Аянлык 6 - Мукаддес Китап

6‑нҗи бап Еди мөхүр

¹ Онсоң мен Гузының еди мөхүриң бирини дөвенини гөрдүм. Шонда махлукларың бириниң гөк гүррүлдиси ялы сес билен «Бәри чык!» диенини эшитдим.

² Гөрсем, ине, бир ак ат дур. Онуң үстүндәки атлының элинде яй барды. Бу атлының башына бир тәч гейдирилди. Ол тәзе еңишлере тайын еңиҗи кимин чыкды.

³ Гузы икинҗи мөхүри дөвенде, икинҗи махлугың хем: «Бәри чык!» диенини эшитдим.

⁴ Шонда икинҗи бир ат – гызыл ат чыкды. Адамлар бири-бирини өлдүрер ялы, шол атла ер йүзүни парахатлыкдан махрум этмәге ыгтыяр берленди. Оңа улы бир гылыч хем берилди.

⁵ Гузы үчүнҗи мөхүри дөвенде, үчүнҗи махлугың хем: «Бәри чык!» диенини эшитдим. Гөрсем, ине, бир гара ат дур. Онуң үстүндәки атлының элинде бир терези барды.

⁶ Онсоң мен дөрт махлугың арасындан гөйә бир сесиң: «Узаклы гүн ишләп газанҗак хакы диңе бир кәсе бугдай билен үч кәсе арпа етсин! Эмма зейтун ве үзүм агачларыны заялама!» диенини эшитдим.

⁷ Гузы дөрдүнҗи мөхүри дөвенде, дөрдүнҗи махлугың хем: «Бәри чык!» диенини эшитдим.

⁸ Гөрсем, ине, реңки солгун бир ат дур. Онуң үстүндәки атлының ады Өлүмди, онуң ызындан өлүлер дүнйәси гелйәрди. Олара ериң дөртден бир бөлегине ыгтыяр берлип, шол ердәки адамлары гылыч, ачлык, мерги, вагшы хайванлар билен өлдүрмәге ругсат эдилипди.

⁹ Гузы бәшинҗи мөхүри дөвенде, гурбанлык сыпасының ашагында Худайың Хош Хабары угрунда ве эден шаятлыклары үчин өлдүриленлериң җанларыны гөрдүм.

¹⁰ Олар батлы сес билен гыгырып: «Эй, мукаддес ве хакыкы Реб! Сен ер йүзүниң илатыны хачан хөкүм этҗек? Бизиң ганымызы олардан хачан сораҗак?» дийип сорадылар.

¹¹ Шонда олара ак лыбас берлип, ене аз салым сабыр этмелидигини айтдылар. Чүнки оларың хатарына өзлери ялы өлдүрилҗек ёлдашларының ве доганларының долы саны гошулмалыды.

¹² Гузы алтынҗы мөхүри дөвенде, ериң гаты чайкананыны гөрдүм. Гүн гара йүңден докалан җул кимин гаралды, Ай болса гана дөнди.

¹³ Асмандакы йылдызлар ере пайырдап дөкүлдилер. Олар бишмедик инҗирлериң гүйчли елиң зарбына ере дөкүлиши ялы гачдылар.

¹⁴ Гөк хем кагыз кимин дүйрленип, гөзден йитди. Дагларың, адаларың әхлиси өз еринден гозганды.

¹⁵ Дүнйәниң шалары, шазадалары, мүңбашылары, байлары, ыгтыярлылары, хемме гуллар ве азат адамлар говакларда, дагың гаяларында гизлендилер.

¹⁶ Олар даглара ве гаялара йүзленип, шейле дийдилер: «Бизиң үстүмизе йыкылың! Бизи тагтда Отураның йүзүнден, Гузының газабындан гизләң!

¹⁷ Чүнки Оларың газабының гүни етип гелди. Муңа дөз гелҗек бармы?»