Нехемя 4 - Мукаддес Китап

4‑нҗи бап Нехемя ише пәсгел берйәнлерден үстүн чыкяр

¹ Санбаллат бизиң дивары өрүп йөренимизи эшиденде, гаты гахарланды. Ол газап донуны гейип, яхудыларың үстүнден гүлмәге башлады.

² Санбаллат өз яранларының ве Самария гошунының өңүнде шейле дийди: «Бу болгусыз яхудылар нәме эдип йөрлер? Олар хемме зады тәзеден гурайҗаклармыка? Я-да гурбанлык берҗекмикәлер? Олар иши бир гүнүң ичинде тамамларыс өйдйәрмикәлер? Олар зир-зибил үйшмегинден алнан ве янан дашлардан дивар галдырайҗаклармыка?»

³ Онуң янындакы аммонлы Тобыя шейле дийди: «Оларың гурян даш диварының үстүне тилки мүнсе-де йыкылар!»

⁴ Эй, Худайымыз, оларың бизи нәхили масгаралаяндыкларыны эшит! Бизе атян мыҗабатларыны өз башларындан индерип, олары ят үлкеде, есирликде талаңа бер!

⁵ Оларың языкларының үстүни басырма, гүнәлерини назарыңдан сыпдырма, чүнки олар бизиң – гурлушыкчыларың гөвнүне дегдилер.

⁶ Муңа гарамаздан биз дивары тәзеден гурдук; тутуш дивар бирикдирилип, онуң бейиклиги ярысына етирилди, чүнки халк ишлемеги йүрегине дүвди.

⁷ Эмма Санбаллатдыр Тобыя, араплардыр аммонлар ве ашдотлылар Иерусалим диварларының гурлушыгының үстүнликли амала ашырыляндыгыны, дивар гәдиклериниң битирилип баряндыгыны эшиденлеринде, гаты гахарландылар.

⁸ Онсоң оларың хеммеси гелип, Иерусалиме гаршы урушмак ве онда алҗыраңңылык дөретмек үчин дил дүвүшдилер.

⁹ Онсоң биз өз Худайымыза дилег этдик ве олардан горанмак үчин, гиҗе-гүндиз гаравул гойдук.

¹⁰ Эмма яхудалар: «Йүк дашаянлар гүйчден гачяр, йыкык-юмруклар болса гаты көп; шонуң үчинем биз дивары өрүп билмерис» дийишйәрдилер.

¹¹ Душманларымыз хем: «Үстлерине баранымызы дуйманкалар, биз олары өлдүрип, иши тогтадарыс» диййәрмишлер.

¹² Оларың янында яшаян яхудылар гелип, бизе: «Душманларымыз чар тарапдан бизе хүҗүм этҗеклер» дийип, гайта-гайта айтдылар.

¹³ Шонуң үчин мен диварың пес ерлериниң аңырсындакы ачык мейданда халкы уруглары боюнча, гылычлары, найзалары ве яйлары билен дуруздым.

¹⁴ Онсоң мен беглере, баштутанлара ве бейлеки дуранлара бирлай гөз айлап, шейле дийдим: «Олардан горкмаң! Бейик ве хайбатлы Ребби ятлаң! Гарындашларыңыз, огулларыңыз, гызларыңыз, аялларыңыз ве өйлериңиз үчин сөвешиң!»

¹⁵ Душманларымыз оларың ниетлериниң бизе аяндыгыны ве Худайың оларың ниетлерини баша бардырманлыгыны эшиденлеринде, бизиң хеммәмиз дивар гурмага, херимиз өз ишли-ишимизе гайдып бардык.

^16-17 Шол гүнден башлап, мениң адамларымың ярысы дивар гурлушыгында ишледи; бейлеки ярысы-да найзалары, галканлары, яйлары ве совутлары билен горагда дурдулар. Баштутанлар хем дивар гурян яхудалары гөз астында сакладылар. Йүк дашаянлар бир эллери билен ишләп, бейлеки эллеринде яраг тутдулар.

¹⁸ Гурлушыкчыларың хеммесиниң ишлейәркәлер-де биллери гылычлыды. Сурнайчы болса мениң янымда дурды.

¹⁹ Мен беглере, баштутанлара ве халкың галанына: «Иш көп ве онуң герими гиң, диварың үстүнде биз дагынык ве бири-биримизден узак.

²⁰ Шонуң үчин сиз сурнай сесини эшиден бадыңыза бизиң янымыза йыгнанышың. Худайымыз бизиң үчин сөвешер» дийдим.

²¹ Шейдип, биз хер гүн даң атандан Гүн батянча ишледик, адамларың ярысы найзалар гөтерди.

²² Шол вагт мен ене-де халка йүзленип: «Гиҗе бизи горап, гүндизем ишләр ялы, гой, хер ким өз хызматкәри билен Иерусалимде гиҗе ятымлык галсын» дийдим.

²³ Шейдип, не мен, не гарындашларым, не хызматкәрлерим, не-де ызымдакы җанпеналарым – хич биримиз эшигимизи чыкармадык. Ярагларымыз хем саг элимиздеди.