Işaýa 14 - Мукаддес Китап

14‑нҗи бап Есирлер гайдып гелйәрлер

¹ Эмма Реб Якубың неслине рехим эдер, Ысрайылы ене сайлар ве олары өз юрдунда орнашдырар. Кесекилер олара гошулып, ысрайыл халкына бирлешерлер.

² Халклар ысрайыллары өз ерлерине алып гелерлер. Ысрайыл халкы Реббиң берен юрдунда башга халклары өзлерине гул-гырнак эдерлер; өзлерини есир эденлери есир эдип, өзлерине зулум эденлериң үстүнден агалык сүрерлер.

³ Реб сизи ызаңыздан, гайгыңыздан ве чекен агыр ишиңизден азат эденде,

⁴ Бабыл патышасына шу тымсалы айдарсыңыз: «Ине, зулумкешиң соңы гелди! Онуң текепбирлиги тамам болды!

⁵ Реб пислериң таягыны, хөкүмдарларың хасасыны дөвди.

⁶ Ол халклара газаплы, үзнүксиз зарбалар урды, миллетлери газап билен, дынувсыз зулум билен доландырды.

⁷ Бүтин дүнйә дынчлыкда, рахатлыкда; олар айдыма башлаярлар.

⁸ Сервилер ве Ливаның кедр агачлары үстүнден шатланып, шейле диййәрлер: „Аяк астына дүшелиң бәри, хич ким бизи чапмага гелмейәр“».

⁹ Сен гелйәркәң өлүлер дүнйәси гаршыламага ховлугяр; ол сениң үчин өлүлери, ер йүзүниң әхли башлыкларыны ояряр; миллетлериң әхли шаларыны тагтларындан турузяр.

¹⁰ Оларың хеммеси саңа: «Сен-де биз ялы эҗизледиң, бизе меңзедиң!» диерлер.

¹¹ Шан-шөхратың, арфаларың сеси өлүлер дүнйәсине индерилди; астыңа гуртлар дүшелди, үстүң гурчуклара бүрелди.

¹² Эй, парлак йылдыз, даң оглы, гөкден нәхили гачдың! Эй, миллетлери еңен сен, инди өзүң ере йыкылдың!

¹³ Сен йүрегиңде дийдиң: «Гөклере чыкарын, тагтымы Худайың йылдызларындан ёкарда гоярын. Җемагатың топланан дагында, Зафон дагында отурарын.

¹⁴ Булутларың депесине чыкарын, Бейик Худай ялы эдерин өзүми».

¹⁵ Эмма сен өлүлер дүнйәсине, габрың дүйбүне индерилерсиң.

¹⁶ Гөренлер чиңерилип середерлер саңа, сен хакда ойланып, шейле диерлер: «Ери сарсдыран, патышалыклары титреден,

¹⁷ дүнйәни чөле дөндерен, шәхерлери ер билен егсан эден, есирлери өйлерине гойбермедик шумы?»

¹⁸ Миллетлериң патышаларының әхлиси, херси өз габрында, шөхрат ичинде ятыр.

¹⁹ Эмма терк эдилен чага кимин габрыңдан дашары атылдың; гылычдан гечирилен, габрың дашлы дүйбүне атылан җесетлер билен өртүлйәрсиң. Аяк астында депеленен маслык дей,

²⁰ бейлеки шалар ялы җайланмарсың; чүнки сен өз юрдуңы вейран этдиң, өз халкыңы гырдың. Пислик эдйәнлериң несли асла ятланмасын!

²¹ Аталарының этмишлери зерарлы, огулларыны өлдүрмәге тайынлаң, олар галып, дүнйәни эелемесинлер, ер йүзүни шәхерлерден долдурмасынлар.

²² «Мен олара гаршы галарын, Бабылың адыны, аман галанларыны, огулларыны ве несиллерини ёк эдерин». Муны Реб айдяндыр.

²³ «Оны байгушхана, батгалыга өврерин, хеләкчилик сүбсеси билен сүпүрерин» Муны Хөкмүрован Реб айдяндыр.

Ашура гаршы пыгамберлик

²⁴ Хөкмүрован Реб ант ичип, шейле диййәр: «Нәхили ниет эден болсам, шейле-де болар, нәме карара гелен болсам, шол-да амала ашар.

²⁵ Ашурлылары Өз юрдумда сындырарын, дагларымда олары аяк астына аларын; оларың боюнтырыгы халкымдан айрылар, йүклери халкымың герденинден дүшүрилер».

²⁶ Бүтин дүнйә хакда эдилен карар будур, әхли миллетлере тарап узан эл будур.

²⁷ Хөкмүрован Реб карар этди, ким Оңа пәсгел берип билер? Ол элини узатды, ким оны ызына өврүп билер?

Пилиштлилере гаршы пыгамберлик

²⁸ Ахаз патышаның өлен йылы шу пыгамберлик гелди:

²⁹ «Өзүңизи уран таяк дөвүлди дийип шатланмаң, эй, пилиштлилер! Йылан тохумындан кепҗебаш дөрәр, онуң мивеси-де учян мәхнет йылан болар.

³⁰ Гарыпларың гарыбы дояр, мәтәчлер ховпсузлыкда ятарлар, эмма сениң көкүңи ачлыкдан яңа гырарын, аман галанларыңыз-да өлерсиңиз.

³¹ Перят эт, эй, дервезе! Нала чек, эй, шәхер! Эй, пилиштлилер, горкудан титрәң! Демиргазыкдан түссе чыкяр, гошун хатар-хатар болуп гелйәр».

³² Миллетиң чапарларына нәме җогап берлер? Реб Сионы бина этди, Халкының мәтәчлери онда пена тапарлар.