Işaýa 47 - Мукаддес Китап

47‑нҗи бап Бабыл шәхериниң сынмагы

¹ «Эй, бойы етен Бабыл гызы, ашак дүш-де, тоза чөк! Эй, кесетлер гызы, ерде отур, тагтың ёкдур! Нәзик, мылайым, дийилмез инди саңа.

² Дегирмен дашларыны ал-да, ун үве, айыр япынҗаңы, лыбасыңы чыкар, дерялардан геч, балдырларыңы ялаңачла-да.

³ Ялаңачлыгың аян болар, айбың ачылар. Өч аларын Мен, хич кими аямарын».

⁴ Пенакәримиз Ысрайылың Мукаддесидир, Хөкмүрован Ребдир ады.

⁵ «Эй, Бабыл гызы, үмсүм отур, түмлүге гит! Саңа „патышалыкларың меликеси“ дийилмез инди.

⁶ Халкыма гахарландым, мирасымы харлап, сениң элиңе бердим; сен олара рехим этмедиң; хатда гоҗалара-да агыр боюнтырык атдың.

⁷ Сен: „Мен эбеди мелике боларын“ дийдиң, булара үнс бермедиң, нәме болҗагыны ойланмадың».

⁸ Эй, эшрети сөййән, ховпсузлыкда яшап, ичинден: «Диңе мен, менден башга ёк, дул отурмарын, перзент йитгисини гөрмерин» диййән сен муңа гулак гой инди!

⁹ Буларың икиси-де бир гүнде, дуйдансыз башыңа гелер: перзентлериңден айрыларсың, дул галарсың. Гөзбагчылар көпем болса, җадыгөйлериң болам болса, буларың бары башыңа гелер.

¹⁰ Өз пислигиңе бил багладың; сен: «Мени хич ким гөрмейәр» дийдиң. Пайхасың ве билимиң сени азашдырды, ичиңден: «Диңе мен, менден башга ёк» дийдиң.

¹¹ Мунуң үчин башыңа бела гелер, җадыгөйлик билен халас эдип билмерсиң; башыңа бетбагтчылык инер, өңүни алып билмерсиң сен онуң; дуйдансыз үстүңе гелер осламаян вейранчылыгың.

¹² Яшлыгыңдан бәри угрунда җан чекен җадыгөйлериңдир гөзбагчыларың билен гал, белки, олардан пейда гөрерсиң, белки, олар билен горкузарсың!

¹³ Маслахатчыларың көплүгинден яңа ядадың. Гой, мүнечҗимлер, хер ай үчин тәлейнама дүзйәнлер, өр турсунлар-да, башыңа гелҗек затлардан сени гутарсынлар инди.

¹⁴ Ине, олар сыпал киминдирлер, от олары яндыряр; җанларыны ялның гүйҗүнден халас эдип билмейәрлер. Бу от не чоюнара көз, не-де алав болар башында отурара.

¹⁵ Ине, биле зәхмет чекишенлер, яшлыгыңдан сениң билен иш салшанлар нәхили болуп чыкярлар; өз ёлуна рованадыр оларың херси, халас эден болмаз сени.