Даныел 10 - Мукаддес Китап

10-нҗы бап Даныелиң Тигр дерясының кенарындакы гөрнүши

¹ Парс патышасы Курешиң патышалыгының үчүнҗи йылында Белтешасар, ягны Даныеле бир ылхам гелди. Бу ылхам хакыкатды ве бейик бир уршуң болҗакдыгы барадады. Ол бу гөрнүшден маны чыкарып, ылхама дүшүнди.

² Шол гүнлер мен Даныел үч хепделәп яс тутдум.

³ Үч хепде долы тамамланянча, тагамлы нахар иймедим. Агзыма не эт, не шерап дегди, бедениме хем хич хили яг чалмадым.

⁴ Биринҗи айың йигрими дөрдүнҗи гүни мен бейик деряның Тигр дерясының кенарында дурдум.

⁵ Башымы галдырып серетсем, ине, эгинбашы непис зыгыр матадан, били сап алтындан кемерли бири дурды.

⁶ Онуң бедени сары якут ялыды, йүзи йылдырым ялы өвшүн атярды. Гөзлери янып дуран шамчыраг, голлары ве аяклары ялпылдавук бүрүнч ялы ялпылдаярды, сеси улы мәхелләниң галмагалы ялыды.

⁷ Мен Даныел ол гөрнүши еке өзүм гөрдүм. Мениң янымдакылар муны гөрмедилер, гайтам олары элхенч горкы гаплап алды, олар гизленмек үчин гачып гитдилер.

⁸ Шейдип, мен еке галдым. Бу бейик гөрнүши гөренимде, менде гүйч галмады, йүзүмде реңк-пет галмады, мен такатдан дүшдүм.

⁹ Соңра мен онуң сесиниң овазыны эшитдим. Гепләнде онуң сесини эшидип, хушумдан гитдим ве ере йүзин йыкылдым.

¹⁰ Шонда бир эл маңа галташып, дызыма галдырды.

¹¹ Ол маңа: «Даныел, сен җандан эзиз сөйүлйәнсиң. Мениң саңа айтҗак сөзлериме гулак гой. Тур, аяга гал, чүнки мен сениң яныңа иберилдим» дийди. Ол бу сөзлери айданда, мен титрәп еримден галдым.

¹² Ол сөзүни довам эдип, маңа шейле дийди: «Даныел, горкма, чүнки дүшүнмеги йүрегиңе дүвен ве Худайыңың өңүнде өзүңи песпәл тутан илкинҗи гүнүңден башлап, сениң сөзлериң диңленди ве мен сениң сөзлериң себәпли гелдим.

¹³ Эмма Парс патышалыгының сердары йигрими бир гүнләп маңа гаршы дурды. Шол вагт баш сердарлардан бири болан Микайыл маңа көмеге гелди. Мен ол ерде Парс патышалары билен галыпдым.

¹⁴ Мен ахыркы гүнлерде сениң халкыңың башына нәмелериң гелҗегини саңа дүшүндирмәге гелдим, чүнки бу гөрнүш шол гелҗек дөвре дегишлидир».

¹⁵ Ол маңа бу сөзлери айдярка, мен йүзүми ашак салып, дилим тутулды.

¹⁶ Шол вагт ынсана меңзеш бири додакларыма элини дегирди. Мен агзымы ачып геплемәге башладым, өңүмде дурана йүзленип, шейле дийдим: «Эй, җенабым, бу гөрнүш зерарлы мен дерт чекдим, менде гүйч-кувват галмады.

¹⁷ Гулуң болан мен сениң ялы җенабым билен нәдип геплешейин? Менде гүйч-гурбат галмады, демим тутулды».

¹⁸ Онсоң яңкы ынсана меңзеш болан ене-де маңа элини дегирди, мени гүйчлендирди.

¹⁹ Ол маңа: «Җандан эзиз сөйүлйән ынсан, горкма, саңа рахатлык болсун! Дөзүмли ве мерт бол!» дийди. Ол мениң билен геплешенде, мен гүйчлендим ве оңа: «Айдыбер, җенабым, чүнки сен маңа гүйч бердиң» дийдим.

²⁰ Соңра ол маңа шейле гүррүң берди: «Мениң нәме үчин сениң яныңа гелендигими билйәрсиңми? Инди мен парс сердары билен сөвешмәге ызыма доланмалы. Мен гиденимден соң, Грецияның сердары гелер.

²¹ Эмма мен саңа хакыкат китабында нәме языланыны аян эдейин. Маңа олара гаршы сөвешмәге сердарыңыз Микайылдан башга хич ким голдав бермеди.