Аянлык 18 - Мукаддес Китап

18‑нҗи бап Бабыл вейран эдилйәр

¹ Мундан соң мен гөкден инип гелйән башга бир перишдәни гөрдүм. Онуң улы ыгтыяры болуп, шөхраты бүтин дүнйә нур сачды.

² Перишде батлы гыгырып, шейле дийди: «Йыкылды! Бейик Бабыл йыкылды! Ол җынларың месгенине өврүлди, әхли арвахларың сүренине өврүлди, дүрли харам ве неҗис гушларың пенасына өврүлди.

³ Чүнки әхли миллетлер онуң азгын хыҗувларының шерабыны ичдилер. Дүнйәниң шалары онуң билен зына этдилер, тәҗирлери онуң гөчгүнли айшы-эшретинден баядылар».

⁴ Онсоң мен гөкден башга бир сес эшитдим. Ол шейле диййәрди: «Эй, халкым! Онуң гүнәлерине шәрик болмаз ялы, онуң белаларына учрамаз ялы, ол ерден чык.

⁵ Чүнки онуң гүнәлери бейгелип гөге етди, Худай онуң җенаятларыны ятлады.

⁶ Ол сизе нәме эден болса, сиз хем оңа шоны эдиң. Онуң эденлерини ики эссе эдип гайтарың! Оңа ики эссе гүйчли гарылан шерапдан ичириң!

⁷ Ол нәче шөхратланып, айшы-эшрет чекен болса, шонча-да җебир, гам-гусса бериң оңа! Чүнки ол өз йүрегинде шейле диййәр: „Мен мелике кимин отырын, дул дәлдирин, асла яс тутмарын“.

⁸ Шоңа гөрә, бир гүнүң ичинде өлүм, яс, ачлык беласы башына инер, оны от якып көйдүрер. Чүнки оны хөкүм эден Худай гүйчлүдир!

⁹ Онуң билен зына эден, айшы-эшретине шәрик болан дүнйәниң патышалары онуң янгынының түссесини гөренлеринде, яс тутуп, агларлар.

¹⁰ Олар онуң чекйән җебирлеринден хопугып, узакда дуран ерлеринден шейле диерлер: „Эй, бейик шәхер, халыңа вай! Эй, кувватлылык шәхери Бабыл, халыңа вай! Сен бир сагадың ичинде җезаңы алдың!“

¹¹ Дүнйә тәҗирлери онуң үчин яс тутуп, агларлар, себәби инди оларың харытларыны сатын алҗак ёк.

¹² Алтыны, күмши, гымматбаха дашлары, дүрлери, непис зыгыр маталары, гырмызы реңкли гыммат маталары, йүпеги ве ал-гызыл маталары, хошбой ыслы агаҗы, пил сүңкүнден, гымматбаха агачлардан, бүрүнчден, демирден ве мермерден ясалан дүрли харытлары,

¹³ далчын, ве бейлеки тагамлыклары, якымлы ыслы түтетгилери, мүшк-анбарлары, шерабы, зейтун ягыны, кепексиз уны ве бугдайы, сыгырдыр гоюнлары, атлардыр арабалары, адамларың җаныны ве тенини сатын алҗак инди ёк.

¹⁴ Тәҗирлер шейле диерлер: „Гөвнүң күйсән мивелери йитип гитди. Байлыгың ве гөз гамашдырыҗы аҗайыплыгың гайып болды, олар инди асла доланмаз“.

¹⁵ Бабылда өз харытларыны сатып баян тәҗирлер шәхериң җебирлеринден хопугарлар. Узакда дуран ерлеринден яс тутуп, агларлар.

¹⁶ Олар мөңңүришип, шейле диерлер: „Вай, бейик шәхериң халына вай! Ол непис зыгыр, гойы гырмызы ве ал-гызыл гейнерди, алтын, гымматбаха дашлар ве дүрлер билен безенерди.

¹⁷ Шейле әгирт улы байлык бир сагадың ичинде вейран болды!“ Хемме гәмичилер, деңиз ёлагчылары ве әхли деңизчилер – деңизден экленйәнлериң бары узакда дуруп,

¹⁸ шәхериң янгынының түссесини гөренлеринде: „Бу шәхере тай гелҗек шәхер бармыды?“ диерлер.

¹⁹ Олар башларындан гум совруп, агларлар, яс тутуп, сес эдип мөңңүрерлер: „Вай, халыңа вай, бейик шәхер! Деңизде гәмилери боланларың бары бу шәхериң байлыгы аркалы баяпды. Инди болса ол бир сагатда вейран эдилди!“

²⁰ Эй, гөклер, шатланың! Эй, Худайың халкы, ресуллар ве пыгамберлер, шатланың! Бабылың сизе эденлери үчин Худай оны җезаландырды».

²¹ Соңра бир гүйчли перишде әпет дегирмен дашы ялы дашы галдырып, оны деңзе зыңып, шейле дийди: «Бейик Бабыл шәхери, ине, шейле гүйч билен зыңлар! Ол инди асла тапылмаз!

²² Арфачыларың ве айдымчыларың, түйдүкчилериң ве сурнайчыларың овазы инди сенде яңланмаз. Инди сенден сенетчилер-де, сенет-де тапылмаз. Инди сенден дегирмениң сеси асла эшидилмез.

²³ Чыраларыңың ышыгы инди ягты сачмаз, өйленйән йигитдир гелниң сеси инди сенден эшидилмез. Сениң тәҗирлериң дүнйәниң бейик адамларыды, сениң җадыгөйлигиң әхли миллетлери ёлдан чыкарды.

²⁴ Пыгамберлериң ве Худайың халкының – дүнйәде өлдүриленлериң әхлисиниң ганы сенде тапылды».