Нехемя 2 - Мукаддес Китап

2‑нҗи бап Нехемя Иерусалиме гидйәр

¹ Бу вака Артаксерксиң патышалыгының йигриминҗи йылының Нисан айында болупды. Шерап гетириленде, мен оны алып патыша узатдым. Шу вагта ченли онуң хузурында мениң гуссалы болан пурсадым ёкды.

² Онсоң патыша маңа: «Сыркав дәл халыңа не бейле йүзүң салык? Бу йүрек гуссасындан башга хич зат дәлдир» дийди. Мен җуда горкдум.

³ Мен патыша шейле җогап бердим: «Патыша узак яшасын! Аталарымың мазарлары ятан шәхери хараба өврүлип, дервезелери ода яныпдыр, онсоң нәдип мениң йүзүм салык болмасын?»

⁴ Патыша менден: «Ислегиң нәме?» дийип сорады. Мен Гөгүң Худайындан дилег этдим.

⁵ Онсоң мен патыша шейле җогап бердим: «Эгер патыша оңласа ве мен сизиң назарыңызда хормат газанан болсам, онда мени Яхуда, ата-бабаларымың мазарлары ятан шәхериң диварларыны дикелтмәге гойбер».

⁶ Патыша (ша аялы-да онуң янында отырды) менден нәче вагтлык гитҗекдигими ве хачан доланып гелҗекдигими сорады. Мен патыша белли бир мөхлети айданымдан соң, ол мени гойбермәге разы болды.

⁷ Соңра мен патыша: «Эгер патыша оңласа, ол Яхуда барянчам мени гечирерлери ялы, менден Евфрат дерясының гүнбатарындакы велаятың хәкимлерине хатлар иберилсин.

⁸ Шейле хем патыша токайының сакчысы Асафа, ыбадатхана галасының дервезелери үчин, шәхериң диварлары ве мениң яшаҗак өйүмиң пүрслери үчин агач берер ялы хат берсин» дийдим. Худайымың ялкамагы билен патыша мениң дилегими битирди.

⁹ Патыша мениң яным билен гошун серкерделерини, атлылар ёллады. Онсоң мен Евфрат дерясының гүнбатарындакы велаятың хәкимлериниң янына барып, олара патышаның хатларыны бердим.

¹⁰ Эмма хоронлы Санбаллат ве Аммон велаятының векили Тобыя бир адамың ысрайыл халкының бәхбидини арап гелендигини эшиденлеринде, гахар-газаба мүндүлер.

¹¹ Мен Иерусалиме гелип, ол ерде үч гүн болдум.

¹² Соңра гиҗе туруп, яныма бирнәче адам алдым. Иерусалим хакында Худайымың калбыма нәме саландыгыны хич киме айтмадым. Янымда мүнүп барян эшегимден башга мал ёкды.

¹³ Мен гиҗе Дере дервезесинден чыкдым. Шагал чешмесиниң яны билен Дөкүн дервезесине ченли гидип, Иерусалимиң йыкылан диварларыны, ода янан дервезелерини гөзден гечирдим.

¹⁴ Соңра мен Булак дервезесине ве Патыша ховзуна гитдим. Эмма ол ерде эшегим гечер ялы ер ёкды.

¹⁵ Онсоң мен гиҗе дерәниң ичи билен ёкарык галып, дивары гөзден гечирдим. Соңра мен ызыма доланып, Дере дервезесинден ызыма доландым.

¹⁶ Шәхер баштутанлары мениң нирә гиденими ве нәме эденими билмедилер. Мен энтек яхудылара, руханылара, беглере, шәхер баштутанларына ве иши ерине етирмәге гатнашҗак бейлеки адамлара хич зат айтмандым.

¹⁷ Соңра мен олара: «Иерусалимиң хараба өврүлип, онуң дервезелериниң ода янандыгы зерарлы бизиң нәхили эҗир чекйәндигимизи сизиң өзүңиз гөрүп дурсуңыз. Мундан артык веҗера болуп йөрмезлик үчин, гелиң, Иерусалимиң диварыны дикелделиң!» дийдим.

¹⁸ Мен олара Худайымың маңа нәхили көмек эдендигини ве патышаның маңа айдан затларыны гүррүң бердим. Онсоң олар: «Гелиң, ише башлалың!» дийшип, бу оңат иш үчин биллерини берк гушадылар.

¹⁹ Эмма хоронлы Санбаллат, аммон эмелдары Тобыя ве Гешем арап дагы муны эшиденлеринде, бизи әсгермезлик эдип, бизиң үстүмизден гүлүп: «Бу этҗек болян задыңыз нәме? Патышаның гаршысына питне турузмакчы болярмысыңыз?» дийдилер.

²⁰ Онсоң мен олара: «Гөгүң Худайы ишимизи оңуна салар. Онуң гуллары болан биз гурлушык ишине башларыс. Эмма сизиң велин, Иерусалимде не пайыңыз, не-де хак-хукукларыңыз бар» дийип җогап бердим.