Çölde 11 - Мукаддес Китап

11‑нҗи бап Халкың шикаятлары

¹ Халк гөрйән гөргүлери хакда Реббе эшитдирип, шикаят эдип башлады. Реб муны эшиденде гаты гахарланды. Онсоң Реббиң оды оларың гаршысына туташып, янгын дүшелгәниң бир четини ёк этди.

² Халк Муса перят этди, Муса-да Реббе ялбарып дилег этди. От сөнди.

³ Шонуң үчин хем ол ере Табгера дийип ат гойдулар. Чүнки Реббиң иберен оды оларың гаршысына туташыпды.

⁴ Ысрайылларың арасындакы гелмишеклерден йыгнананларың ачгөзлүги артды. Хатда ысрайыллар хем соҗашып, шейле эңрейәрдилер: «Вах, инди эт иймәге-де зар болдук.

⁵ Мүсүрде мугтҗа иййән балыкларымыз, хыярларымыз, гавунларымыз, соганларымыз, дүйп соганларымыз, сарымсакларымыз ят болды-ла.

⁶ Маннадан башга гөрйән задымыз болмансоң, ысгын-мыдарымыз галмады».

⁷ Манна кинзаның тохумына меңзеш болуп, реңки-де сакызыңкы ялы сарымтыл акды.

⁸ Халк чыкып, оны йыгнарды ве дегирменде үвәрди я-да сокуда дөверди. Соңра газанда гайнадып, ондан петир көкелер биширердилер. Онуң тагамы зейтун ягына югрулып биширилен челпегиң тагамы ялыды.

⁹ Дүшелгәниң үстүне гиҗе дүшйән чыг билен биле манна-да ягарды.

¹⁰ Муса халкың, хер машгаланың өз чадырының агзында аглаяндыкларыны эшитди. Реббиң муңа җуда гахарының гелендиги үчин, Мусаның җаны янярды.

¹¹ Онсоң Муса Реббе шейле дийди: «Нәме үчин Сен Өз гулуңы бейле гынаярсың? Бүтин халкың йүкүни мениң бойнума атар ялы, нәме себәпден мен Сениң назарыңда мерхемет газанмадым?

¹² Бу гиден халкы гарнымда гөтерип, мен догрупмыдым нәме? Сен маңа: „Олары сүйтден айрылмадык чаганы энекесиниң гөтериши дей, гуҗагыңда гөтер“ диер ялы, оларың ата-бабаларына ант ичип сөз берен юрдуңа ченли мениң гөтерип бармагымы ислейәрмиң?

¹³ Бүтин халка етер ялы эти мен ниреден тапайын? Чүнки олар мениң яныма гелип: „Бизе иймәге эт бер“ дийип, эңрешип дурлар.

¹⁴ Бүтин халкың гараматыны мениң бир өзүм чекип билмен, чүнки бу мениң үчин җуда агыр.

¹⁵ Маңа бейле дарашандан, эгер Сениң назарыңда мерхемет газанан болсам, говусы, Сен мениң җанымы ал, мен хем бу азаплардан дынайын».

Етмиш яшулы

¹⁶ Реб Муса шейле дийди: «Халкың арасында оларың баштутанлары ве серкерделери хөкмүнде таналян етмиш яшулыны Мениң яныма йыгна. Олары Маңа йүз тутулян чадыра гетир, гой, олар сениң яныңда дурсунлар.

¹⁷ Мен ашак инип, ол ерде сениң билен геплешерин. Саңа берен Рухумдан алып, олара-да берерин. Ана онсоң, халкың гараматыны еке өзүң чекмерсиң, халкың гараматыны олар сениң билен дең чекишерлер.

¹⁸ Халка-да айт, эртир үчин инлерини тәмизләп, мукаддес этсинлер, чүнки эртир олар эт иерлер. „Вах, инди эт иймәге-де зар болдук. Мүсүрде яшайшымыз, мундан хас оңатды“ дийип налаяныңызы Реб эшитди. Шонуң үчин Реб сизе иер ялы эт берҗек.

¹⁹ Бир гүн я ики гүн дәл, бәш гүн я он гүн дәл, я-да йигрими гүн дәл,

²⁰ эйсем, тутуш бир айлап, тә аша дүшйәнчәңиз, тә ирйәнчәңиз эт иерсиңиз. Чүнки сиз араңызда болан Ребби рет этдиңиз ве Онуң хузурында: „Нәме үчин биз Мүсүрден чыкдык?“ дийип агладыңыз».

²¹ Эмма Муса Реббе шейле дийди: «Бу халк алты йүз мүң адамдан ыбарат. Сен болса олары бир айлап эт билен бакарын диййәрсиң.

²² Әхли доварлары ве мал-гаралары өлдүрениңде, олары дойруп болармы? Деңиздәки әхли балыклары тутаныңда, булар доярмы?»

²³ Реб Муса: «Реббиң гүйҗүниң чәги бармы нәме? Мениң сизе айдан сөзлерим берҗай болярмы я ёк, ине, гөрерсиң!» дийди.

²⁴ Муса чыкып, Реббиң сөзлерини халка етирди. Халкың арасындан етмиш яшулыны йыгнап, олары чадырың төверегинде дурузды.

²⁵ Онсоң Реб булудың ичинде ашак инип, Муса билен геплешди. Онуң үстүндәки рухдан алып, етмиш яшулының үстүне гойды. Рух яшулуларың үстүне инен бадына, олар җошуп пыгамберлик эдип башладылар, йөне олар соңра гайдып бейле этмедилер.

²⁶ Элдат ве Мейдат атлы ики адам дүшелгеде галыпды. Олар сайланан етмиш яшулының арасындадылар, эмма чадыра гитмән галыпдылар, ине, онсоң олар дүшелгеде җошуп пыгамберлик эдип башладылар.

²⁷ Бир яш йигит ылгап гелип, Муса: «Элдат билен Мейдат дүшелгеде пыгамберлик эдйәр» дийди.

²⁸ Муңа Мусаның көмекчиси, онуң сайлан адамларының бири болан Нунуң оглы Ешува: «Агам, Муса, олара гадаган эт!» дийди.

²⁹ Эмма Муса оңа: «Сен мениң үчин габанҗаңлык эдйәрмиң? Кәшгә Реббиң бүтин халкы пыгамбер болсады ве Реб Өз Рухуны оларың барына берседи!» дийип җогап берди.

³⁰ Соңра Муса билен ысрайыл яшулулары дүшелгә доландылар.

Беденелер

³¹ Реб бир ел өвүсдирди. Дүшелгәниң чар тарапы елиң гетирен беденелери билен гуршалды. Беденелер бир гүнлүк ёл аралыгында ерден ики тирсек бейикликде учушып йөрдүлер.

³² Халк шол гүни гиҗе-гүндизләп ве эртеси гүни беденелери тутуп йыгнады. Иң аз йыгнан киши он эшек йүки бедене йыгнады. Соңра олары дүшелгәниң төверегине сердилер.

³³ Эмма халк энтек этиң хеммесини ийип етишмәнкә, Реб газапланып, дүшелгә элхенч гыргынчылык иберди.

³⁴ Шейлеликде, ол ер Кибротхатава дийип атландырылды, себәби олар шол ерде ачгөзлүк эденлери җайладылар.

³⁵ Онсоң ысрайыл халкы Кибротхатавадан Хасерота гөчди.