Ёханна 17 - Мукаддес Китап

17‑нҗи бап Иса дога-дилег эдйәр

¹ Бу затлары айдансоң, Иса гөзлерини гөге дикип, шейле дийди: «Эй, Атам, пурсат гелди. Оглуңы шөхратландыр, Оглуң хем Сени шөхратландырсын.

² Сен Огла әхли ынсанларың үстүнден ыгтыяр бердиң. Гой, Огул хем Сениң Оңа табшыран әхли ынсанларыңа бакы яшайыш берсин.

³ Бакы яшайыш болса, Сени, ягны еке-тәк хак Худайы ве Сениң иберен Иса Месихиңи танамакдыр.

⁴ Өзүме табшыран ишиңи берҗай этмек билен Мен Сени ер йүзүнде шөхратландырдым.

⁵ Эй, Атам, дүнйә ярадылмаздан өңем Мениң Сениң хузурыңда шөхратым барды. Инди шол шөхрат билен Мени ене-де Өз хузурыңда шөхратландыр.

⁶ Дүнйәден Өзүме берен адамларыңа Сениң адыңы аян этдим. Олар Сениңкидир ве Сен олары Маңа бердиң, олар Сениң сөзүңи берҗай этдилер.

⁷ Инди олар Маңа берен әхли задыңың Сендендигини билйәрлер.

⁸ Чүнки Маңа айдан сөзлериңи Мен олара етирдим. Олар сөзлериңи кабул эдип, Мениң, хакыкатдан-да, Сенден гелендигими билдилер. Мени Сениң иберендигиңе иман этдилер.

⁹ Олар үчин Саңа ялбарярын. Дүнйә үчин дәл-де, Маңа берен адамларың үчин ялбарярын, чүнки олар Сениңкидир.

¹⁰ Мениң әхли задым Сениңкидир, Сениңки-де Мениңкидир, Мен олар аркалы шөхратландым.

¹¹ Мен бу дүнйәде мундан артык галмарын, эмма олар энтек дүнйәдедирлер. Мен Сениң яныңа доланып барярын. Эй, Мукаддес Атам, Маңа берен адамларыңы Өз гудратлы гүйҗүң билен гора. Маңа-да шол гүйҗи Сен бердиң. Шонда олар хем Бизиң ялы бир болсунлар.

¹² Мен оларың янындакам, Маңа берен гудратың билен олары горап сакладым. Мукаддес Язгылар берҗай болсун дийип, хеләк эдилмели адамдан башга оларың хич бири йитмеди.

¹³ Инди Мен Сениң яныңа барярын. Олар Мениң шатлыгымдан долсун дийип, булары олара хениз бу дүнйәдекәм айдярын.

¹⁴ Мен олара Сениң сөзлериңи етирдим, дүнйә болса олары йигренди. Чүнки Мениң дүнйәден болмайшым ялы, олар-да дүнйәден дәлдирлер.

¹⁵ Олары дүнйәден алмагыңы дәл-де, шейтандан горамагыңы дилейәрин.

¹⁶ Мениң бу дүнйәден болмайшым ялы, олар-да бу дүнйәден дәлдирлер.

¹⁷ Сениң сөзүң хакыкатдыр. Хакыкатың аркалы олары мукаддес эт.

¹⁸ Сениң Мени дүнйә иберишиң ялы, Мен хем олары дүнйә ибердим.

¹⁹ Олар хем Сениң хакыкатың аркалы мукаддес болары ялы, Мен Өзүми Саңа багыш этдим.

²⁰ Мен диңе олар үчин дәл, эйсем оларың вагзы билен Маңа иман этҗеклер үчин-де дилег эдйәрин.

²¹ Оларың хеммеси бир болсун. Ата, Сениң Менде, Мениң-де Сенде болшум ялы, олар хем Бизде болсунлар. Шейлеликде, Мени Сениң иберендигиңе дүнйә иман этсин.

²² Маңа берен шөхратыңы олара бердим. Бизиң бир болшумыз ялы, олар-да бир болсун.

²³ Мен олардадырын, Сен болса Мендесиң. Мени Сениң иберендигиңи, Мени сөйшүң кимин олары-да сөййәндигиңи дүнйә билер ялы, олар бүтеви бирликде болсунлар.

²⁴ Эй, Ата, Сениң Маңа берен ынсанларың-да Мениң билен бир ерде болмакларыны ислейәрин. Шейле хем, гой, олар Мениң шөхратымы ве Сениң Маңа берен шөхратыңы гөрсүнлер. Чүнки Сен Мени дүнйә ярадылмаздан өң сөййәрдиң.

²⁵ Эй, адалатлы Ата, дүнйә Сени танамаяр, эмма Мен Сени танаярын. Бу адамлар хем Мени Сениң иберендигиңи билйәрлер.

²⁶ Маңа болан сөйгиң оларда-да болсун, Мен хем оларда болайын дийип, Сениң адыңы олара танатдым ве танатмагы довам эдерин».