2 Patyşalar 20 - Мукаддес Китап

20‑нҗи бап Хизкия сыркавлаяр

¹ Шол дөвүрлерде Хизкия сыркавлап, өлүм яссыгында ятырды. Амозың оглы Ишая пыгамбер онуң янына гелип: «Реб шейле диййәр: „Өйүңдәкилере весъет эт, чүнки сен өлерсиң, сен бу кеселден гутулмарсың“» дийди.

² Онсоң Хизкия йүзүни дивара тарап өврүп, Реббе дилег этди:

³ «Саңа ялбарярын, эй, Реб, мениң Саңа вепалылык билен ак йүрекден хызмат эденими хем-де Сениң назарыңда догры ишлери эденими ятла». Хизкия зар-зар аглады.

⁴ Ишая пыгамбер энтек ортакы ховлудан чыкманка, оңа Реббиң шу сөзи аян болды:

⁵ «Ызыңа доланып бар-да, Мениң халкымың хөкүмдары Хизкия атасы Давудың Худайы Реббиң шейле диййәндигини айт: „Мен сениң дилегиңи эшитдим, сениң гөзяшларыңы гөрдүм. Мен сени хөкман сагалдарын ве үчүнҗи гүни сен Реббиң өйүне барарсың.

⁶ Мен сениң өмрүңи он бәш йыл узалдарын. Мен сени ве бу шәхери Ашур патышасының элинден халас эдерин. Мен Иерусалими Өзүмиң ве гулум Давудың хатырасы үчин горарын“».

⁷ Онсоң Ишая пыгамбер Хизкияның хызматкәрлерине: «Енҗилен инҗир гетириң-де, оны патышаның чыбанының үстүне япың. Шондан соң ол сагалар» дийди.

⁸ Хизкия Ишая пыгамберден: «Реббиң мени сагалтҗакдыгына ве үчүнҗи гүни мениң Реббиң өйүне барҗакдыгыма нәме аламат болар?» дийип сорады.

⁹ Ишая Хизкиядан: «Реб берен вадасыны ерине етирер. Ребден саңа аламат шудур: шу вагт басганчакдакы көлеге он басганчак өңе гитсинми я-да он басганчак ыза гайтсынмы?» дийип сорады.

¹⁰ Хизкия: «Көлегәниң он басганчак өңе узамагы адаты затдыр. Шонуң үчин-де, гой, көлеге ыза сүйшсүн» дийип җогап берди.

¹¹ Ишая пыгамбер Ребби чагырды. Реб хем Ахазың басганчагына дүшен көлегәни он басганчак ыза сүйшүрди.

Бабылдан гелен чапарлар

¹² Шол вагт Баладаның оглы Бабыл патышасы Меродакбаладан Хизкия патышаның сыркавландыгыны эшидип, оңа векиллеринден хатлар билен пешгеш ёллады.

¹³ Хизкия Бабыл патышасының векиллерини диңләп, олара хазынасындакы күмшүни, алтыныны, хошбой ыслы затларыны, гымматбаха ягларыны, яраг горханасыны хем-де аммарларындакы затларың барыны гөркезди. Ол көшгүндәки ве бүтин патышалыгындакы затларың барыны векиллере гөркезди.

¹⁴ Онсоң Ишая пыгамбер Хизкия патышаның янына гелип, ондан: «Бу адамлар саңа нәме дийдилер? Олар сениң яныңа ниреден гелдилер?» дийип сорады. Хизкия хем: «Олар узак юртдан Бабылдан гелдилер» дийип җогап берди.

¹⁵ Ишая пыгамбер: «Олар сениң көшгүңде нәме затлары гөрдүлер?» дийип, Хизкиядан сорады. Хизкия: «Олар мениң көшгүмде болан затларың барыны гөрдүлер. Аммарларымда олара гөркезилмедик хич бир зат галмады» дийип җогап берди.

^16-17 Онсоң Ишая пыгамбер Хизкия шейле дийди: «Реббиң сөзүни эшит: „Бир гүн сениң көшгүңдәки затларың хеммеси ве аталарыңың тә шу гүне ченли йыгнан затларының бары Бабыла әкидилер, екеҗе зат хем галдырылмаз.

¹⁸ Сениң өз багрыңдан өнен несиллериң Бабыла сүргүн эдилип, шол ерде патышаның көшгүнде агталар боларлар“».

¹⁹ Онсоң Хизкия Ишая пыгамбере: «Реббиң сениң үстүң билен айдан сөзи ягшы сөздүр» дийди. Чүнки Хизкия: «Эгер мениң дөврүмде асудалык ве ховпсузлык болса, оңа етеси нәме бар?!» дийип пикир этди.

Хизкияның өлүми

²⁰ Хизкияның бейлеки ишлери, гөркезен эдерменликлери, онуң ховдан ве яп газып, олардан шәхере сув гетириши барада яхуда патышаларының йыл язгыларында языландыр.

²¹ Хизкия ата-бабаларына говушды. Оглы Манаша онуң ерине патыша болды.