Ёханна 5 - Мукаддес Китап

5‑нҗи бап Иса ховзуң башында бир хассаны сагалдяр

¹ Бираз вагтдан яхудыларың бир байрамы болды ве Иса муны беллемек үчин Иерусалиме гитди.

² Иерусалимде Гоюн дервезесиниң янында бир ховуз барды. Бу ховзуң арамейче ады Бейтзата болуп, онуң төверегинде бәш эйван барды.

³ Бу эйванларда гаты көп хассалар, көрлер, агсаклар, ысмазлар ятырдылар.

⁵ Шол ерде отуз секиз йыл бәри дерт чекип ятан бир хасса барды.

⁶ Иса ятан хассаны гөрүп, онуң энчеме йылдан бәри бу дерди чекйәндигини билди. Шонуң үчин ондан: «Сагалмак ислейәрсиңми?» дийип сорады.

⁷ Хасса: «Эй, Ага, сув чайканан вагты мени ховза салҗак хич кимим ёк. Мен барянчам, башга бири менден өң ховза гирәййәр» дийип җогап берди.

⁸ Иса оңа: «Тур, дүшегиңи ал-да, йөре!» дийди.

⁹ Яңкы адам шобада сагалып, дүшегини алды-да, йөрәп башлады. Бу вака Сабат гүни болуп гечди.

¹⁰ Мунуң үчин яхудыларың баштутанлары сагалан адама: «Бу гүн Сабат гүни, саңа дүшегиңи гөтермек гадаган» дийдилер.

¹¹ Эмма сагалан адам олара: «Мени сагалдан Адам маңа: „Дүшегиңи ал-да, йөре“ дийди» дийип җогап берди.

¹² Ондан: «Саңа: „Дүшегиңи ал-да, йөре“ диен Адам ким?» дийип сорадылар.

¹³ Йөне сагалан адам Онуң кимдигини билмейәрди, себәби Иса шол ердәки мәхелләниң арасына гирип гидипди.

¹⁴ Соңра Иса ыбадатханада ол адама габат гелип: «Ине, сагалдың, мундан бейләк гүнә этме, ёгсам башыңа мундан бетер гүнлер гелер» дийди.

¹⁵ Шейлеликде, яңкы адам барып, өзүни сагалданың Исадыгыны яхудыларың баштутанларына айтды.

Яшайыш берйән Огул

¹⁶ Бу иши Сабат гүни эдендиги үчин яхудыларың баштутанлары Исаны ызарламага башладылар.

¹⁷ Эмма Иса олара: «Мениң Атам шу гүне ченли Өз ишини эдип гелйәр, Мен хем Өз ишими эдйәрин» дийип җогап берди.

¹⁸ Шу себәпден яхудыларың баштутанлары өңкүден-де бетер газапланып, Оны өлдүрмегиң күл-күлүне дүшдүлер. Себәби Ол диңе Сабат гүнүни бозмак билен чәкленмән, эйсем, Худая Атам дийип, Өзүни Худая деңейәрди.

¹⁹ Иса олара шейле җогап берди: «Хакыкатдан хем, Атасының эден затларыны гөрмесе, Огул Өз-Өзүнден хич зат эдип билмез. Атасы нәме этсе, Огул-да шоны эдйәндир.

²⁰ Чүнки Ата Оглы сөййәр, әхли эдйән затларыны Оңа гөркезйәр. Хава, Ол Огла мундан хем бейик ишлери гөркезер, шонда хеммәңиз муңа хайран галарсыңыз.

²¹ Атаның өлүлери дирелдиши ялы, Огул-да ислән адамыны дирелдер.

²² Ата хич кимиң үстүнден хөкүм чыкарян дәлдир, Ол әхли казылыгы Огла табшырандыр.

²³ Шейлеликде, Ата хормат гойянлар Огла-да хормат гоймалыдырлар. Огла хормат гоймаян адам Оны иберен Ата-да хормат гойян дәлдир.

