Gelip çykyş 4 - Мукаддес Китап

4‑нҗи бап Кабыл билен Хабыл. Илкинҗи ганхорлык

¹ Адам аялы Хова янашды. Хов хамыла болуп, Кабылы догурды. Хов: «Реббиң көмеги билен мен бир огул дүнйә индердим» дийди.

² Соңра ол Кабылың доганы Хабылы догурды. Хабыл гоюн чопаны, Кабыл болса дайхан болуп етишди.

³ Бирнәче вагтдан соң Кабыл топрагың мивесинден Реббе садака гетирди.

⁴ Хабыл хем өз сүрүсиниң илкинҗи догланларының семизлеринден Реббе садака гетирди. Реб Хабылы ве онуң садакасыны кабул этди.

⁵ Эмма Реб Кабылы ве онуң садакасыны кабул этмеди. Кабылың муңа гаты гахары гелип, йүзүни саллады.

⁶ Реб Кабыла шейле дийди: «Нәме үчин гахарланяң? Нәме йүзүңи саллаярсың?

⁷ Эгер сен догры иш этсең, кабул эдилмезмиң нәме? Эгер сен нәдогры иш этсең, гүнә босагада пейләп ятандыр; гүнәниң сениң үстүңден хөкүм сүреси гелер. Йөне сен гүнәниң үстүнден агалык этмелисиң!»

⁸ Кабыл өз доганы Хабыла: «Йөр, четрәге чыкалы» дийди. Мейданда Кабыл Хабыла топулып, оны өлдүрди.

⁹ Реб Кабылдан: «Доганың Хабыл ниреде?» дийип сорады. Ол: «Хабарым ёк, мен нәме доганымың сакчысымы?» дийди.

¹⁰ Реб Кабыла шейле дийди: «Сен нәмелер этдиң?! Доганыңың ганы топракдан Маңа перят эдйәр.

¹¹ Инди сен нәлетлендиң ве доганыңың сениң элиң билен дөкүлен ганыны өзүне сиңдирен топракдан махрум болдуң.

¹² Сен нәче җан чексең-де, ер саңа хасыл бермез, сен ер йүзүнде гачгак хем сергездан боларсың».

¹³ Кабыл Реббе: «Җезам чекерден агыр.

¹⁴ Ине, бу гүн Сен мени мес топраклы ерден ковдуң. Мен Сениң хузурыңдан гизленип, ер йүзүнде гачгак ве сергездан боларын. Маңа душан, мени өлдүрер» дийди.

¹⁵ Эмма Реб оңа: «Ёк! Кабылы өлдүрен адамдан еди гезек өч алнар» дийди. Реб Кабыла душаның оны өлдүрмези ялы, оңа беллик гойды.

¹⁶ Соңра Кабыл Реббиң хузурындан гидип, Эремиң гүндогарындакы Нот юрдунда месген тутды.

¹⁷ Кабыл аялына янашды. Онуң аялы хамыла болуп, Ханогы догурды. Кабыл гала бина эдип, оңа оглы Ханогың адыны дакды.

¹⁸ Ханокдан Ират, Иратдан Мехуяйыл, Мехуяйылдан Метушаел, Метушаелден Лемек догулды.

¹⁹ Лемек ики аял алды: оларың бириниң ады Ада, бейлекисиниңки болса Силлады.

²⁰ Ада Ябалы догурды. Ябал чадырда яшаян малдарларың атасыды.

²¹ Онуң доганының ады Юбалды. Юбал лира ве түйдүк чалянларың атасыды.

²² Силла Тубал-Кабылы догурды. Тубал-Кабыл бүрүнчден ве демирден дүрли гураллары ясаярды. Онуң Нагама атлы аял доганы барды.

²³ Лемек аялларына шейле дийди: «Эй, Ада ве Силла, маңа гулак асың! Аялларым, сөзүми диңләң! Мени яралан адамы өлдүрерин, мени уран җуван йигиди өлдүрерин.

²⁴ Кабыл үчин еди гезек өч алынса, Лемек үчин етмиш еди гезек өч алнар».

²⁵ Адам ене аялына янашды. Хов бир огул догурды. Ол: «Кабылың элинден өлен Хабылың дерегине Реб маңа башга бир огул берди» дийип, онуң адына Шис дакды.

²⁶ Шисден хем бир огул догулды; ол онуң адына Энош дакды. Шол вагтдан башлап адамлар Реббе ыбадат эдип башладылар.