Eýýup 7 - Мукаддес Китап

7‑нҗи бап Эйюп сөзүни довам эдйәр

¹ «Ынсанларың ердәки дурмушы җуда мүшгил дәлми? Гүзераны гүнлүкчиниң гүзераны ялы дәлми?

² Көлегәни күйсейән гул, муздуна гарашян гүнлүкчилер кимин,

³ кысматыма бош айлар язылды, Мушакгатлы гиҗелер белленилди.

⁴ Дүшегиме гечип: „Хачан тураркам?!“ диййән, эмма гиҗе гутарныксыз гиҗә өврүлйәр, икияна урнуп, даңымы атарян.

⁵ Беденим гуртдур кесмеклер билен өртүлендир, хамым кесмекләп, соңам ириң акяр.

⁶ Гүнлерим докмачының мәкисинден чалт, олар умытсызлыкда гечип баряр.

⁷ Унутма, эй, Худай, өмрүм бир демдир, гайдып ягшылыга гөзүм дүшмез.

⁸ Гөзлериң мени шу пурсат гөрйәр, йөне мундан бейләк мени гөрмерсиң, гөзлериң мени гөзләр, эмма мени тапмарсың.

⁹ Булудың селчеңләп, гайып болшы дей, өлүлер дүнйәсине гиденлер-де ызларына доланмазлар.

¹⁰ Өйлерине гайдып гелмезлер, өз меканлары олары танамаз.

¹¹ Шонуң үчинем үмсүм болҗак дәл, җанымың янгыҗына геплеҗек, аҗы хасрат билен шикаят этҗек.

¹² Мени гөз астында сакларың ялы, мен деңиз я деңиз аждархасымы нәме?

¹³ Дүшегим маңа теселли берер, чарпаям зейренҗими диңдирер дийсем,

¹⁴ мени дүйшлер билен горкузяң, гөрнүшлер билен йүрегими яряң.

¹⁵ Шу тенде яшандан, боглуп өленим говудыр.

¹⁶ Мен җанымдан дойдум; бу дүнйә бакы гелен дәлдирин, мени өз гүнүме гой, чүнки өмрүм бир демдир.

^17-18 Ынсанлары бейгелдип, олара үнс берериң ялы, хер сәхер идәп, хер салым сынарың ялы, олар ким болупдырлар?

¹⁹ Хачана деңеч мени гөз астында саклаҗак, түйкүлигими ювутмага-да еке гойҗак дәлми инди?

²⁰ Гүнә этсем, Саңа зелели нәме, эй, ынсан Гөзегчиси? Нәме үчин мени Өзүңе гаршыдаш этдиң? Нәме үчин мен Саңа йүк болдум?

²¹ Нәме үчин языкларымы багышлап, этмишлерими өтмейәң? Чүнки инди габра гирерин, мени агтарарсың, йөне тапмарсың».