Ýermeýa 2 - Мукаддес Китап

2‑нҗи бап Ысрайыл халкы Ребден йүз өвүрйәр

¹ Маңа Реббиң шу сөзи аян болды:

² «Гит-де, шулары Иерусалим халкына җар эт. Реб шейле диййәр дий: „Мен сениң яшлыгыңдакы вепаңы, гелин вагтыңдакы сөйгиңи ятлаян, чөлде – экин битмейән ерде, Мениң ызыма эеришиңи ятлаян.

³ Ысрайыл Реб үчин мукаддес халкдыр, Онуң хасылының илкинҗи мивесидир. Ондан иенлериң әхлиси языклы болуп, үстлеринден бетбагтлык инди“. Муны Реб айдяндыр.

⁴ Реббиң сөзүне гулак асың, эй, Якуп несли, Ысрайылың әхли ковумлары!

⁵ Реб шейле диййәр: „Менден узаклашар ялы, ата-бабаларыңыз Менден нәме яманлык гөрдүлер? Бидерек затларың ызына эерип, өзлери-де бидерек болдулар.

⁶ Олар: ‘Бизи Мүсүрден чыкаран, чөлде, чукурлыкда хем чолалыкда, гурак хем түм гараңкылыкда, хич кимиң аяк басмадык, хич кимиң яшамадык еринде бизе ёл гөркезен Реб ниреде?’ дийип сорамадылар.

⁷ Мивесидир нәз-ныгматындан ийсин дийип, гетирдим Мен сизи берекетли ере. Эмма гирениңизде ол ере, харам этдиңиз сиз үлкәми, неҗис зада өвүрдиңиз мүлкүми.

⁸ Руханылар: ‘Реб ханы?’ дийип сорамадылар. Казылар Мени танамадылар, ёлбашчылар Маңа гаршы питне туруздылар, пыгамберлер Багал бутуның адындан пыгамберлик эдип, бидерек затларың ызына эердилер.

⁹ Шонуң үчин хем Мен ене бир гезек сизи язгарярын. Муны Реб айдяндыр. Мен сизиң чагаларыңызың чагаларыны хем язгарярын.

¹⁰ Киприң кенарякаларына гидип гөрүң, Кедара адам ёллап, үнс билен гөзден гечириң. Сер салың, хей, өң болупмы шейле затлар?

¹¹ Өз худайларыны чалшан миллет бармы? Ёгсам оларың худайлары Худаям дәл. Эмма Мениң халкым өз шөхратлы Худайыны чалышды бидерек зада.

¹² Эй, гөклер, муңа аңк-таңк болуң, горкудан титрешиң. Муны Реб айдяндыр.

¹³ Чүнки Мениң халкым ики саны пис иш этди: акар сувларың гөзбашы болан Мени терк этдилер, өзлерине ховданлар, гырасы чат ачан, сув сакламаян ховданлар газдылар.

¹⁴ Ысрайыл гулмы нәме? Ол догабитди хызматкәрми? Онда нечүн ол олҗа болды?

¹⁵ Арсланлар оңа гаршы арладылар, сеслерине бат бердилер. Ысрайыл юрдуны вейран этдилер, шәхерлерини хараба өвүрдилер, ол ерде бир адам-да галмады.

¹⁶ Мемфис ве Тахпанхес халкы пытратды келлечанагыңы.

¹⁷ Терк этдиң ёл гөркезйән Худайың Ребби, индердиң шейдип өз башыңдан булары.

¹⁸ Инди нәме үчин Нилиң сувундан ичмәге гидйәрсиңиз Мүсүре? Евфрат дерясындан ганмага гидйәрсиңиз Ашура?

¹⁹ Сизи өз пислигиңиз җезаландырар, дөнүклигиңиз паш эдер. Өз Худайыңыз Ребби терк этмегиң, Ондан горкмазлыгың писликдигини, аҗыдыгыны билиң хем гөрүң. Муны Гудратыгүйчли-Хөкмүрован Реб айдяндыр.

