Даныел 3 - Мукаддес Китап

3‑нҗи бап Алтын хейкел

¹ Небукаднесар патыша бир алтын хейкел ясатды. Онуң бойы алтмыш, ини алты тирсекди. Патыша хейкели Бабыл велаятының Дейра диен дүзлүгинде дикди.

² Соңра Небукаднесар патыша хәкимлере, сердарлара, везирлере, геңешчилере, хазынадарлара, казылара, канун гөзегчилерине ве велаятың әхли хан-беглерине чапар ёллап, олара хейкелиң ачылыш дабарасына гатнашмакларыны буюрды.

³ Шейлеликде хәкимлер, сердарлар, везирлер, геңешчилер, хазынадарлар, казылар, канун гөзегчилери ве велаятың әхли хан-беглери Небукаднесар патышаның дикен хейкелиниң ачылыш дабарасына йыгнанышдылар. Олар Небукаднесарың дикен хейкелиниң өңүнде дуркалар,

⁴ җарчы батлы сес билен шуны ыглан этди: «Эй, халклар, миллетлер, уруглар! Сизе шейле буйрук берилйәр:

⁵ Сурнайың, түйдүгиң, лираның, үчбурч лираның, арфаның, депрегиң ве бейлеки саз гуралларының сесини эшиден бадыңыза Небукаднесар патышаның дикен алтын хейкелиниң өңүнде ере йүзин дүшүп сежде эдиң.

⁶ Ере йүзин дүшүп сежде этмедик адам дуран еринде янып дуран күрә ташланҗакдыр».

⁷ Шейлеликде, сурнайың, түйдүгиң, лираның, үчбурч лираның, арфаның, депрегиң ве бейлеки саз гуралларының сеси эшидилен бадына әхли халклар, миллетлер ве уруглар ере йүзин дүшүп, Небукаднесар патышаның дикен алтын хейкелине сежде этдилер.

⁸ Эдил шол вагт бабыллылардан кәбирлери патышаның хузурына гелип, яхудылары яманладылар.

⁹ Олар Небукаднесар патыша шейле дийдилер: «Патыша бакы яшасын!

¹⁰ Эй, патыша, сен сурнайың, түйдүгиң, лираның, үчбурч лираның, арфаның, депрегиң ве бейлеки саз гуралларының сеси эшидилен бадына әхли киши ере йүзин дүшүп, алтын хейкеле сежде этмели дийип буйрук бердиң.

¹¹ Ере йүзин дүшүп сежде этмедигиң янып дуран күрә ташланҗакдыгыны дуйдурыпдың.

¹² Ине, Бабыл велаятында сениң ёкары везипелере беллән Шадрак, Мейшак ве Абеднего атлы яхудыларың бар. Ине, патышахым, шол адамлар сениң буйругыңа боюн эгмейәрлер. Олар сениң худайларыңа гуллук этмейәрлер ве сениң дикен алтын хейкелиңе сежде этмейәрлер».

¹³ Шонда Небукаднесар гахар-газаба мүнүп, Шадрагы, Мейшагы ве Абеднегоны гетирмеклерини буюрды. Шейдип, олары патышаның хузурына гетирдилер.

¹⁴ Небукаднесар олара: «Эй, Шадрак, Мейшак, Абеднего, сиз хакыкатдан хем мениң худайларыма гуллук этмейәрсиңизми, дикен алтын хейкелиме сежде этмейәрсиңизми?

¹⁵ Энтек хем бир пилле, сиз сурнайың, түйдүгиң, лираның, үчбурч лираның, арфаның, депрегиң ве бейлеки саз гуралларының сесини эшиден бадыңыза йүзүңизи ере берип, мениң дикен хейкелиме сежде этмәге тайяр болсаңыз не ягшы. Эмма сежде этмекден боюн гачырсаңыз, дуран ериңизде янып дуран күрә ташланарсыңыз. Сизи мениң элимден халас эдип билҗек худай бармыка?» дийди.

¹⁶ Шадрак, Мейшак ве Абеднего Небукаднесар патыша шейле җогап бердилер: «Бу ягдайда өзүмизи сенден горамагың гереги ёк.

¹⁷ Эй, патышахым, бизи янып дуран күреден халас эдип билйән Худай – бу бизиң гуллук эдйән Худайымыздыр, Ол бизи сениң элиңден халас эдер.

