Ýermeýa 22 - Мукаддес Китап

22‑нҗи бап

¹ Онсоң Реб маңа Яхуда патышасының өйүне бар-да, ол ерде шу сөзи аян эт дийди:

² «Эй, Давут тагтында отуран Яхуда патышасы, сениң өзүң, эмелдарларың ве бу дервезеден гирйән халкың билен бирликде Реббиң сөзүни эшидиң!

³ Реб шейле диййәр: „Адалаты ве догручыллыгы берҗай эдиң, эзилени залымың элинден халас эдиң; гелмишеге, етим билен дул аяла азар бермәң, зорлук этмәң, бу ерде нәхак ган дөкмәң.

⁴ Эгер сиз бу иши хакыкатдан этсеңиз, онда Давут тагтында отурҗак патышалар атлара ве сөвеш арабалара мүнүп, оларың өзлери, хызматкәрлери хем халкы бу өйүң дервезелеринден гирерлер.

⁵ Эгер-де бу сөзлери диңлемесеңиз, Өз барлыгымдан ант ичйәрин, бу өй хараба дөнер. Муны Реб айдяндыр“.

⁶ Чүнки Яхуда патышасының көшги барада Реб шейле диййәр: „Сен гөзүме гөзел Гилгат токайы дей, Ливан агачларына бүренен даг дей болсаң-да, Мен сени хөкман чөллүге, илатсыз шәхере өврерин.

⁷ Гаршыңа эллери яраглы хеләклейҗилери белләрин. Олар сайлама кедрлериңи чапып, олары ода атарлар.

⁸ Көп миллетлер бу шәхериң янындан геченде, бири-бирине: ‘Бу бейик шәхери Реб нәме үчин бейтдикә?’ диерлер.

⁹ Олара шейле җогап берерлер: ‘Олар өзлериниң Худайы Реббиң әхтини терк этдилер, башга худайлара сежде ве гуллук этдилер’“.

Яхуданың патышалары җезаландырыляр

¹⁰ Өлен үчин агламан, оңа яс тутман, эйсем сүргүне гиден үчин зар-зар аглаң, чүнки ол инди өврүлип гелмез, догдук меканыны гөрмез.

¹¹ Какасы Ёшыяның ерине Яхуданың патышасы болан ве ол ерден чыкып гайдан Шаллум хакында Реб шейле диййәр: „Ол бу ере инди өврүлип гелмез.

¹² Есир эдилип әкидилен еринде өлер ве бу юрды гайдып гөрмез“.

Ехоякым патыша хакындакы пыгамберлик

¹³ Өйүни нәдогрулык билен гуряның, эйваныны адалатсызлык билен гиңелдйәниң, башга бирини мугт ишледип, онуң хакыны бермейәниң дат гүнүне!

¹⁴ „Өзүме ёкаркы гатда гиң отаглары болан аҗайып көшк салнарын“ диййәниң халына вай! Ол көшгүне бейик пенҗирелер гояр, кедр агаҗы билен өртүп, оны гырмызы реңке бояр.

¹⁵ Кедр агаҗыны башгалардан көп улананың билен нәме, патыша болаярмың? Атаң хем дойянча бол ийип-ичйәрди, йөне ол адалатлыды хем догручылды. Шонуң үчинем онуң ишлери угруна болды.

¹⁶ Ол гарыбың, мәтәҗиң хакыны алып берди; мунуң үчин онуңкы угруна болды. Бу Мени танамагың манысы дәлмидир? Муны Реб айдяндыр.

¹⁷ Эмма сениң гөзүң ве йүрегиң харам газанҗа, бигүнә ган дөкмәге, зулум хем зорлук этмәге дикилипдир.

¹⁸ Мунуң үчин Яхуда патышасы Ёшыяның оглы Ехоякым хакда Реб шейле диййәр: „Онуң үчин: ‘Вай, гардашым!’ я-да ‘Вай, җигерим!’ дийип яс тутмазлар. ‘Вай, ага!’ я-да ‘Вай, онуң алыхезретлери!’ дийип, онуң үчин яс тутуп агламазлар.

¹⁹ Маслыгыны сүйрәп, Иерусалим дервезесинден чыкарып зыңарлар, эшек гөмен ялы эдип гөмерлер“.

Иерусалим хакындакы пыгамберлик

²⁰ Ливана чык-да, перят эт. Башанда сесиңи гаталт, Абарымдан перят эт, чүнки әхли ойнашларың гырылды.

²¹ Ишиң ровачка, Мен саңа йүзлендим, йөне сен: „Диңлемерин“ дийдиң; яшлыгыңдан бәри ёлуң шу болды, сөзүме хич гулак асмаярдың.

²² Әхли ёлбашчыларыңы ел әкидер, ойнашларың сүргүн эдилер. Шонда эден писликлериңден яңа, утанҗа галып, боларсың рысва.

²³ Эй, Ливанда месген тутан, кедр агачларында хөвүртге ясан! Сени чага догуряныңкы ялы бургыдыр санҗы гуршанда, чекерсиң ахы-нала!

²⁴ Өз барлыгымдан ант ичйәрин, муны Мен – Реб айдяндырын. Эй, Яхуда патышасы Ехоякымың оглы Ехоякын, саг элимдәки мөхүр йүзүги болаянам болсаң, Мен сени чыкарып ташларын.

²⁵ Сени җаныңың кастындакыларың, горкян адамларыңың элине, Бабыл патышасы Небукаднесар билен бабыллыларың элине берерин.

²⁶ Сен билен сени догран эҗеңи өзүңизиң догулмадык ериңиз болан башга юрда зыңарын, шол ерде-де өлерсиңиз.

²⁷ Сизиң шу юрда ене доланасыңыз гелер, йөне оңа хич вагт йүзүңиз дүшмез».

²⁸ Бу Ехоякын диен адам әсгерилмейән дөвүк күйзе болуп, хич киме герекмеҗек гапдыр. Ол несли билен бирликде өзлериниң танамаян юрдуна ташланды.

²⁹ Эй, юрт, юрт, юрт! Реббиң сөзүни эшит!

³⁰ Реб шейле диййәр: «Бу адамы зүрятсыз, өмрүнде иши оңуна болмаҗак адам дийип язың. Чүнки инди онуң неслинден хич кимиң иши оңуна болмаз, хич бири Давут тагтында отурмаз ве Яхудада хөкүм сүрмез».