, музд герек дәл» дийдим. Шейлеликде, олар маңа отуз күмүш теңңе чекип бердилер.

¹³ Реб маңа: «Оларың Маңа кесен бир шая дегмейән бахасыны ал-да, күйзегәре ташлап бер» дийди. Онсоң мен отуз күмүш теңңәни алдым-да, Реббиң ыбадатханасындакы күйзегәре ташладым.

¹⁴ Соңра мен Яхуда билен Ысрайылың арасындакы доганлык гатнашыгыны бозмак үчин «Бүтевүлик» диен икинҗи таягымы-да дөвдүм.

¹⁵ Соңра Реб маңа шейле дийди: «Дерде ярамаян чопаның гуралларыны ене-де ал.

¹⁶ Мен шу юрда бир чопан гойҗакдырын, ол өлүм яссыгында ятаның аладасыны этмез, йитени идемез, майыбы беҗермез, саг адамың гарныны доюрмаз. Гайтам ол семизлериң этини ийип, тойнакларыны гопарар.

¹⁷ Сүрини ташлаян, дерде ярамаян чопаның дат гүнүне! Гылыч онуң элини чапсын, саг гөзүни ойсун. Эли бүтинлей гурасын, саг гөзи сокур болсун».