2 Şamuwel 13 - Мукаддес Китап

13‑нҗи бап Амнон ве Тамар

¹ Арадан эсли вагт гечди. Давудың оглы Абшаломың Тамар атлы бир овадан уясы барды. Давудың башга бир оглы Амнон оңа ашык болды.

² Өз энебашга уясы Тамара болан ышк хесеринден яңа гусса чекип, ол кеселледи. Ол бой гыз болансоң, оңа бир зат этмек Амнона кын болуп гөрүнйәрди.

³ Йөне Амноның Ёнадап диен бир досты барды. Ёнадап Давудың доганы Шимганың оглуды. Ол җуда мекир адамды.

⁴ Ёнадап Амнона: «Эй, шазада, гүн-гүнден халың перишан болуп баряр-ла! Белки, мунуң себәбини маңа айдарсың?!» дийди. Амнон оңа: «Доганым Абшаломың уясы Тамара ашык болдум» дийди.

⁵ Ёнадап оңа: «Кеселлән бол-да, дүшегиңе гечип ят. Какаң халыңы сорамага геленде, оңа: „Уям Тамар гелип, мени нахарласын. Ол өз янымда нахар тайярласын. Онуң өз янымда нахар тайярланыны гөрәейин хем-де нахары онуң өз элинден ийәейин“ дийип айт» дийди.

⁶ Шунлукда, Амнон кеселлән киши болуп, дүшегине гечип ятды. Патыша халыны сорамага геленде, ол: «Уям Тамар гелип, янымда тагамлы көкелер биширип берседи, мен онуң өз элинден ийседим» дийди.

⁷ Давут: «Доганы Амноның өйүне барсын-да, оңа нахар тайярласын» дийип, Тамарың ызындан адам иберди.

⁸ Тамар доганының өйүне барды. Амнон дүшекде ятырды. Тамар хамыр югруп, оны яйды, доганының янында тагамлы көкелер биширди.

⁹ Көкелери табага салды-да, гетирип, онуң өңүнде гойды, йөне ол иймеди. Амнон: «Янымдакыларың әхлиси чыксын» дийди. Хеммелер онуң янындан чыкдылар.

¹⁰ Шонда Амнон Тамара: «Көкелери ятҗак җайыма элт, мен оны өз элиңден ийҗек» дийди. Тамар биширен тагамлы көкелерини доганы Амноның ятҗак җайына алып барды.

¹¹ Тамар көкелери онуң янына алып геленде, Амнон оңа япышып: «Уям, гел, биле яталы-ла!» дийди.

¹² Тамар оңа шейле дийди: «Ёк, доган, намысыма дегме! Ысрайылда мунуң ялы зат гөрлен дәлдир. Бейле неҗис иш этме!

¹³ Бейле масгарачылыкдан соң мен нирә гидерин?! Сенем Ысрайылың бинамысларының бири болуп галарсың. Говусы, гит-де, патыша билен геплеш. Ол мени сенден гайгырмаз».

¹⁴ Йөне Амнон оңа гулак асмагам ислемән, ондан гүйчли болансоң, оны зорлады.

¹⁵ Шондан соң онда Тамара болан гүйчли йигренч дөреди. Бу йигренч онуң өңки ышк хесеринден-де хас гүйчлүди. Амнон оңа: «Чык!» дийди.

¹⁶ Эмма Тамар: «Ёк, доган, ковмак билен маңа эдйән бу яманлыгың өңки эден яманлыгыңдан хем улудыр» дийди. Эмма Амнон оңа гулак асмады.

¹⁷ Ол хызматкәр йигидини чагырып: «Шу аялы өйден чыкар-да, гапыны яп» дийди.

¹⁸ Хызматкәр оны өйден чыкарып, гапыны япды. (Тамарың эгнинде еңли узын көйнеги барды. Ир дөвүрлерде шаларың етишен гызлары шейле гейнер экенлер.)

