Нехемя 9 - Мукаддес Китап

9-нҗы бап

¹ Единҗи айың йигрими дөрдүне ысрайыл халкы агыз беклемәге йыгнанышды. Олар җул гейнип, башларындан гум соврупды.

² Ысрайыллар әхли кесе ерлилерден өзлерини айрып, өз гүнәлерини, ата-бабаларының этмишлерини боюн алдылар.

³ Дуран ерлеринден өр туруп, гүнүң дөртден бир бөлегини өз Худайы Реббиң Төврадыны окап гечирдилер ве бейлеки дөртден биринде болса гүнәлерини боюн алып, өз Худайы Реббе сежде этдилер.

⁴ Левилериң секисинде Ешува, Баны, Кадмыел, Шебаня, Бунны, Шеребя, Баны ве Кенаны дагы дурдулар. Олар гаты сес билен Худайы Ребби чагырдылар.

⁵ Онсоң левилер Ешува, Кадмыел, Баны, Хашабнея, Шеребя, Ходыя, Шебаня ве Петахя дагы шейле дийдилер: «Өр туруң ве эзелден эбедә ченли болан Худайыңыз Ребби шөхратландырың! Я Реб, алкышлардан, өвгүлерден үстүн болан шөхратлы адыңа алкыш болсун!»

Тутуш халк тоба эдйәр

⁶ Эзра шейле дийди «Реб Сен, диңе Сенсиң. Гөги, аршы әхли йылдызлары билен, Ери ве ондакы барча затлары, деңизлери ве олардакы әхли җанлы-җандарлары ярадан Сенсиң. Хеммесине Сен җан берйәң. Гөгүң гошунлары Саңа сежде эдйәрлер.

⁷ Я Бейик Худай, Ыбрамы сайлап, оны бабыллыларың Ур галасындан чыкарып, оңа Ыбрайым адыны берен Сенсиң.

⁸ Өз хузурыңда йүрегини садык тапып, кенганларың, хетлериң, аморларың, перизлериң, ябусларың, гиргашларың юрдуны неслине бермек хакда онуң билен әхт эдишен ве әхтини ерине етирен адалатлы Худайсың.

⁹ Сен ата-бабаларымызың Мүсүрде башындан инен күлпетлерини гөрдүң; Гызыл деңзиң кенарындакы перятларыны эшитдиң.

¹⁰ Фараоның гаршысына, онуң әхли хызматкәрлериниң ве онуң юрдуның әхли илатының гаршысына аламатлар, гудратлар гөркездиң. Чүнки Сен оларың бизиң аталарымыза гаршы текепбирлик билен херекет эдендиклерини билйәрдиң. Сен Өзүңе шу гүнлере ченли өчмеҗек шөхратлы ат газандың.

¹¹ Деңзиң ортасында гуры ерден гечерлери ялы, Сен оларың өңүнде деңзи икә бөлдүң. Оларың ызларындан ковалаянлары болса чуңлуга, даш бөлеги ялы мөвч урян сувлара ташладың.

¹² Үстесине-де, олара гүндизлерине булут сүтүни билен угур гөркезип, гиҗелерине от сүтүни билен йөремели ёлларыны ягтылтдың.

¹³ Сен Синай дагының депесине инип, гөкден олар билен гүрлешдиң. Олара догры хөкүмлер, хак канунлар, оңат парзлар хем табшырыклар бердиң.

¹⁴ Өз мукаддес Сабат гүнүңи олара аян этдиң. Гулуң Мусаның үсти билен олара табшырыклар, парзлар ве канунлар бердиң.

¹⁵ Аҗыганларында, гөкден чөрек индердиң, сувсанларында, гаядан сув чыкардың. Берҗек дийип вада эден юрдуңы гидип эелемеги Сен олара эмр этдиң.

¹⁶ Эмма ата-бабаларымыз текепбирлик хем бойнуёгынлык этдилер, Сениң табшырыкларыңа гулак асмадылар.

¹⁷ Гулак асмакдан боюн товлап, оларың арасында Сениң гөркезен гудратларыңы ятдан чыкардылар. Олар бойнуёгынлык эдип, Мүсүрдәки гулчулыкларына доланып бармак үчин өзлерине ёлбашчы белледилер. Эмма Сен гечиримли, мерхеметли, рехимдар, гиң гөвүнли ве садык сөйгә бай Худай. Сен олары терк этмедиң.

^18-19 Олар хатда өзлерине гөле хейкелини ясап: „Сизи Мүсүрден чыкаран худай, ине, шудур!“ дийип, Саңа эрбет дил етиренлеринде-де, бейик рехимдарлыгың үчин Сен олары чөлде еке ташламадың. Олара ёл гөркезмәге гүндизлерине булут сүтүнини, гиҗелерине-де йөреҗек ёлларыны ягтылдып, гитмели угурларыны гөркезер ялы от сүтүнини депелеринден айырмадың.

²⁰ Олара өвүт бермек үчин пайхаслы Рухуңы бердиң. Маннаны оларың агзындан кесмедиң, сувсанларында сув бердиң.

