2 Şamuwel 14 - Мукаддес Китап

14‑нҗи бап Абшалом Иерусалиме гайдып гелйәр

¹ Патышаның Абшалом хакда пикир этмесини гоюп билмейәндигине Серуяның оглы Ёвап гөз етирди.

² Ёвап Текова галасына адам иберип, ол ерден бир дана аялы гетиртди. Ёвап аяла: «Яс лыбасына гирерсиң-де, яс тутян киши боларсың; атыр сепинмерсиң, өзүңи эсли вагтдан бәри бир мерхумың ясыны тутян ялы алып барарсың;

³ патышаның янына барып, мениң диенлерими оңа айдарсың» дийип, айтмалы сөзлерини онуң агзына салып берди.

⁴ Тековалы аял патышаның хузурына барды-да, ере йүзин дүшүп, оңа тагзым эдип: «Көмек эдиң, эй, шахым!» дийди.

⁵ Патыша: «Нәме болды?» дийип сорады. Аял шейле дийди: «Вах, мен бир әри өлен дул аял.

⁶ Гырнагыңызың ики саны оглы барды. Бир гүн олар мейданда урушдылар. Ол ерде олары араламага адам болмансоң, бири бейлекисини уруп өлдүрди.

⁷ Инди тутуш тире гырнагыңыза гаршы чыкып: „Доганыны өлдүрени бизиң элимизе бер, онуң өзүни-де өлдүрип, ондан доганының ганыны алҗак. Шейдип, биз мирасдары-да өлдүрҗек“ диййәрлер. Шейдип, олар оҗагымың галанҗа одуны-да сөндүрип, ер йүзүнде адамымдан нам-нышан галдырмаҗак болярлар».

⁸ Патыша аяла: «Боляр, гидибер, мен сен хакда перман берерин» дийди.

⁹ Тековалы аял патыша йүзленип: «Эй, ша хезретлери, гүнәси мениң хем-де атамың неслиниң бойнуна. Гой, ша хем-де онуң тагты гүнәден азат болсун» дийди.

¹⁰ Патыша: «Эгер бири бир зат дийәйсе, мениң яныма алып гел, хич зат диймез ялы эдерин» дийди.

¹¹ Аял: «Гой, ша хезретлери өз Худайы Ребден ант ичсин ве өлдүрилениң хоссары мундан бейләк адам өлдүрмесин, мениң оглумам дири галсын» дийди. Патыша: «Ребден ант ичйәрин, оглуңа бармагыны батыран адам болмаз» дийди.

¹² Аял: «Ыгтыяр этсеңиз, ша хезретлерине гырнагыңызың бир сөзи бар» дийди. Патыша: «Айт!» дийди.

¹³ Аял шейле дийди: «Онда нәме үчин Худайың халкына гаршы бейле ишлери күйүңе гетирйәң? Шаның бу айдянлары онуң өзүни язгаряр, себәби сиз кован адамыңызы гайтарып гетирмейәрсиңиз.

¹⁴ Дөкүлип, топрага сиңип гиден сув ялы, әхлимиз дүнйәден өтерис. Йөне Худай җаны алмаз. Ол ковланлары Өзүнден узаклашдырмазлыгың алаҗыны тапяр.

¹⁵ Адамлар мени горкузансоң, ша хезретлерине шулары айтмак үчин гелдим. Мен гырнагың: „Патыша етирейин, белки, ол гырнагының дилегини битирер,

¹⁶ мени диңләр хем-де өз гырнагыны ве онуң оглуны Худайың халкына берен мүлкүнден махрум этҗек болянларың элинден халас эдер,

¹⁷ ша хезретлериниң сөзи мени көшешдирер“ дийип пикир этдим. Себәби ол Худайың перишдеси ялы, ягшыны-яманы селҗерйәр. Гой, Худайың Реб сениң билен болсун!»