¹⁹ Тамар башындан күл совруп, эгниндәки көйнегиниң якасыны йыртды. Эллери билен башыны тутуп, ёлбойы мөңңүрип аглап гитди.

²⁰ Доганы Абшалом оңа: «Саңа доганың Амнон эл урдумы? Хәзирликче сесиңи чыкарма, уям, ол сениң доганың. Мунуң үчин өзүңи хорлама» дийди. Шейдип, Тамар доганы Абшаломың өйүнде ялңыз яшаберди.

²¹ Болан иши эшиденде, Давут патышаның җуда гахары гелди.

²² Уясының намысына дегендиги үчин, Абшалом Амноны йигренйәрди. Йөне ол Амнона ягшыдан-ямандан хич зат диенокды.

Абшалом ар аляр

²³ Ики йылдан соң Абшалом Эфрайыма голай болан Багалхасорда гоюн гыркдырярды. Ол патышаның әхли огулларыны шол ере чагырды.

²⁴ Абшалом патышаның янына гелип: «Гулуң хәзир гоюн гыркдыряр. Өзүңиз хем-де адамларыңыз мен гулуң билен биле гидәйсеңиз» дийди.

²⁵ Эмма патыша оңа: «Ёк, оглум, хеммәмиз гитмәли; биз саңа йүк боларыс» дийди. Абшалом хернәче ялбарса-да, Давут гитмәге разы болмады, йөне оңа ак пата берди.

²⁶ Абшалом оңа: «Болмаса, доганым Амнон гидәйсин» дийди. Патыша оңа: «Нәме үчин ол сениң билен гитмели?» дийип сорады.

²⁷ Эмма Абшалом ялбарып, Амноны ве бейлеки әхли огулларыны өзи билен ибермәге патышаны разы этди.

²⁸ Абшалом хызматкәрлерине шейле буйрук берди: «Середиң, Амнон шерапдан серхош боланда, мен: „Амноны уруң“ диерин. Шонда сиз оны өлдүрерсиңиз. Горкмаң. Сизе муны мен буюряндырын. Горкмаң, мерт болуң!»

²⁹ Абшаломың адамлары Амноны буйрулышы ялы этдилер. Шаның бейлеки огуллары болса өз гатырларына мүнүп гачдылар.

³⁰ Олар энтек ёлдакалар, Давуда: «Абшалом сениң огулларыңың екесини-де гойман, барыны өлдүрипдир» дийип хабар бердилер.

³¹ Патыша туруп, якасыны йыртып, ер багыртлады. Онуң янындакы адамлары-да якаларыны йыртдылар.

³² Эмма Давудың доганы Шимганың оглы Ёнадап: «Ша хезретлери: „Огулларымың барындан дындарыпдырлар“ дийип пикир этмесин. Өлдүрилен диңе Амнон. Бу Амноның өз уясы Тамарың намысына деген гүнүнден бәри Абшаломың йүрегине дүвен ниетиди.

³³ Шоңа гөрә, гой, ша хезретлери огулларының әхлиси өлен ялы болуп, өзүни хорлап отурмасын. Диңе Амнон өлди» дийди.

³⁴ Абшалом гачып гидипди. Даг тарапдакы Хоронайым ёлундан бир топар адамың гелйәндигине гөзегчи нөкериң гөзи дүшди.

³⁵ Ёнадап патыша: «Ханха, серет, гулуңың айдышы ялы, огулларың гелйәр» дийип,

³⁶ сөзүни соңлап-соңламанка, шаның огуллары гелип етдилер. Олар сес эдип аглашдылар. Патыша билен онуң адамлары-да гөзяш дөкүп аглашдылар.

³⁷ Абшалом гачып, Гешур патышасы Эмихудың оглы Талмайың янына гитди. Давут болса узак вагтлап оглуның ясыны тутды.

³⁸ Гешура гачып баран Абшалом ол ерде үч йыл яшады.

³⁹ Амноның өлүминден соң, көп вагтың гечмеги билен Давут патыша көшешди, ол инди Абшаломы ызарлаҗак хем болмады.