¹⁸ Йөне Ол бизи халас этмесе-де, эй, патышахым, шуны билип гойгун: биз сениң худайларыңа гуллук этмерис, сениң дикен алтын хейкелиңе сежде этмерис».

Даныелиң үч досты янып дуран күрә ташланяр

¹⁹ Шундан соң Шадрага, Мейшага ве Абеднего гаршы Небукаднесарың гахар-газабы от болуп туташды. Гахардан яңа хатда онуң йүзи гамашып гитди. Ол янып дуран күрәни адатдакысындан хем еди эссе артык гыздырмакларыны буюрды.

²⁰ Шейле хем ол гошунындакы иң гүйчли эсгерлере Шадрагың, Мейшагың ве Абеднегоның эл-аягыны даңып, олары янып дуран күрә ташламакларыны буюрды.

²¹ Шейлеликде, узын көйнекли, донлы, селлели ве бейлеки гейим-геҗимли халда эл-аякларыны даңып, олары янып дуран күрә ташладылар.

²² Патышаның буйругының җуда беркдиги себәпли күре ченденаша гыздырландыгы үчин, Шадрагы, Мейшагы, Абеднегоны ода ташлан адамлар онуң ховруна яндылар.

²³ Шадрак, Мейшак ве Абеднего болса даңлып, янып дуран күрәниң ичине йыкылдылар.

²⁴ Шол вагт Небукаднесар патыша горкудан яңа аңк болуп, хайран галып, чалтлык билен өр-боюна галды. Ол геңешчилерине йүзленип: «Бизиң даңып, одуң ичине атанымыз үч адам дәлмиди нәме?» дийди. Олар: «Догры, эй, патышахым!» дийип җогап бердилер.

²⁵ Патыша: «Эмма мен одуң ичинде гезип йөрен, эл-аягы чөзүлен дөрт адамы гөрйәрин. Олара хич хили зепер етмәндир ве оларың дөрдүнҗисиниң кешби худайларың бириниңкә меңзейәр» дийди.

²⁶ Онсоң Небукаднесар янып дуран күрәниң агзына голай барып: «Эй, Бейик Худайың садык гуллары Шадрак, Мейшак ве Абеднего, дашары чыкың! Бәри гелиң!» дийди. Шейдип, Шадрак, Мейшак ве Абеднего одуң ичинден чыкдылар.

²⁷ Эмирлер, сердарлар, хәкимлер ве патышаның геңешчилери үйшүп, одуң бу адамлара хич хили зыян етирмәндигини гөрдүлер. Оларың башларындакы сачлары-да чиркизилмәнди, донларына-да зепер етмәнди, хатда оларың үстүне одуң ысы хем урманды.

²⁸ Небукаднесар шейле дийди: «Шадрагың, Мейшагың ве Абеднегоның Худайына алкыш болсун! Перишдесини иберип, Өзүне бил баглан гулларыны халас этди. Олар патышаның буйругына боюн болмадылар. Өзлериниң Худайындан башга худая гуллук я сежде этмезлик үчин, җанларыны ховп астына салдылар.

²⁹ Шонуң үчин хем мен перман чыкарярын: Шадрагың, Мейшагың ве Абеднегоның Худайына гаршы күпүр геплән хер бир халкың, миллетиң я-да уругың эл-аягы чапылып, өй-өвзары вейран эдилҗекдир. Чүнки шунуң ялы халас эдип билҗек башга хич бир худай ёкдур».

³⁰ Соңра патыша Шадрагы, Мейшагы ве Абеднегоны Бабыл велаятында хас-да ёкары везипелере белледи.

Небукаднесар патышаның икинҗи дүйши

³¹ Небукаднесар патыша ер йүзүнде яшаян әхли халклара, миллетлере ве уруглара шейле хабары иберди: «Өйлериңиз абадан болсун!

³² Мен сизе Бейик Худайың өзүме гөркезен аламатларыдыр мугҗызаларыны ыглан этмеги макул билдим.

³³ Онуң аламатлары нәхили бейик! Мугҗызалары хем нәхили гүйчли! Онуң патышалыгы эбеди шалыкдыр! Хөкүмдарлыгы несилден-несле довам эдер».