Eýýup 14 - Мукаддес Китап

14‑нҗи бап Эйюп сөзүни довам эдйәр

¹ «Ынсандан доглан ынсаның өмри гысга, дерди көп боляндыр.

² Ол гүл кимин ачыляр, соляр, көлеге кимин йитйәр, ыз галмаяр.

³ Мениң яла дагам гөз дикйәңми Сен? Хөкүм этмек үчин мени хузурыңа гетирйәңми?

⁴ Ким харамдан тәмизи чыкарып билйәр? Хич ким!

⁵ Ынсаның гүни саналгыдыр, айларының саны кесгитленендир, олар Сениң беллән чәклериңден гечип билмейәрлер.

⁶ Олардан гөзүңи айыр, өз гүнлерине гой, иш гүнүни соңлан ишчи дек дынч алсынлар.

⁷ Хатда агаҗа-да умыт бардыр, ол чапылса, ене гөгерер, пудаклары эгсилмез.

⁸ Көки ерде гаррап, төңңеси топракда гурап гитсе-де,

⁹ сув ысыны алан бадына өсүнтги чыкарып, яш агач кимин шахалаяр.

¹⁰ Эмма ынсан өлүп, ёк боляр, адамзат җан берип, йитирим боляр.

¹¹ Көл сувларының гурайшы, деряның гурап, чөле дөнүши кимин,

¹² ынсан хем ятяр-да, гайдып турмаяр, гөклер ёк болянча, адамлар оянмазлар, укуларындан турузылмаз.

¹³ Вах, мени өлүлер дүнйәсинде гизлеседиң, газабың ятышянча, мени яшырсадың, маңа мөхлет берип, онсоң мени ятласадың!

¹⁴ Ынсан өлер-де, дирелерми? Мен тә азат эдилйәнчәм, азаплы гуллугымың әхли гүнлеринде гарашарын.

¹⁵ Сен чагырарсың, мен-де җогап берерин. Өз элиңиң яраданыны күйсәрсиң.

¹⁶ Шонда Сен әдимлерими санарсың, йөне гүнәми ызарламагыңы бес эдерсиң.

¹⁷ Языгым торба салнып мөхүрленер, этмишимиң үстүни өртерсиң.

¹⁸ Даг опурылып, вейран боляр, гая еринден гопарыляр;

¹⁹ сувлар дашларың йүзүни ялмаяр, силлер ериң топрагыны сырып әкидйәр, Сен хем ынсанларың умыдыны шейле ёк эдйәрсиң.

²⁰ Ынсанлардан хемишелик үстүн чыкяң, олар ёк болярлар, йүзүни үйтгедип, гайры ере ёллаяң.

²¹ Огуллары хормата эе болярлар, олар мундан хабарсыз, масгараланярлар, олар муны билмейәрлер.

²² Олар диңе өз беденлериниң агырысыны дуюп, диңе өзлери үчин яс тутярлар».