²¹ Олары кырк йыллап чөлде экледиң, хич зада зар этмедиң. Оларың эшиклери көнелмеди, аяклары габармады.

²² Олара патышалыклары, халклары берип, хер бир күнҗеги дең пайладың. Шейдип, олар Хешбон патышасы Сихоның юрдуны ве Башан патышасы Огуң юрдуны эеледилер.

²³ Несиллерини гөгүң йылдызлары кимин көпелдип, олары эелемәге барарсыңыз дийип аталарына айдан юрдуңа гетирдиң.

²⁴ Оларың несиллери гелип, юрды эеледилер. Сен юрдуң илатыны, кенганлары олара боюн эгдирдиң. Халанларыны этсинлер дийип юрдуң халкларыны патышалары билен бирликде оларың эллерине бердиң.

²⁵ Шейдип, олар галалы шәхерлери, мес топраклы ерлери басып алдылар. Ичи оңат затлардан долы өйлери, газылан гуюлары, үзүм багларыны, зейтун багларыны, көп санлы мивели агачлары эеледилер. Шейдип, олар ийип дойдулар, семредилер. Сениң улы сахаватыңдан леззет алдылар.

²⁶ Муңа гарамаздан, олар гулак асмазак болдулар. Олар Саңа гаршы питне турзуп, Сениң кануныңы йигрендилер. Саңа тарап өврүлмелидиклерини дуйдуран пыгамберлериңи өлдүрдилер. Саңа эрбет дил етирдилер.

²⁷ Шонуң үчинем Сен олары душманларының элине бердиң. Душманлары олара эзъет бердилер. Хорлук чекйәркәлер, олар Саңа налыш этдилер. Сен оларың наласыны гөкден эшитдиң. Бейик рехимдарлыгың билен ысрайыллары душман элинден халас эдер ялы халасгәрлер бердиң.

²⁸ Эмма җанлары арам тапан бадына, олар Сениң өңүңде ене-де пислик этдилер. Сен олары душманларының элинде галдырдың. Душманлары оларың үстүнден агалык сүрдүлер. Йөне олар ене Саңа налыш эденлеринде, Сен гөкден оларың наласына гулак салдың. Рехимдарлыгың билен олары энчеме гезек халас этдиң.

²⁹ Сен олара Өз кануныңа тарап өврүлмеклерини дуйдурдың. Эмма олар шонда-да текепбирлик эдип, Сениң табшырыкларыңа боюн эгмедилер; хөкүмлериңи берҗай этселер, яшаҗакдыкларыны билселер-де, хөкүмлериңи рет этдилер. Олар геришлерини йүкден совуп, бойнуёгынлык этдилер, диңлемедилер.

³⁰ Сен энчеме йыллап, олар билен сабырлы болдуң. Пыгамберлериң аркалы, Өз Рухуң билен олара дуйдурдың. Эмма шонда-да олар гулак асмадылар. Шонуң үчин хем Сен олары юртларың халкларының элине бердиң.

³¹ Эмма Өз түкенмез рехимдарлыгың билен олары бүтинлей ёк этмедиң я-да терк этмедиң. Чүнки Сен мерхеметли, рехимдар Худайсың.

³² Эй, әхтини ве садык сөйгүсини саклаян Худайымыз! Бейик, гудратлы хем хайбатлы Худай! Ашур патышаларының дөврүнден тә шу гүне ченли патышаларымызың, баштутанларымызың, руханыларымызың, пыгамберлеримизиң, ата-бабаларымызың, Сениң халкың болан бизиң башымыздан инен җебир-җепалар Сениң гөзүңе аз гөрүнмесин.

³³ Башымыздан инен әхли җезаларда Сен адалатлы болдуң. Чүнки Сен вепалы болсаң-да, биз эрбетлик этдик.

³⁴ Патышаларымыз, баштутанларымыз, руханыларымыз ве ата-бабаларымыз Сениң кануныңы тутмадылар. Сениң берен табшырыкларыңа, дуйдурышларыңа гулак асмадылар.

³⁵ Олар өз патышалыкларында, Сениң берен болчулыгыңда, Сениң берен гиң ве мес топраклы меканыңда Саңа гуллук этмедилер, өз пис ишлеринден эл чекмедилер.

³⁶ Ине, биз шу гүне ченли гулдурыс. Мивесини, ныгматыны ийсинлер дийип ата-бабаларымыза берен юрдуңда биз гулдурыс.

³⁷ Мундан өнйән бол хасыл болса гүнәлеримиз зерарлы Сениң үстүмизден гоян патышаларыңа гидйәр. Олар бизиң ве мал-гараларымызың үстүнден иследиклериче хөкүм сүрйәрлер. Биз болсак, агыр мушакгат ичиндедирис».

³⁸ Бу затларың хеммеси үчин биз Сениң билен язмача берк әхт эдишйәрис. Бу мөхүрли хата баштутанларымызың, левилеримизиң ве руханыларымызың атлары языляр.