Ýermeýa 20 - Мукаддес Китап

20‑нҗи бап Иммериң оглы Пашхур руханы

¹ Реббиң өйүниң баш гөзегчиси Иммериң оглы Пашхур руханы Ермеяның бу сөзлери пыгамберлик эденини эшитди.

² Онсоң Пашхур Ермея пыгамбери урды ве Реббиң өйүндәки ёкаркы Бенямин дервезесинде аякларына күнде салды.

³ Эртеси сәхер билен Пашхур Ермеяны күндеден бошаданда, Ермея оңа шейле дийди: «Реб сени Пашхур дәл-де, Магор Мисабып дийип атландырды.

⁴ Чүнки Реб шейле диййәр: „Мен сениң өзүңи ве дост-ярларың барыны ховп астына саларын. Оларың душман гылыҗындан хеләк болшуны өз гөзлериң билен гөрерсиң. Мен тутуш Яхуданы Бабыл патышасының элине берерин. Бу патыша олары Бабыла әкидер ве гылычдан гечирер.

⁵ Мен бу шәхериң әхли байлыгыны, мал-мүлкүни, гымматбаха затлары билен Яхуда патышаларының әхли генҗи-хазыналарыны душманларының элине берерин. Олара талаң салып, әхли затларыны Бабыла әкидерлер.

⁶ Эй, Пашхур, сен билен сениң өйүңде яшаянларың бары Бабыла сүргүн эдилер. Сен-де, сени сөййәнлер-де, ягны сениң яландан пыгамберлик эден адамларың-да шол ерде өлүп, шол ерде җайланарсыңыз“».

Ермея Реббе шикаят эдйәр

⁷ Я Реб, Сен мени алдадың, мен-де алдандым. Сен менден гүйчлүсиң, Сен мени еңдиң. Бүтин гүн мен болдум гүлки, яңсылаяр хер ким мени.

⁸ Чүнки геплесем, перят эдйәрин, «Зорлук ве зулум!» дийип гыгырярын. Реббиң сөзүнден яңа бүтин гүн кемсидилдим ве масгара болдум.

⁹ Мен: «Инди Ол хакда дил ярмарын, Онуң адындан геплемерин» дийсем, Онуң сөзи сүеклериме орнашып, йүрегиме от берди. Оны ичимде сакламакдан ирдим, мундан артык чыдап билмейәрин.

¹⁰ Мен: «Әхли тарапдан ховп абаняр! Үстүнден арз эдиң! Бизем арз эделиң!» диен пышырдылары эшитдим. Әхли якын достларым бүдремегиме гөз дикип: «Белки, алданар, шонда еңерис оны, ондан аларыс арымызы» диййәрлер.

¹¹ Эмма Реб батыр сөвешиҗи кимин мениң билендир, шонуң үчин мени ызарлаянлар бүдрәрлер, еңип билмезлер. Үстүнлик газанып билмәндиклери үчин, олар эрбет утанҗа галарлар. Оларың утанҗы эбедилик болар, хич вагт унудылмаз.

¹² Эй, Хөкмүрован Реб, догры адамлары сынаян, йүреклери гөрйән ве пикирлери окаян Сенсиң! Давамы Саңа мәлим эдйәрин, олардан алҗак өҗүңи гөрейин!

¹³ Реббе нагма айдың, Реббе алкыш окаң! Чүнки гарыбың җаныны ярамазларың элинден Ол халас этди.

¹⁴ Мениң доглан гүнүме нәлет болсун! Энемиң мени догран гүнүне алкыш болмасын!

¹⁵ «Оглуң болды!» дийип, какамы бегендирен бушлукча нәлет болсун!

¹⁶ Гой, ол адам Реббиң гайгырман юмран шәхерлери кимин болсун! Сәхер дады-перят, гүнортан ахы-нала эшидилсин!

¹⁷ Чүнки ол адам ятгыдакам өлдүрмеди, ёгсам энем мениң мазарым боларды, онуң ятгысы эбедилик гөврели боларды.

¹⁸ Мен нәме үчин энеден догулдымкам? Гайгы-хасрат чекип, өмрүми рысвалыкда гечирмек үчинми?