Luka 1 - Мукаддес Китап

1‑нҗи бап Сөзбашы

¹ Хорматлы Теофил! Энчеме адамлар арамызда болуп гечен вакаларың тарыхыны язмага гиришдилер.

² Шол вакалары бизе илкибашдан гөзлери билен гөрен шаятлар ве Худайың Хош Хабарының хызматчылары етирди.

³ Шонуң үчин, эй, гадырлы Теофил, мениң өзүм хем болуп гечен вакаларың аныгына етип, саңа хеммесини җикме-җик язмагы йүрегиме дүвдүм.

⁴ Инди сен өзүңе өвредилен затларың хакыкатдыгына гөз етирерсиң.

Чүмдүриҗи Яхяның догулҗагы өңүнден айдыляр

⁵ Яхудыя патышасы Хиродың дөврүнде Зекаря атлы бир руханы барды. Ол Абыяның руханылар топарынданды, онуң аялы Элизабет хем Харуның неслинденди.

⁶ Бу әр-аялың икиси-де Худайың өңүнде догручыл адамлар болуп, олар Реббиң әхли буйрукларыдыр парзларыны биркемсиз берҗай эдердилер.

⁷ Эмма Элизабетиң өнелгесиздигине гөрә, оларың перзенди ёкды. Оларың икиси-де эййәм гаррылык яшына етипди.

⁸ Бир гүн Зекаря өз топарының нобатчылык гезегинде, Худайың хузурында руханылык хызматыны берҗай эдйәрди.

⁹ Шонда руханылык адаты боюнча, якымлы ыслы түтетги түтетмек үчин, Реббиң ыбадатханасына гирмек онуң биҗесине дүшди.

¹⁰ Түтетги түтетмели пурсады гелди, әхли җемагат дашарда Худая дога окап дурды.

¹¹ Шол вагт түтетги сыпасының сагында дуран Реббиң бир перишдеси Зекаря гөрүнди.

¹² Зекаря оны гөрүп, өзүни йитирди, оны горкы гаплады.

¹³ Эмма перишде оңа шейле дийди: «Эй, Зекаря, горкма, себәби сениң Худайдан эден дилегиң кабул болды. Аялың Элизабет саңа бир огул догруп берер, сен онуң адына Яхя дакарсың.

¹⁴ Бу саңа улы шатлык гетирер, онуң догланына көп адамлар шатланар.

¹⁵ Чүнки ол Реббиң назарында бейик болар. Ол хич хачан агзына шерап ве ичги алмаз. Ол хениз энесиниң гөвресиндекә, Мукаддес Рухдан долар.

¹⁶ Ол ысрайыл халкындан көп адамы өзлериниң Худайы Реббе тарап өврер.

¹⁷ Ол аталары огуллары билен ярашдырмак, боюн эгмезеклери догруларың дүшүнҗесине гөнүкдирмек үчин, Ылясың рухундан ве гудратындан долар, Реб Иса Месихиң өңүнден йөрәр. Ол Реббиң гөвнүнден турҗак халкы тайярлар».

¹⁸ Зекаря перишдә: «Мен муны нәхили билейин? Мен бир гарры адам, аялым-да гаррылык яшына етен» дийди.

¹⁹ Перишде оңа: «Мен – Худайың хузурында дурян Җебрайыл. Мен сениң билен геплешип, саңа бу Хош Хабары говшурмак үчин иберилдим.

²⁰ Сен мениң белленен вагтда амала ашҗак сөзлериме ынанмадың. Шонуң үчин хем сениң дилиң тутулып, шу затларың амала ашҗак гүнүне ченли гепләп билмерсиң» дийип җогап берди.

²¹ Шол вагт Зекаря гарашып дуран халк онуң ыбадатханада эглененине гең галды.

²² Зекаря дашары чыканда, олар билен геплешип билмеди. Шонда олар ыбадатханада онуң бир гөрнүш гөрендигине гөз етирдилер, себәби Зекаря олара үм билен ышарат эдйәрди, эмма геплешип билмейәрди.

