1 Şamuwel 25 - Мукаддес Китап

25‑нҗи бап Давут ве Абыгайыл

¹ Шамувел арадан чыкды; бүтин Ысрайыл йыгнанып, онуң ясыны тутды. Оны Рамадакы өз мүлкүнде җайладылар. Шондан соң Давут Паран чөлүне гитди.

² Магонда бир адам барды. Онуң мүлки Кармелдеди. Ол адам җуда байды; онуң үч мүң гойны, мүң гечиси барды. Ол Кармелде гоюнларыны гыркдырярды.

³ Онуң ады Набал, аялының ады Абыгайылды. Аялы акыллы хем гөрмегейди, йөне онуң өзи дейюс хем хырсыз адамды. Ол Калеп неслинденди.

⁴ Набалың өз гоюнларыны гыркдыряндыгыны Давут чөлде эшитди.

⁵ Шонда Давут он йигидини шейле табшырык билен онуң янына иберди: «Кармеле гидиң. Набалың янына барың-да, оңа менден салам айдың

⁶ ве шейле дийиң: „Өзүңиң, машгалаңың ве әхлиңизиң башыңыз абат болсун!

⁷ Мен сениң гыркымдадыгыңы эшитдим. Сениң чопанларың бизиң янымызда болдулар, биз олары ынҗытмадык. Кармелде болан дөвүрлеринде оларың хич зады йитмеди.

⁸ Өз йигитлериңден сорасаң айдарлар. Инди сенем мениң йигитлерим билен мылакатлы бол, чүнки биз яныңа сәхетли гүни гелдик. Өз гулларыңа хем оглуң Давуда нәмәң бар болса бермегиңи товакга эдйәрин“».

⁹ Давудың йигитлери Набалың янына барып, яңкы айдыланларың әхлисини Давудың адындан оңа айтдылар-да, ондан җогаба гарашдылар.

¹⁰ Йөне Набал Давудың йигитлерине шейле җогап берди: «Давут диййәниңиз ким ол? Йышайың оглы диййәниңиз ким? Хәзир өз хоҗайынындан гачып йөрен хызматкәр кән.

¹¹ Чөрегими, сувумы, гыркымчылар үчин соян малымың этини гетирип, нирелидигини-де билмейән адамларыма берип гойбериберейинми, хә?»

¹² Шунлукда, Давудың йигитлери ызларына доландылар ве гелип, буларың хеммесини Давуда айтдылар.

¹³ Давут йигитлерине: «Әхлиңиз гылыҗыңызы дакының» дийди. Оларың әхлиси гылыҗыны дакынды, Давут хем гылыҗыны дакынды. Дөрт йүзе голай адам Давудың ызына дүшди, ики йүз адам болса гошларың янында галды.

¹⁴ Эмма бир йигит Набалың аялы Абыгайыла шейле дийди: «Бизиң хоҗайынымыза салам айтмак үчин, Давут чөлден чапарлар ёллапдыр. Эмма хоҗайынымыз олары кемситди.

¹⁵ Олар бизе кән ягшылык эдипдилер, бизи ынҗытмандылар. Оларың янында болан дөврүмизде бизиң хич задымыз йитмәнди.

¹⁶ Биле гоюнларымызы сакланымызда, олар бизиң дашымызың галасы болупдылар.

¹⁷ Инди шуны бил-де, нәме этмелидигиң хакда ойлан, чүнки бизиң хоҗайынымыза ве онуң тутуш машгаласына гаршы эрбет карара гелнендир. Набалың хәсиети җуда ярамаз, онуң билен геплешип билйән адам ёк».

¹⁸ Шундан соң Абыгайыл вагт йитирмән, ики йүз чөрек, ики тулум шерап, бәш гойнуң говурдагыны, бир батман говурганы, йүз гошавуч кишмиши, ики йүз гошавуч инҗир кишдесини алды-да, олары эшеклере йүкледи.

¹⁹ Ол хызматкәрлерине: «Өңүме дүшүң, мен сизиң ызыңыздан йөреҗек» дийди. Йөне ол адамсы Набала хич зат айтмады.

²⁰ Абыгайыл дагың япгыт тарапындан эшекли инип гелйәркә, Давут хем адамлары билен оңа тарап гелйәрди. Шейдип, олар душушдылар.

²¹ Шол вагт Давут ичини гепледип гелйәрди: «Хайп, чөлде мен бу адамың әхли эмләгини горапдырын. Онуң еке зады-да йитмәнди. Эмма ол мениң ягшылыгыма яманлык билен җогап берди.