²⁰ Сен биреййәм боюнтырыгыңы дөвүп, дийдиң танапларыңы үзүп: ‘Саңа гуллук этмерин’. Хер бир бейик байырлыкда бутлара сежде этдиң, гүр япраклы хер бир агаҗың астында зына этдиң серлип ятып.

²¹ Экипдим сени иң оңат тохумдан сайлама үзүм агаҗы хөкмүнде. Эйсем нәдип сен азып, өврүлдиң ябаны үзүм агаҗына?

²² Ювсаң-да ашгар билен өзүңи, сүртсең-де көп сабыны, дурандыр хузурымда языгыңың тагмасы. Муны Хөкмүрован Реб айдяндыр.

²³ Сен нәдип: ‘Мен харам дәл. Багал бутуның ызына эермедим’ дийип билйәрсиң? Җүлгеде эден гүнәңе серет, нәме эдениңи гөр! Сен өзүни ол ере, бу ере урян йылдам маясың.

²⁴ Сен чөле өвренишен, гызгын деми билен шемала пышгыран гулансың. Эсрән вагты оны ким саклап билер? Ядамаз оны гөзлейәнлең хиҗиси, эсрән вагты тапарлар оны.

²⁵ Аягыңы ялаңачлыкдан, богазыңы сувсузлыкдан гора. Эмма сен: ‘Тамакин болма! Мен кесеки худайлары сөйдүм, оларың ызына эерерин!’ дийдиң.

²⁶ Тутуланында огрының утанышы дек, ысрайыл халкы-да, онуң патышалары-да, ёлбашчыларыдыр руханылары-да, пыгамберлери-де утандылар.

²⁷ Олар бир агаҗа ‘Сен мениң атамсың’, бир даша ‘Мени сен догурдың’ диййәрлер. Олар Маңа йүзлерини дәл-де, еңселерини өвүрдилер. Эмма башларындан бела иненде, ‘Гел-де, бизи халас эт!’ диййәрлер.

²⁸ Ханы, өзүңизе ясан худайларыңыз ниреде? Башыңыздан бела иненде, сизи халас эдип билйән болсалар, гой, гелсинлер. Эй, яхуда халкы, шәхерлериң саны нәче болса, худайларыңың саны хем шончадыр.

²⁹ Нечүн сиз Маңа шикаят эдйәңиз? Барыңыз Маңа гаршы баш галдырдыңыз. Муны Реб айдяндыр.

³⁰ Перзентлериңизе нәхак темми берен экеним, барыбир олар ёла гелмедилер. Өз гылыҗыңыз йыртыҗы арслан дей пыгамберлериңизи ювутды.

³¹ Эй, бу дөврүң несиллери, Реббиң сөзүне гулак гоюң. Мен Ысрайыл үчин бир чөллүк, болдуммы түм гараңкы юрт? Нечүн диййәр халкым: ‘Биз эркин, бармарыс яныңа гайдып’?

³² Хей-де гыз өз шай-сеплерини, гелин өз күртесини унудармы? Эмма халкым Мени сансыз гүнләп унутды.

³³ Сен ойнашларыңы гөзләниңде, ёлуңы тапмага нәхили уссат! Хатда пис аяла-да ёлларыңы өвретдиң.

³⁴ Этегиң-де бигүнә гарыбың ганына боялан, оны сен огурлыкда тутмадың ёгсам. Бу затларың барына гарамаздан,

³⁵ сен диййәң: ‘Мен гүнәсиз, элбетде, Реббиң гахары совулды менден’. Ине, ‘Мен гүнә этмедим’ диениң үчин, Мен сениң үстүңден хөкүм чыкарарын.

³⁶ Нечүн ызлы-ызына эдйәрсиң сен дөнүклик? Ашурда масгара болшуң дек, масгара боларсың Мүсүрде хем.

³⁷ Реб рет этди бил баглаян халкларыңы, инди ровачлык газанмарсың олаң үсти билен. Чыкарсың элиңи йүзүңе тутуп, ол ерден хем“».