¹⁸ Патыша аяла бакып: «Бир зат сораҗак, йөне менден хич зат яшырма!» дийди. Аял: «Айдыбериң, ша хезретлери!» дийди.

¹⁹ Патыша: «Шу ишлерде Ёвабың эли-хә ёкдур-да?!» дийди. Аял: «Ша хезретлериниң өмри узак болсун! Патышаның айдан задындан хич ким сага-сола совлуп билмез. Хут ша хезретлериниң айдышы ялы, гырнагыңы Ёвап иберди ве айтмалы сөзлериниң әхлисини гырнагыңың агзына ол салып иберди.

²⁰ Гулуң Ёвап муны ягдайы үйтгетмек үчин этди. Йөне ша хезретлери Худайың перишдеси ялы данадыр; ол ер йүзүнде болуп гечйән әхли ишлери билйәр» дийип җогап берди.

²¹ Шондан соң патыша Ёваба: «Боляр, мен разы; бар, яш йигиди – Абшаломы ызына гетир» дийди.

²² Ёвап ере йүзин дүшүп тагзым этди ве патыша алкыш айтды. Соңра ол патыша: «Эй, ша хезретлери, өз ислегини берҗай эдендигиңизе гөрә, сизиң назарыңызда рехим-шепагат тапандыгыны мен гулуңыз билйәр» дийди.

²³ Шондан соң Ёвап Гешура гидип, Абшаломы Иерусалиме гетирди.

²⁴ Патыша: «Гой, ол өз өйүне гитсин, мениң гөзүме гөрүнмесин» дийди. Шейдип, Абшалом патышаның гөзүне гөрүнмән, өз өйүне гитди.

Давут Абшаломы багышлаяр

²⁵ Гөрмегейликде Абшалом ялы магталян адам тутуш Ысрайылда ёкды. Депесинден дырнагына ченли онуң екеҗе-де кеми ёкды.

²⁶ Сачыны гыркып, (келлесине аграм саляндыгы үчин, ол хер йылың ахырында сачыны гыркарды) шаның терезиси билен онуң сачының аграмы чекилип гөрленде, ол бәш йүз мысгала етерди.

²⁷ Абшаломың үч оглы билен Тамар атлы бир гызы барды. Тамар җуда гөрмегей бой гызды.

²⁸ Абшалом Иерусалимде ики йыл яшады, йөне шу дөврүң ичинде ол еке гезегем патышаның гөзүне гөрүнмеди.

²⁹ Ахырсоңы Абшалом патышаның янына ибермек үчин, Ёвабы өз янына чагырды. Эмма Ёвап гелмеди. Ол икинҗи ёла онуң ызындан адам иберди, йөне Ёвап бу гезек хем гелмеди.

³⁰ Шондан соң Абшалом хызматкәрлерине: «Ине, Ёвабың экин мейданы мениңки билен янашык; онуң ол ерде арпасы бар. Гидиң-де, шоны отлаң» дийди. Хызматкәрлер гидип, онуң экин мейданыны отладылар.

³¹ Ёвап Абшаломың өйүне барып, оңа: «Нәме үчин хызматкәрлериң мениң экин мейданымы отлапдырлар?» дийди.

³² Абшалом оңа шейле җогап берди: «Гелсин дийип, ызыңдан адам ибердим. „Мени Гешурдан нәме үчин гетирдиң? Ол ерден гайтмадык болсам, мундан говы боларды“ дийип айтдырмак үчин, сени патышаның янына иберҗекдим. Мен хәзир патышаның янына гидейин. Эгер гүнәкәр хасапласа, онда, гой, ол мени өлдүрәйсин!»

³³ Шондан соң Ёвап патышаның янына гидип, Абшаломың сөзлерини оңа етирди. Патыша Абшаломы чагырды. Ол патышаның хузурына гелип, ере йүзин дүшүп, оңа тагзым этди. Патыша Абшаломы огшады.