Mark 5 - Мукаддес Китап

5‑нҗи бап Иса арвах-җын эелән адамы сагалдяр

¹ Иса билен шәгиртлери көлүң бейлеки кенарындакы герасалыларың юрдуна гелдилер.

² Иса гайыкдан дүшен бадына, Оңа гонамчылыкдан чыкып гелйән бир адам душды. Бу адамы арвах-җын эеләпди.

³ Ол мазарларың арасында яшаярды. Оны хич ким хатда зынҗырлап хем саклап билмейәрди.

⁴ Онуң эл-аякларыны энчеме гезек зынҗырласалар-да, гандалласалар-да, ол зынҗырлары гырып, гандаллары бөлек-бөлек эдйәрди. Хич ким оны ёла гетирип билмезди.

⁵ Ол гиҗе-гүндиз гонамчылыкда, дагларда үзнүксиз гыгырып, өзүни даш билен яралар йөрерди.

⁶ Ол Исаны узакдан гөрүп, ылгап гелди-де, Онуң өңүнде дызына чөкүп, тагзым этди.

⁷ Батлы сес билен гыгырып: «Эй, Иса! Эй, Бейик Худайың Оглы, мениң билен нәме ишиң бар? Ялбарян, Худайың хакы үчин мени гынама!» дийди.

⁸ Себәби Иса оңа: «Эй, арвах-җын, бу адамдан чык» дийипди.

⁹ Онсоң Иса арвах-җындан: «Адың нәме?» дийип сорады. Ол хем: «Адым Гошун, чүнки биз көплүкдирис» дийип җогап берди.

¹⁰ Өзлерини бу месгенден ковуп гойбермезлиги үчин, олар Иса көп ялбардылар.

¹¹ Шол ердәки дагың этегинде уллакан бир доңуз сүрүси отлап йөрди.

¹² Арвах-җынлар Иса ялбарып: «Бизи шол доңузларың арасына гойбер, оларың ичине гирели» дийдилер.

¹³ Иса олара ругсат берди. Арвах-җынлар чыкып, доңузлара гирдилер. Шонда ики мүңе голай доңуздан ыбарат бу сүри учутдан ашак зыңып, көлде пайырдашып гарк болды.

¹⁴ Доңуз чопанлары болса гачып гидип, шәхерлердир обалара бу ваканы хабар бердилер. Халайык нәме боланыны гөрмәге гелди.

¹⁵ Олар Исаның янына геленлеринде, бир гошун арвах-җын эелән адамың инди эгин-эшикли отураныны, акылының хем ериндедигини гөрүп горкдулар.

¹⁶ Ваканы гөренлер арвах-җын эелән адама ве доңузлара нәме боландыгы хакында халка гүррүң бердилер.

¹⁷ Онсоң халк өзлериниң юрдундан гитмеги үчин, Иса ялбармага башлады.

¹⁸ Иса гайыга мүненде, арвах-җындан халас болан адам Ондан Өзи билен гитмәге ругсат сорап ялбарды.

¹⁹ Эмма Иса муңа ругсат бермеди. Оңа: «Өйүңе, өзүңкилериң арасына гит, Реббиң сениң үчин нәмелер эдендигини, саңа нәхили рехим-шепагат гөркезендигини олара гүррүң бер» дийди.

²⁰ Ол хем гидип, Исаның өзүне эден ягшылыгының барыны Декаполисде җар этмәге башлады. Хеммелер муңа хайран галды.

Дирелен гыз, сагалан аял

²¹ Иса гайык билен ене бейлеки кенара геченде, дашына улы мәхелле үйшди. Иса көлүң кенарындады.

²² Синагога ёлбашчыларындан Яйрус атлы бир адам гелди. Ол Исаны гөрүп, Онуң аягына йыкылды.

²³ Оңа көп ялбарып: «Мениң гызҗагазым өлүм яссыгында ятыр. Гел-де, эллериңи онуң үстүнде гой, сагалып яшасын!» дийди.

²⁴ Иса бу адам билен гитди. Ызына дүшүп гелйән улы мәхелле Оны хер яндан гысып-говруп барярды.

²⁵ Ол ерде он ики йылдан бәри ган акмасы болан бир аял хем барды.

²⁶ Ол көп эҗир чекип, энчеме лукманлара гөрнүп, бар-ёгуны харч эдипди, йөне хич хайыр тапман, гайтам, ягдайы хас бетерлешипди.

²⁷ Бу аял Иса хакда айдылян затлары эшидип, мәхелләниң ичи билен Онуң арка тарапындан гелди ве донуна элини дегирди.

²⁸ Чүнки ол ичинден: «Диңе донуны эллесем-де, сагаларын» дийип ойланярды.

²⁹ Шол вагтың өзүнде онуң ган акмасы кесилди. Аял дердинден сапланандыгыны беденинде дуйды.

³⁰ Иса Өзүнден бир гүйҗүң чыкандыгыны шобада дуюп, көпчүлиге тарап өврүлип: «Донума ким элини дегирди?» дийип сорады.

³¹ Шәгиртлери Оңа: «Сен Өзүңи гысып-говруп гелйән мәхелләни гөрйәрсиң-ә! Онсоң нәдип: „Маңа ким элини дегирди?“ дийип сораярсың?» дийдилер.

³² Эмма Иса муны эдени гөрҗек болуп, даш-төверегине середйәрди.

³³ Өзүне нәме боландыгыны биленден соң, яңкы аял горкуп, титрәп гелди. Исаның аягына йыкылып, Оңа әхли хакыкаты айдып берди.

³⁴ Иса оңа: «Эй, начар, иманың саңа шыпа берди. Саг-аман гит, дердиңден саплан» дийди.

³⁵ Ол бу сөзлери айдып дурка, синагога баштутанының өйүнден бирнәче адам гелип: «Гызың өлди. Нәме үчин Мугаллымы артыкмач биынҗалык эдйәрсиң?» дийди.

³⁶ Иса муны эшиден бадына, синагога баштутанына: «Горкма, диңе иман эт!» дийди.

³⁷ Иса Петрусдан, Якупдан ве онуң доганы Ёханнадан башга хич киме Өзи билен гитмәге ругсат этмеди.

³⁸ Синагога баштутанының өйүне геленлеринде, Иса башагайлыгы, аглашып, дады-перят эдип отуранлары гөрди.

³⁹ Ичери гирип, олара: «Нәме үчин дады-перят эдип, аглашып отырсыңыз? Чага өленок, ол диңе уклап ятыр» дийди.

⁴⁰ Олар болса Онуң үстүнден гүлдүлер. Эмма Иса хеммәни дашарда гоюп, диңе чаганың эне-атасыны ве Өзи билен геленлери алып, онуң ятан отагына барды.

⁴¹ Чаганың элинден тутуп, оңа: «Талита кум!» дийди. Бу болса «Гызҗагаз, саңа диййәрин: Тур!» диймекдир.

⁴² Гыз дессине еринден галып йөрәп башлады. Ол он ики яшындады. Муны гөренлериң әхлиси гаты гең галды.

⁴³ Иса олара муны хич киме билдирмезлиги берк табшырып, гыза нахар бермеклерини буюрды.