Ýowel 2 - Мукаддес Китап

2‑нҗи бап

^1-2 Сионда сурнай чалың, Мениң мукаддес дагымда ховпуң абаняндыгыны дуйдурың. Гой, юрдуң тутуш илаты горкудан сандырасын, чүнки Реббиң гүни етип гелйәр – гараңкылык хем-де зулмат гүни ол. Булутлы хем түм гараңкы гүндүр ол. Көп санлы хем гүйчли бир лешгер, даглара яйраяр даң шапагы дей. Овалдан бәри онуң деңи-тайы болманды, соңкы несиллерден хем ол дейин болмаз.

³ Онуң өңүнден от ялмап-ювудяр, ызындан-да ялын көйдүрйәр. Өң янында топрак Эрем багы дей, ыз янында – тозап ятан бееван. Ондан хич зат гутулып-да билмейәр.

⁴ Оларың сыпаты атларыңкы дей, бедевлер дей хүҗүм эдйәрлер.

⁵ Олар сөвеше тайяр гүйчли лешгер дек, шөвеш арабаларының такырдайшы дек, саманы яндырян ялның шатырдайшы дек, даг депелеринден бөкүп ашярлар.

⁶ Халклар довла дүшйәр олаң өңүнде, йүзлери-де горкудан ак тама дөнйәр.

⁷ Олар сөвешиҗи дей хүҗүм эдйәрлер, эсгерлер дей дырмашярлар дивара. Херси баряр өңе өз угры билен, совулмаяр олар өз ёдасындан.

⁸ Итеклемейәрлер бирек-бирегни, йөрейәр өз ёдасындан хер бири. Әхли бөветлери бөвсүп гечйәрлер, оларың бадыны саклап болмаяр.

⁹ Олар шәхере тарап окдурылярлар, диварларың йүзүнден ылгаярлар, дырмашып, җайлара аралашярлар, огры кимин пенҗирелерден гирйәрлер.

¹⁰ Оларың өңүнде ер эндирейәр, асман болса лерзана гелйәр, Гүнүң, Айың йүзи гараляр, йылдызлар хем шөхлесини гизлейәр.

¹¹ Реб Өз лешгериниң өңүнде батлы сесленйәр. Ненеңси көп санлы Онуң лешгери! Онуң буйругына табын болянларың ёкдур хасабы. Догрудан-да, Реббиң гүни бейикдир, элхенчдир шүбхесиз – чыдаҗак бармы?

¹² Реб хениз шуны айдяндыр: «Агыз бекләп, аглап, яс тутуп, тутуш йүрегиңиз билен Маңа өврүлиң.

¹³ Эшиклериңизе дерек йүреклериңизи парчалаң, Худайыңыз Реббе доланып гелиң». Ол мерхеметли хем рехимли, гиң гөвүнли, садык сөйгә бай, Ол җеза бермекден эл чекмәге тайяр.

¹⁴ Ким билйәр, белки, йүз өвүрмән, эдер рехими, Өзүнден соң гояр берекедини, хатда Худайыңыз Реббе берилйән галладыр ичги садакаларыны?

¹⁵ Сионда чалың сурнайы, җар эдиң мукаддес йыгнанышыгы, Агыз беклемәге белләң сиз вагты,

¹⁶ Халкы йыгнап, җемагаты тәмизләң, яшулулары хем чагалары, хатда эмйән бәбеклери чагырың. Гой, өйленйән йигит өз отагындан, гелин-де өз тутусындан чыксынлар.

¹⁷ Гирелге билен гурбанлык сыпасының арасында Реббе хызмат эдйән руханылар агласын. Дийсинлер: «Өз халкыңа рехим эйле, Реб, халклара гүлки болмазлык үчин, Сен этме масгара сайлан халкыңы. „Оларың Худайы ниреде?“ дийлип, миллетлер арасында айдылмагы герекми?»

Реб Өз халкыны ялкаҗак

¹⁸ Реб шонда габанды Өз топрагыны хем-де Өз халкына инди рехими.

¹⁹ Реб җогап берип, дийди халкына: «Ине, Мен сизе иберйән: галланы, шерабы, зейтун ягыны. Доюп-ганып иерсиңиз олардан. Мундан бейләк миллетлер арасында Мен сизи этмерин инди масгара.

²⁰ Мен демиргазык лешгерини сизден узаклашдырып, әкидерин оны сувсуз бош ере, гүндогар деңзине – онуң өңүни, гүнбатар деңзине – онуң ардыны. Гөтерилер гөге маслык ыслары, элхепус, ол этди бейик ишлери!

²¹ Эй, топрак, горкмагын, шатлан хем беген. Себәби Реб этди бейик ишлери!»

²² Горкмаң сиз, эй, чөл хайванлары, себәби яшылдыр чөл яйлалары. Баглар гетирйәр өз мивесини, зейтун хем-де үзүм берйәр бол хасылыны.

²³ Эй, Сион перзентлери, бегениң, Бейик Худайыңызда шатланың! Чүнки адалат үчин, Ол гүйз ягшыны ягдырды; Ол сизе болелин ягшы эчилди. Озал болшы ялы ягдырды, гүйз хем-де яз ягышларыны.

²⁴ Харманлар долар галладан, челеклер хем долуп-дашарлар тәзе шерап билен зейтун ягындан.

²⁵ «Мен үстүңизе иберен әгирт лешгеримиң: ганат багламадык, ганат баглан, юмуртгадан чыкан ве гемриҗи чекиртге сүрүсиниң хасылы ийип гутаран йылларының өвезини доларын.

²⁶ Сизиң ийҗегиңиз болелин болар, олардан герк-гәбе доярсыңыз; сизиң үчин аҗайып ишлери эден Худайыңыз Реббиң адына алкышлар айдарсыңыз. Мениң халкым гайдып утандырылмаз.

²⁷ Сиз Мениң Ысрайылың арасындадыгымы, Бейик Худайыңызың Мендигими, өзгәниң-де ёкдугыны билерсиңиз. Мениң халкым гайдып утандырылмаз».

Реббиң гүни

²⁸ «Шондан соң Мен хер бир ынсан үстүне Өз Рухумы дөкерин. Пыгамберлик эдер огулдыр гызларыңыз, дүйшлер гөрер гаррыларыңыз, аянлык аларлар йигитлериңиз.

²⁹ Шол гүнлерде Мен хатда гуллардыр гырнакларың үстүне, Өз Рухумы сув кимин дөкерин.

³⁰ Мен асманда ве ерде аламатлар: ган, от хем-де түссе сүтүнлерини гөркезерин.

³¹ Реббиң бейик ве газаплы гүни гелмезден озал, Гүн түмлүге, Ай хем гана дөнер.

³² Шонда Ребби чагыран хер бир ынсан халас эдилер, чүнки Реббиң айдышы ялы, гачып гутуланлар Сион дагында ве Иерусалимде болар, аман галанларың арасында Реббиң чагыранлары-да болар».