Eýýup 29 - Мукаддес Китап

29-нҗы бап Эйюбың соңкы сөзи

¹ Эйюп сөзүни довам эдип, шейле дийди:

² «Вах, мен ене өңки айлара доланып барсадым! Худайың мени горан гүнлериндәки ялы болсадым!

³ Шол вагтлар Худайың чырасы депәме нур сачарды, гараңкылыкда Онуң нуры билен йөрәрдим.

⁴ Җахылкам Худай маңа яр болуп, чадырымы горапды.

⁵ Шол дөвүрде Гудратыгүйчли мениң биленди, чагаларымыңам бары төверегимдеди.

⁶ Ёлларым сүйт билен ювларды, гаядан зейтун ягы акарды!

⁷ Шәхер дервезесине баранымда, мейданчада отурмага ериме геченимде,

⁸ яшлар мени гөрүп, ёл берердилер, гаррылар-да өр турардылар.

⁹ Хан-беглер-де гүррүңлерини бес эдип, эллери билен агызларыны тутардылар.

¹⁰ Баштутанлардан сес-үйн чыкмазды, олар мениң өңүмде лал-җим болардылар.

¹¹ Сөзүми эшиден мени өверди, гөрен-де, мени тарыпларды.

¹² Чүнки мен харай ислән гарыбы, көмеге мәтәч етими халас эдердим.

¹³ Өлүмиң бәри янындакыларың алкышыны алардым, дул хатынларың калбына нагмалар берердим.

¹⁴ Догручыллыгы эшик кимин гейдим, ол мени өртди; адалатым болса дон ве селле киминди.

¹⁵ Көрлере гөздүм, агсаклара-да аякдым.

¹⁶ Гарыплара атадым, ятларың хукукларыны горардым.

¹⁷ Эрбетлериң әңини яздырып, авуны агызларындан алардым.

¹⁸ Мен өз янымдан шейле пикир эдердим: „Гүнлерим чәге кимин көп болуп, өз өйүмде асудалыкда өлерин.

¹⁹ Көклерим сувлара тарап яйрап, шахаларыма бүтин гиҗе чыг дүшйәр.

²⁰ Ат-абрайым көнелмез, яйым элимде болар элмыдам“.

²¹ Хеммелер сөзлериме сабырлы гулак гоюп, маслахатымы сес-үйнсүз диңләрдилер.

²² Сөзүми соңланымдан соң, мениң билен давалашян болмазды, сөзлерим ягыш дамҗалары кимин якымлыды олара.

²³ Ягша гарашышлары ялы маңа гарашардылар, сөзлерими яз ягшы дей ичердилер.

²⁴ Йылгырып баканымда, гөзлерине ынанмаздылар, нурана йүзүмден рухланардылар.

²⁵ Олара баш болуп, ёл гөркезйән мендим, лешгерлериң арасындакы ша кимин, яс тутянлара гөвүнлик берйән адам ялы яшардым».