Ýermeýa 13 - Мукаддес Китап

13‑нҗи бап Зыгыр матадан тикилен гушак

¹ Реб маңа: «Гит-де, өзүңе непис зыгыр матадан тикилен гушак сатын алып, оны билиңе гуша, йөне оны сува батырма» дийди.

² Шейлеликде, мен Реббиң сөзи боюнча бир гушак сатын алып, оны билиме гушадым.

³ Маңа ене Реббиң шу сөзи аян болды:

⁴ «Билиңдәки сатын алан гушагыңы ал-да, Евфрат обасына гит. Оны ол ерде бир гаяның җайрыгында гизле».

⁵ Реббиң буйругы боюнча мен гидип, гушагы Евфрат обасында гизледим.

⁶ Көп гүн геченден соң, Реб маңа: «Тур, Евфрат обасына гит-де, гизлемеги буйран гушагымы ал» дийди.

⁷ Онсоң мен Евфрат обасына гитдим, гизлән еримден газып, гушагы алдым. Эмма гушак чүйрәп заяланан экен. Ол хич зада яраҗак дәлди.

⁸ Маңа Реббиң шу сөзи аян болды:

⁹ «Реб шейле диййәр: „Мен Яхуданың текепбирлигини ве Иерусалимиң аша гедемлигини хут шонуң ялы эдип чүйредерин.

¹⁰ Бу пис халк кесирлик билен өз ислеглерине ковалашып, сөзүме гулак асмак ислемейәр. Олар башга худайларың ызына дүшүп, олара гуллук ве сежде эдйәрлер. Шонуң үчин олар хем хич дерде ярамаян шу гушак ялы боларлар.

¹¹ Гушак ынсаның билине нәхили япышян болса, Мен хем тутуш ысрайыл ве яхуда халкларыны Өзүме шейле япышдырарын. Оларың Маңа ат-абрай, өвги ве шөхрат гетирҗек Өз халкым болмагыны иследим, эмма олар гулак асмадылар. Муны Реб айдяндыр“.

Шераплы күйзе

¹² Олара шу сөзи етир, Ысрайыл Худайы Реб: „Әхли күйзелер шерапдан долар“ диййәр дий. Олар саңа: „Әхли күйзәниң шерапдан долҗагыны биз нәме билйән дәлдирис өйдйәңми?“ диерлер.

¹³ Шонда олара Реб шейле диййәр дий: „Бу юртда яшаянларың әхлисини: Давудың тагтында отуран патышалары, руханылары, пыгамберлери, Иерусалимиң тутуш илатыны серхош болянчалар шерапдан дойрарын.

¹⁴ Мен олары ата-энелери ве чагалары билен бирликде бири-бирини гырлышдырарын. Олары ёк эденимде, гөзүм гайгырмаз, хайпым гелмез, йүрегим авамаз. Муны Реб айдяндыр“.

Иерусалим җезаландырылар

¹⁵ Эшидиң, гулак гоюң, текепбирлик этмәң, чүнки Реб геплейәр.

¹⁶ Гараңкылык дүшүрмезден өң, зулмат дагларында аякларыңызы бүдретмезден өң, Худайыңыз Ребби шөхратландырың. Сиз ышыга гарашярсыңыз, эмма Реб оны өлүм көлегесине өврүп, түм гараңкылыга гаплар.

¹⁷ Эмма сиз муңа гулак асмасаңыз, текепбирлигиңиз үчин гизлинликде агларын; Реббиң сүрүсиниң есир эдилендиги үчин, гөзлеримиң яшы дөкүлип, сил болуп акар.

¹⁸ Патыша билен онуң эҗесине айт: „Тагтыңыздан дүшүп, ашакда отурың, чүнки шөхрат тәҗиңиз башыңыздан айрылды“.

¹⁹ Негебиң шәхерлери япылды, олары ачҗак ёкдур. Бүтин Яхуда сүргүн эдилди, тутушлыгына сүргүн эдилди.

²⁰ Башыңызы галдырып, демиргазыкдан гелйәнлери гөрүң. Саңа берлен сүри, аҗайып сүриң ниреде?

²¹ Ёлбашчы эдип етишдирен адамларыңы Реб өзүңе хоҗайын этсе, нәме диерсиң? Догурян аялың бургусы ялы сени-де санҗы тутмазмы?

²² Эгер ичиңден: „Нәме үчин бу затлар мениң башыма дүшдүкә?“ диййән болсаң, бу этмишлериңиң көплүги себәпли этегиң ачылды ве намысыңа дегилди.

²³ Эфиопиялы өз тениниң реңкини, гаплаң менеклерини үйтгедип билерми? Сиз хем шонуң ялы шер ишлериңизе уйгунлашансыңыз ягшылык этмеги асла билмейәрсиңиз.

²⁴ Мен олары чөл ели билен соврулян саман күлкеси кимин даргадарын.

²⁵ Сениң несибәң, саңа өлчәп берен пайым будур. Муны Мен – Реб айдяндырын, чүнки сен Мени унутдың, ялана бил багладың.

²⁶ Мен-де уят ериң ачылсын дийип, этегиңи йүзүңе ченли галдырарын.

²⁷ Мейданда ве депелериң үстүнде сениң эден неҗис ишлериңи: зынахорлыгыңы, эсрәп кишңейшиңи, хаясыз лолучылыгыңы гөрдүм. Дат гүнүңе, эй, Иерусалим! Тәмизленмегиң үчин, ене нәче вагт герек саңа?!»