²⁴ Хакыкатдан хем, Мениң сөзлерими диңләп, Мени Иберене иман эден адам бакы яшайша эе боляндыр, ол хөкүм эдилмез. Ол өлүмден яшайша гечендир.

²⁵ Мен сизе догрусыны айдярын, Худайың Оглуның сесини өлүлериң-де эшитҗек вагты гелер, бу вагт эййәм гелди. Онуң сесини эшиденлер яшар.

²⁶ Чүнки Атаның яшайыш берип билши ялы, Ол Огла-да яшайыш бермек ыгтыярыны берди.

²⁷ Онуң Ынсан Оглудыгы себәпли, Оңа казылык этмек ыгтыярыны-да берди.

²⁸ Муңа гең галмаң, себәби мазардакыларың хеммесиниң Онуң сесини эшитҗек вагты гелер.

²⁹ Ягшылык эденлер яшамак үчин, яманлык эденлер болса хөкүм эдилмек үчин дирелер.

Иса хакдакы шаятлыклар

³⁰ Мен Өз-Өзүмден хич зат эдип билмейәрин; Атамдан нәме эшитсем, шонуң ялы хөкүм чыкарярын. Мениң казылыгым хакдыр, себәби Мен Өз ислегим боюнча хөкүм чыкармаярын, Мени Иберениң ырадасыны берҗай эдйәрин.

³¹ Эгер Мен Өзүм хакда шаятлык этсем, онда бу шаятлыгым хакыкы болмаз.

³² Мен хакда шаятлык эдйән башга Бири бар. Онуң Өзүм хакдакы шаятлыгының догрудыгыны Мен билйәрин.

³³ Сиз Яхяның янына адамлар ёлладыңыз, ол хем хакыката шаятлык этди.

³⁴ Мен ынсан шаятлыгына мәтәч болмасам-да, муны сизиң халас болмагыңыз үчин айдярын.

³⁵ Яхя нур сачян ышык ялыды. Сиз аз салым хем болса, онуң ышыгына гуванмак иследиңиз.

³⁶ Эмма Мениң Яхяныңкыдан хас бейик шаятлыгым бар, себәби берҗай этмегим үчин Атаның Өзүме табшыран ишлери, ягны шу эдйән ишлерим Мени Атаның иберендигине шаятлык эдйәр.

³⁷ Мени иберен Атаның Өзи хем Мен хакда шаятлык этди. Йөне сиз Онуң не сесини эшитдиңиз, не-де йүзүни гөрдүңиз.

³⁸ Калбыңызда Онуң сөзлери ёк, себәби сиз Онуң Иберенине иман этмейәрсиңиз.

³⁹ Сиз бакы яшайыш Мукаддес Язгылардадыр өйдүп, олары ыхлас билен өвренйәрсиңиз. Олар болса Мен хакда шаятлык эдйәрлер.

⁴⁰ Эмма сиз яшайша эе болар ялы, Маңа гелмек ислемейәрсиңиз.

⁴¹ Мен ынсанлардан өвги агтармаярын.

⁴² Эмма Мен сизи танаярын, сизиң калбыңызда Худайың сөйгүси ёк.

⁴³ Мен Атамың адындан гелдим, сиз болса Мени кабул этмейәрсиңиз. Йөне башга бири өз адындан геләйсе, сиз оны кабул эдерсиңиз.

⁴⁴ Сиз бири-бириңизден өвгүлер кабул эдйәрсиңиз, эмма еке-тәк Худайың өвгүсини газанмага чалышмаярсыңыз. Онсоң нәдип сизде иман болсун?

⁴⁵ Атаның өңүнде Мен сизи айыпларын өйтмәң. Сизи өз умыт баглаян Мусаңыз айыплаяндыр.

⁴⁶ Сиз Муса ынансадыңыз, онда Маңа-да ынанардыңыз, себәби ол Мен хакда язды.

⁴⁷ Онуң язанларына ынанмаян болсаңыз, онда Мениң айдянларыма нәхили ынанҗаксыңыз?»