²² Эгер даң атянча онуң эркек гөбеклисиниң барыны гырмасам, онда, гой, Худай маңа-да шоны, хатда ондан-да бетерини гөркезсин».

²³ Абыгайыл Давуды гөренде, эшекден ховлукмач дүшди-де, ере йүзин дүшүп, оңа тагзым этди.

²⁴ Ол Давудың аягына йыкылып, шейле дийди: «Гүнәси, гой, мениң бойнума болсун, агам. Өзүң билен геплешмәге гырнагыңа ыгтыяр эт, онуң ики агыз сөзүни диңле.

²⁵ Хайыш эдйәрин, агам, бу неҗис Набалың сөзлерини гөвнүңе алма. Онуң өзи-де ады ялыдыр. Онуң ады Набал, өзи-де акмак. Мен кенизиң агамың, ягны сениң иберен нөкерлериңи гөрмәндирин.

²⁶ Сени ган дөкмекден ве ар алмакдан Реббиң Өзи саклапдыр. Инди, эй, агам, Ребден ве сениң адыңдан ант ичйәрин, агам, саңа яманлык этмек ислейән душманларың, гой, Набал ялы болсун.

²⁷ Ине, шу совгатлары гырнагың сениң йигитлериңе бермек үчин агасына гетирди.

²⁸ Өз гырнагыңың хыянатчылыгыны багышла. Реббиң агамың неслини абат этҗеги шүбхесиздир, себәби агам Реб үчин гөрешйәр. Өмүрбойы сенден яманлык чыкмаз.

²⁹ Эгер кимдир бири агамы ызарласа я-да җанына каст этсе, онда җаныңы Худайыңыз Реббиң аман сакласын, душманларыңы болса сапандан даш атан кимин эдип өлдүрсин.

^30-31 Сен агам барада айдан әхли ягшылыкларыны ерине етирип, Реб сени Ысрайыла хөкүмдар белләнде, онда сен нәхак ган дөкмек я-да өзүңи горамак үчин хасрата себәп болмарсың, ынсабың-да саңа ыза бермез. Реб өзүңи ялканда, гырнагыңы ятлагын».

³² Давут Абыгайыла шейле дийди: «Шу гүн мени саңа душуран Ысрайыл Худайы Реббе алкыш болсун!

³³ Пайхасыңа берекелла, өзүңе берекелла. Бу гүн ган дөкмекден хем өч алмакдан мениң эллерими сен сакладың!

³⁴ Догрусыны айтсам, сизе хасрат гетирмекден мени саклан Ысрайыл Худайы Ребден ант ичйәрин, эгер сен хаял этмән мениң яныма гелмедик болсадың, онда даң атянча Набалың екеҗе эркек гөбеклисини гойман гырҗагым шүбхесизди».

³⁵ Соңра Давут онуң гетирен затларыны алды-да: «Аркайын өйүңе гайдыбер; сөзүң кабул болды, хайышың битди» дийди.

³⁶ Абыгайыл Набалың янына гайдып гелди. Ол өйүнде шаларча мейлис гурап отырды. Ол ченденаша серхошды, кейпи дийсең чагды. Шоңа гөрә, даң атянча Абыгайыл оңа дил ярмады.

³⁷ Эртеси ирден, серхошлыкдан ачылансоң, болан ишлериң барыны аялы оңа гүррүң берди. Бу затлары эшиден Набалың йүрегинден тутды, ол доңңара даша дөнди.

³⁸ Он гүн чемеси вагтдан соң Реб Набалы урды; ол өлди.

³⁹ Набалың өлендигини эшиденде, Давут шейле дийди: «Мени кемсидени үчин, Набалы гүнәкәр саян ве Өз гулуны яман ишден саклан Реббе алкыш болсун! Реб Набалың яман ниетини онуң өз башындан индерди». Давут Абыгайыла өйленмек үчин оңа савчы иберди.

⁴⁰ Давудың адамлары Кармеле Абыгайылың янына гелип, оңа: «Давут бизи саңа савчылыга иберди» дийдилер.

⁴¹ Ол еринден турды-да, дыза чөкүп тагзым этди ве шейле дийди: «Кенизиңиз җенабымың гулларының аягыны ювмага-да тайын».

⁴² Абыгайыл дессине эшеге мүнди. Ол бәш кенизини янына алып, Давудың савчыларының ызына дүшди. Шейдип, ол Давудың аялы болды.

⁴³ Давут йизрегелли Ахыногама-да өйленди. Буларың икиси-де онуң аялы болды.

⁴⁴ Шавул болса Давуда берен гызы Микалы галлымлы Лайышың оглы Палта берди.