²³ Хызмат этмели вагты тамамланансоң, Зекаря өйүне гайтды.

²⁴ Арадан көп вагт гечмәнкә, онуң аялы Элизабет гөврели болды. Ол бәш айлап хич ере чыкмады, өйүнде болды.

²⁵ Ол: «Муны мениң үчин эден Ребдир. Инди Ол маңа назар салып, ил арасындакы утанҗымдан дындарды» диййәрди.

Исаның догулҗагы өңүнден айдыляр

²⁶ Элизабетиң гөврелилигиниң алтынҗы айында Худай Җебрайыл перишдәни Җелиләниң Насыра шәхерине,

²⁷ Давудың неслинден Юсуп атлы адамың адаглысы болан бир бой гызың янына иберди. Ол гызың ады Меръемди.

²⁸ Перишде онуң янына гелип: «Салам, эй, ялканан гыз! Реб сениң билендир!» дийди.

²⁹ Меръем бу сөзлере өр-гөкден гелип, бу саламың нәме аңладяндыгыны билҗек болуп пикире батды.

³⁰ Перишде оңа йүзленип: «Горкма, Меръем, сен Худайың назарында мерхемет тапдың.

³¹ Сен гөврели болуп, бир Огул дограрсың. Онуң адына Иса дакарсың.

³² Ол бейик болар, Оңа Бейик Худайың Оглы дийлер. Таңры Худай Оңа атасы Давудың тагтыны берер.

³³ Ол Якубың неслиниң үстүнден эбедилик шалык сүрер, патышалыгының соңы болмаз» дийди.

³⁴ Меръем перишдә: «Бу нәхили болар? Мен хениз дурмуша чыкамок ахыры» дийди.

³⁵ Перишде оңа: «Мукаддес Рух сениң үстүңе инер, Бейик Худайың гудраты сениң үстүңе көлеге салар. Шонуң үчин хем догулҗак чага Мукаддес сайылар, Оңа Худайың Оглы дийлер.

³⁶ Анха, сениң гарындашың Элизабетиң хем гаррыдыгына гарамаздан, гөвресинде чага бар. Өнелгесиз дийилйән бу аял эййәм алты ай бәри гөврелидир.

³⁷ Чүнки Худайың янында мүмкин дәл зат ёкдур» дийип җогап берди.

³⁸ Меръем: «Мен Реббиң гырнагыдырын. Гой, маңа сениң айдышың ялы болсун» дийди. Онсоң перишде онуң янындан гитди.

Меръем Элизабетиң янына гидйәр

³⁹ Шол гүнлерде Меръем ёл шайыны тутуп, гыссанмач Яхудыяның даглык үлкесиндәки бир шәхере гитди.

⁴⁰ Ол ерде Зекаряның өйүне барып, Элизабете салам берди.

⁴¹ Меръемиң саламыны эшиден бадына, гөвресиндәки чага гымылдап, Элизабет Мукаддес Рухдан долды.

⁴² Ол батлы гыгырып: «Сен аяллар арасында ялканансың, гөврәңдәки чага хем ялканандыр!

⁴³ Реббимиң энеси мениң яныма гелер ялы, мен нәдип бейле ялкандымкам?

⁴⁴ Саламың гулагыма гелип етен бадына, гөврәмдәки чага бегенчден яңа гымылдады.

⁴⁵ Реббиң айданларының амала ашҗакдыгына иман эден аял багтлыдыр!» дийди.

Меръемиң айдымы

⁴⁶ Меръем шейле дийди: «Җаным Ребби бейгелдйәр,

⁴⁷ рухум Халасгәрим Худая шатланяр.

⁴⁸ Ол мен песпәл гырнагына назарын салды. Мундан бейләк әхли несиллер маңа багтлы диерлер.

⁴⁹ Гудратыгүйчли мениң үчин бейик ишлер этди. Онуң ады мукаддесдир.

⁵⁰ Ол несиллербойы Өзүнден горкянлара мерхемет эдер.

