Gelip çykyş 3 - Мукаддес Китап

3‑нҗи бап Адам ата билен Хов эне Реббиң табшырыгыны бозярлар

¹ Худайымыз Реб тарапындан ярадылан хайванларының арасында иң мекири йыланды. Йылан аялдан: «Догруданам, Худай сизе багдакы агачларың хич биринден иймәң дийдими?» дийип сорады.

² Аял йылана шейле җогап берди: «Багдакы агачларың мивелеринден иймәге бизиң ыгтыярымыз бар.

³ Йөне Худай: „Сиз багың ортасындакы агаҗың мивесинден иймелем дәлсиңиз, оңа дегмелем дәлсиңиз, ёгсам өлерсиңиз“ дийди».

⁴ Йылан аяла шейле дийди: «Ёк, ёк! Өлмерсиңиз.

⁵ Шол агаҗың мивесинден дадан гүнүңиз, Худай сизиң гөзүңизиң ачылҗакдыгыны ве эдил Худай кимин болҗакдыгыңызы хем-де ягшыны-яманы сайгарҗакдыгыңызы билйәр».

⁶ Аял бу агаҗың мивесиниң иймит үчин говудыгыны, гөзе якымлыдыгыны ве онуң акыл-пайхас берйәндигини гөрүп, ондан алып ийди. Янындакы адамсына-да берди, ол хем ийди.

⁷ Оларың гөзлери ачылды ве өзлериниң ялаңачдыкларыны билдилер. Олар инҗир агаҗының япракларыны бири-бирине бирлешдирип, өзлерине өртги эдиндилер.

⁸ Салкын аралашанда, адам аялы билен багда гезмеләп йөрен Худайымыз Реббиң сесини эшидип, багдакы агачларың арасында Онуң хузурындан гизлендилер.

⁹ Худайымыз Реб адамы чагырып: «Сен ниреде?» дийди.

¹⁰ Адам: «Мен багда, Сениң сесиңи эшидип, горкуп гизлендим, чүнки мен ялаңачдым» дийди.

¹¹ Бейик Худай ондан: «Ялаңачдыгыңы саңа ким айтды? Ийме дийип гадаган эден агаҗымың мивесинден ийдиңми?» дийип сорады.

¹² Адам: «Мивәни Сениң маңа берен аялың алып берди. Мен хем ийдим» дийди.

¹³ Худайымыз Реб аялдан: «Бу нәме этдигиң болды?!» дийип сорады. Аял: «Йылан маңа алдап ийдирди» дийди.

¹⁴ Худайымыз Реб йылана: «Шейле эдениң үчин, әхли малларың ве хайванларың иң нәлет сиңени сен боларсың. Гарныңың үстүнде сүйренип гезерсиң сен, өмүрбойы топракдан иймитленерсиң сен.

¹⁵ Сениң билен аялың, сениң тохумың билен аялың тохумының арасына, душманчылык саларын Мен. Ол сениң келләңи оврадар, сен болса онуң дабанындан чакарсың» дийди.

¹⁶ Бейик Худай аяла шейле дийди: «Гөврелилик дөврүңдәки хасратыңы хас артдырарын, агыр бургы билен дограрсың чагаларыңы сен, сен әриңе мейилли боларсың, эмма ол хөкүм сүрер сениң үстүңден».

¹⁷ Адама болса Бейик Худай шейле дийди: «Сен аялыңың гепине гитдиң, „Ийме“ дийип, гадаган эден агаҗымың мивесинден ийдиң. Сениң эден ишиң себәпли, Мен топрагы нәлетләндирин. Сен топракдан өмүрбойы мушакгатлык билен иймитленерсиң.

¹⁸ Топрак саңа акбаш-яндак өндүрип берер. Сен мейдан отларыны иерсиң.

¹⁹ Сен ерден алнансың ве ере доланянчаң, наны маңлай дериңи дөкүп иерсиң. Чүнки топраксың сен ве ене-де топрага өврүлерсиң».

²⁰ Адам аялына Хов дийип ат дакды, себәби Хов әхли яшаянларың энеси болды.

²¹ Худайымыз Реб адам билен онуң аялына дериден эшиклер эдип, олары гейиндирди.

²² Худайымыз Реб: «Ине, адам ягшыны-яманы сайгарып, Бизиң Биримиз кимин болды. Олар инди яшайыш дарагтына эл узадып, онуң мивесинденем ийип, эбеди яшаймасынлар» дийди.

²³ Шоңа гөрә өз алнан топрагыны ишләп беҗерери ялы, Худайымыз Реб адамы Эрем багындан чыкарды.

²⁴ Ол адамы багдан ковды; соңра Ол яшайыш дарагтына барян ёлы горамак үчин, багың гүндогарында керуплар хем-де айланып дуран ялынлы гылыҗы гойды.