Hoşeýa 13 - Мукаддес Китап

13‑нҗи бап Реббиң газабы

¹ Эфрайым гепләнде, адамлар титрешди. Онуң Ысрайылда мертебеси бейгелди. Йөне Багал бутуна сежде этмекден гүнәли болуп өлди.

² Инди гүнә үстүне гүнә эдйәрлер. Күмүшден өзлерине бутлар эдинйәрлер. Бутлар уссатлык билен ясаляр. Хеммеси уссаның ишидир. Адамлара: «Гурбанлык этсинлер! Гөлелери өпсүнлер» диййәрлер.

³ Шонуң үчин олар сәхерки үмүр ялы, басым гураян чыг ялы, хармандан соврулян харпык дек, түйнүкден чыкян түссе ялы болҗаклар.

⁴ «Сени Мүсүрден чыкаран Худайың Реб Мендирин. Менден башга худайы танамалы дәлсиң. Менден башга халасгәр ёкдур!

⁵ Чөлде, гурак топракда саңа гөз-гулак болан Мендирин.

⁶ Мениң нахарымдан, олар дойдулар. Дояндан соң олар текепбир болдулар. Соң олар Мени унутдылар.

⁷ Шонуң үчин мен олара арслан ялы боларын. Гаплаң кимин ёлуң якасында, букуда гарашарын.

⁸ Чагаларындан айрылан айы ялы топуларын, оларың дөшүни чекеләрин. Эне арслан кимин олары ийип гутарарын. Вагшы хайван ялы олары парчаларын.

⁹ Мен сени ёк эдерин, эй, Ысрайыл. Ким саңа көмек эдер?

¹⁰ Сени халас эдер ялы, сениң патышаң ниреде? Сен: „Маңа патыша хем хөкүмдар бер“ дийипдиң. Сениң шәхерлериңдәки хөкүмдарлар ниреде?

¹¹ Мен гахарлы вагтымда саңа патыша бердим. Газабым җошанда болса айырдым.

¹² Эфрайымың этмишлери багланды. Гүнәлери сакланып гоюлды.

¹³ Ол акылсыз огулдыр. Бургы азабы башланда – вагты геленде, ол ятгыдан чыкмаяр.

¹⁴ Мен өлүлер дүнйәсиниң газабындан гутармайынмы олары? Олары өлүмден халас этмәйинми? Эй, өлүм, ханы сениң гыргын кеселиң? Эй, өлүлер дүнйәси, ханы сениң вейранчылыгың? Назарымдан рехими айрарын.

¹⁵ Эфрайым доганларының арасында барлы-барҗамлы болса-да, Гүндогардан эпгек, чөлден Реббиң ели өвсер. Онуң чешмеси кесилер, гуюсы гурап галар. Хазынасындан шай-сеплери таланар».