⁵¹ Ол гүйҗи билен бейик ишлери амала ашырды, өвүнҗеңлери оларың әхли ички пикирлери билен даргатды.

⁵² Хөкүмдарлары тагтындан дүшүрип, песпәл адамлары бейгелтди.

⁵³ Ачлары нәз-ныгматдан дойруп, байлары болса бош гайтарды.

^54-55 Аталарымыза сөз берши ялы, Ыбрайым билен онуң неслине рехимдарлык этмеги хич унутман, гулы Ысрайыла ярдам этди».

⁵⁶ Меръем Элизабетиң өйүнде үч ая голай болуп, соң өйүне гайтды.

Чүмдүриҗи Яхя догуляр

⁵⁷ Элизабетиң айы-гүни долуп, бир огул догурды.

⁵⁸ Гоңшуларыдыр доган-гарындашлары Реббиң оңа бейик мерхемет эдендигини эшидип, онуң билен шатландылар.

⁵⁹ Секизинҗи гүн чаганы сүннет этмәге гелдилер. Оңа какасы Зекаряның адыны дакҗак болдулар.

⁶⁰ Эмма эҗеси муңа гаршы болуп: «Ёк, онуң ады Яхя болмалыдыр» дийди.

⁶¹ Олар оңа: «Сениң гарындашларыңың арасында Яхя атлысы ёк ахыры» дийдилер.

⁶² Онсоң олар чаганың какасына үм билен дүшүндирип, онуң адына нәме дакмакчыдыгыны сорадылар.

⁶³ Зекаря хем язар ялы бир тагтаҗык тапып, оңа «Ады Яхя» дийип язды. Хеммелер хайран галды.

⁶⁴ Шол вагт Зекаряның дили ачылып, Худая өвги айдып, геплемәге башлады.

⁶⁵ Гоңшуларың хеммесини горкы гаплады. Яхудыя даглыгының әхли еринде бу болан вакаларың барысы хакда гүррүң эдилди.

⁶⁶ Муны эшиденлериң бары бу затлар хакда ой-пикире батып: «Бу чага ким боларка?» дийишйәрди. Чүнки Реббиң гүйҗи онуң биленди.

Зекаряның пыгамберлиги

⁶⁷ Чаганың какасы Зекаря Мукаддес Рухдан долуп, шейле пыгамберлик этди:

⁶⁸ «Ысрайылың Худайы Реббе өвгүлер болсун! Чүнки Ол Өз халкына назарын салып, халас этди.

^69-71 Өңки заманда мукаддес пыгамберлер аркалы сөз берши ялы, душманларымыздан бизи халас этмәге, йигренйәнлериң әхлисинден дындармага, Ол бизиң үчин Өз гулы Давудың неслинден бир гүйчли Халасгәр чыкарды.

⁷² Ол муны аталарымыза рехимдарлык этмек үчин, Өз мукаддес әхтини ятда сакламак үчин этди.

⁷³ Атамыз Ыбрайыма ант ичип, шейле сөз берди:

^74-75 Душманларымызың элинден бизи халас этмәге, өмрүмиз бойы хузурында горкусыз, мукаддеслик хем догрулык билен гуллук этмәге мүмкинчилик берди.

⁷⁶ Эй, балам, сен хем Бейик Худайың пыгамбери диен ады аларсың! Реббе ёл тайярламак үчин, Онуң өңүнден йөрәрсиң.

⁷⁷ Гүнәлериниң багышланмагы аркалы оларың халас болҗакдыгыны Онуң халкына мәлим эдерсиң.

⁷⁸ Худайымыз мәхир-шепагатдан долудыр: Ол үстүмизе Гүн шөхлесини дөкдүрер.

⁷⁹ Түмлүкде ве өлүм көлегесинде отуранлара нур сачылар, аякларымыз парахатлык ёлуна гөнүкдирилер».

⁸⁰ Шунлукда, чага өсйәрди ве рухы тайдан гүйчленйәрди. Ол ысрайыл халкына гөрүнмели гүнлерине ченли чөлде яшады.